oedd yn amlwg na hoffai ei galw'n "gariad" nac yn "galon" gan un mor dew.
"Gwyliwch rhag i chi fwstio," meddai hi pan ddychwelodd efo'r platiad. Neu mewn geiriau eraill, meddyliodd Owen, 'gwae y rhai esmwyth arnynt.'
"Esgwrn!" ebe Jeremiah wrth losgi ei dafod yn ei wanc. Llwyddodd Owen i'w gael i siarad am bethau eraill tros ei ail blatiad, am ei waith fel llwythwr llechi ar longau ym mhorthladd bychan Aber Hen, am drefnu llawer o'r llechi'n fath o gabanau ar gyfer teuluoedd a ymfudai ar y llongau hynny, am anturiaethau'r llongwyr mewn ystormydd, am gowcio a phygio a hwyliau a rhaffau, byd a bywyd na wyddai'r llanc o chwarelwr ddim amdanynt. Yna aeth y ddau am dro hyd ystrydoedd y dref ac i loetran ar y Cei cyn dychwelyd i'r festri ar gyfer yr ail bapur. Ni theimlai Owen fod hwnnw mor hawdd â'r llall,ond daeth ysbrydiaeth o dipyn i beth ac ysgrifennodd yn ddygn am y rhan fwyaf o'r amser.
"Mu awn nu am 'banad efo'n gulydd, yntê?" meddai Jeremiah pan ddaethant allan wedi'r ornest.
Ond yr oedd Owen i gyfarfod Mary ar y Maes am bump o'r gloch.
"Na, yr ydw' i... yr ydw' i wedi addo mynd adra'." Pam y dywedodd gelwydd, ni wyddai, onid ofnai i Jeremiah awgrymu triawd glwth yn un o'r tai-bwyta gerllaw. A rhywfodd, fel i bob meddwl ifanc arall yn Llan Feurig, rhywbeth lladradaidd oedd serch, llechwraidd yn ei hanfod.
"O, mu ddo' u efo chu at y brêc 'ta'."
"Na, ewch chi i gael tamaid yn rhywla. Mae... mae arna' i isio galw mewn siop ne' ddwy."
"Twt, mae gen' u ddugon o amsar. Pa suopa'?"
"Y... y farchnad, yn un lle."
I'r farchnad â hwy ac aeth Owen yn syth at stondin yr hen lysieuwr wrth y drws.
""Nhaid yn cwyno," meddai.
