Yn lle chwilio am ateb, troes y dyn bach at Owen. "Ydi Dafydd yn gwbod?" gofynnodd.
"'Wn i ddim. 'Doedd o ddim bora 'ma, Huw Jones."
"'Tasa' Richard Davies yn Stiward Gosod pan fu dy dad. farw, mi fasa' Dafydd wedi cael y fargen. Ne' dyna ydw' i'n ddeud, beth bynnag."
"Efalla', wir," meddai Elias Thomas.
"Efalla'? Yr on i'n cerddad adra' o'r Seiat efo fo un noson tua'r amsar hwnnw, ac mi feiddis sôn am y peth wrtho fo. 'Ia, piti,' medda' fo, 'piti garw.' Mi ddaru droi'r stori wedyn, ond yr oedd o wedi deud digon. Ne' dyna ydw' i'n feddwl, beth bynnag. Unwaith y byddai rhywun yn pechu yn erbyn Jones-Parry . . . "
Ond tawodd âi Robin Ifans heibio i'r wal. "Yr argian fawr, Huw! Trowsus newydd?" meddai hwnnw, gan aros i'w edmygu.
"Lle cest ti o?"
"Ar y Maes yn y dre. Gan yr Iddew bach tew hwnnw."
"Un da ydi o hefyd. Ond piti fod 'na dylla' ynddo fo, yntê."
"T . . . tylla'?" Archwiliodd Huw Jones ei drowsus mewn dychryn.
"Rhai ciwt ydi'r Jiws 'ma, wchi. Yntê, Now?"
"Tylla'? Lle wyt ti'n gweld tylla', ddyn?"
"Mae dy goesa' di'n dwad drwyddyn' nhw, Huw."
Ni wnaeth Owen ond gwenu, ac aeth Robin ymaith tua'r
Twll yn siomedig. Fe'i mwynhâi ef ei hun fel gŵr digrif y bonc, ond yn ddiweddar ni chwarddai'r dynion gymaint am ben ei ddywediadau ysmala. Byth er pan gafodd ei symud i fargen Robert Ellis, meddai wrtho'i hun fel y deuai i wastad y Twll. Hy, eiddigedd, eiddigedd a dim arall.
"Fyddi di ddim yn y fargen 'na'n hir iawn, 'ngwas i," meddai Huw Jones wedi iddo fynd. "Ne' dyna ydw' i'n feddwl, beth bynnag."
Dyna hefyd a feddyliai Owen y noson honno, pan ddaeth ei chwaer Enid adref o dŷ Richard Davies.
