Jones yn ei gof ymhlith y cannoedd o lyfrau na ddarllenasai. "Na, 'dydw' i ddim yn meddwl 'mod i, wchi."
"Mi liciwn i pe bawn i heb 'i darllan hi," ebe Owen. "Taw, fachgan! Pam, Now, pam?"
"Imi gael 'i darllan hi eto am y tro cynta', Huw Jones."
"O." Swniai'n siomedig.
Galwodd Elias Thomas heibio i dŷ ei bartner y noson honno a'r llyfr yn ei law. Trannoeth, am y tro cyntaf ers blynyddoedd, yr oedd Huw Jones yn hwyr yn cyrraedd ei waith, wedi bod yn darllen tan oriau mân y bore, meddai. Yr oedd ei lygaid yn gyffrous.
"Yr ydw' i wedi cael syniad," meddai wrth hongian ei gôt yn y wal. Dywedai'r cyffro yn ei drem fod y profiad yn un go newydd. "Mae Now 'ma'r darllenwr gora fuo yn y caban 'na, ond ydi, Lias Tomos?"
"Wel, ydi, am wn i, wir, Huw."
"Mi ddois i â'r llyfr efo mi. Rhaid iddo fo ddarllan darna' o 'Rys Lewis' i'r dynion. Dechra' hiddiw. Mi fydd pawb wrth 'u bodd. Ne' dyna ydw' i'n feddwl, beth bynnag."
"Pawb ond Ifan Ifans, efalla'. Mi ddaeth y stori allan gynta' yn 'Y Drysorfa' rai blynyddoedd yn ôl, ac mi sgwennodd Ifan Ifans at y Parch. Roger Edwards, y Golygydd, i ddeud y drefn."
"I ddeud y be'?" Ac edrychai Huw Jones fel petai ar fin cychwyn o'r wal i dagu Ifan Ifans.
"Ond wir, mae'r syniad yn un da, Huw; ydi, fachgan, yn un da iawn. Mi fùm i'n trio meddwl am rwbath tebyg droeon. ac yn marcio amball stori yn y 'Cymru' Coch, gan fwriadu. dŵad â hi efo mi i'r chwaral. Ond rhywfodd, 'doedd awduron. y straeon ddim fel 'taen' nhw'n gweld ac yn clywad 'u pobol.
Ond mae Danial Owen..."
"Yn true to nature, Lias Tomos. Yn true to nature bob gafal. Ne' dyna ydw' i'n ddeud, beth bynnag."
