"Ia, wir, croeso brenhinol i frenin y tŷ," meddai'i thad yn ddwys.
"Ond . . . " Syllodd Robert Ellis yn ddryslyd i lawr ar y plât o'i flaen.
"Ond be', Bob?"
"Roedd 'na batrwm o floda' bach ar y llestri gora'."
Chwarddodd Myrddin am ben ei dad. "Rhaid i chi gael sbectol, Tada," meddai, gan ddal i chwerthin yn uchel. "Taw, hogyn!" Ac ni fedrai Myrddin ddeall pam yr oedd ei fam mor gas.
Ni ddeallai Owen chwaith pam yr aeth ei dad i'w gragen fel petai wedi sorri am rywbeth, na pham y taflodd ei fam a'i daid olwg ffwndrus ar ei gilydd.
"Paid â brysio adra', Owen," meddai Elias Thomas ar ddiwedd yr Ysgol Sul y prynhawn Sul wedyn. "Mae arna' i isio siarad efo chdi. Hwda, dos â'r llyfra' 'ma i lawr i'r Festri tra bydda' i'n cael gair efo Mr. Morris y Gwnidog."
Cerddodd y ddau yn araf drwy'r pentref, ac wedi clirio'i wddf droeon, meddai Elias Thomas o'r diwedd: "Maen' nhw'n deud i mi dy fod di bron â marw isio mynd i'r chwaral, Owen."
"Mae . . . mae fy ffrindia' i, Huw a Wil, wedi dechra' gweithio."
"Hm. 'Rwyt ti'n hogyn cry' hefyd, ond wyt?"
"Ydw', Lias Tomos." Beth a oedd ym meddwl y blaenor? Hy, wedi penderfynu gwneud pregethwr ohono. Caledodd llygaid Owen.
"Meddwl yr on i, fachgan, os wyt ti'n sgut am ddŵad i'r chwaral, y basa'n beth da iti ddechra' yn y bonc acw. Mi faswn i a Huw Jones yn cadw'n llygaid arnat ti."
Syllodd Owen yn geg-agored arno. "Ydach chi . . . 'ydach chi o ddifri, Lias Tomos?"
