Tynnodd yr hen frawd ei drwyn o'r llyfr a darllenai.
"Tewch!" meddai, mewn syndod.
"Efo'i. . . efo'i stumog," eglurodd Owen. Ni hoffai sôn am y kidneys.
"Poen yn 'i fol?"
"Ia."
"Yr hen loddestwr. Gwynt?"
"Ia."
"Teimlo fel swigan?"
"Ia."
"A!" Estynnodd baced o lysiau i Owen. "Teirgwaith y dydd, ar ôl bwyd. Grot. . . Diolch." A chydiodd eto yn ei lyfr.
"Dyma i chi le da i gael te," meddai Owen wrth ei gydymaith fel yr aent heibio i dŷ-bwyta wrth y farchnad.
"Na, mu ddo' u u'ch danfon chu at y brêc."
"Ond yr ydw' i isio galw yn. . . mewn amryw o siopau."
"Popath yn dda, popath yn dda. Dum brys, dum brys."
Prynodd Owen binnau-gwallt i'w fam, crib i Fyrddin, a'r 'Genedl' i Ddafydd, ac arhosodd ei gyfaill ffyddlon Jeremiah fel plisman tu allan i bob siop. Nid oedd dim amdani ond cymryd arno redeg am y brêc.
"Rhaid imi roi ras 'rŵan," meddai pan ddaeth allan o'r siop bapur-newydd.
"Mu ro' u ras efo chu."
Ac i ffwrdd â'r ddau ar garlam i'r Maes, ddeng munud cyn amser y brêc.
Yn ffodus, nid oedd Mary ar y Maes, ac ysgydwodd Owen law a'i ffrind cyn dringo i'r cerbyd.
"Dum brys, dum brys," ebe hwnnw, gan lenwi pibell enfawr.
""Glywsoch chu bregath John Wulluams Brynsuencyn ar Balaam mab Beor?"
"Naddo, wur, wchu," ebe Owen, a'i lygaid yn gwylio pob
