22:28 Am hynny y dywedasom. Pan ddywedont hwy felly wrthym ni, neu wrth ein hepil ar ôl hyn, yna y dywedwn ninnau, Gwelwch lun allor yr ARGLWYDD, yr hon a wnaeth ein tadau ni, nid i boeth¬offrwm, nac i aberth; ond i fod yn dyst rhyngom ni a chwi.
22:29 Na ato Duw i ni wrthryfela yn erbyn yr ARGLWYDD a dychwelyd heddiw oddi ar ôl yr ARGLWYDD; gan adeiladu allor i boethoffrwm, i fwyd-offrwm, neu i aberth, heblaw allor yr ARGLWYDD ein Duw yr hon sydd gerbron ei dabernacl ef.
22:30 A phan glybu Phinees yr offeiriad, a thywysogion y gynulleidfa, a phenaethiaid miloedd Israel y rhai oedd gydag ef, y geiriau a lefarasai meibion Reuben, a meibion Gad, a meibion Manasse, da oedd y peth yn eu golwg hwynt.
22:31 Phinees mab Eleasar yr offeiriad a ddywedodd wrth feibion Reuben, ac wrth feibion Gad, ac wrth feibion Manasse, Heddiw y gwybuom fod yr ARGLWYDD yn ein plith; oherwydd na wnaethoch y camwedd hwn yn erbyn yr ARGLWYDD: yn awr gwaredasoch feibion Israel o law yr ARGLWYDD.
22:32 Am hynny y dychwelodd Phinees mab Eleasar yr offeiriad, a’r tywysogion, oddi wrth feibion Reuben, ac oddi wrth feibion Gad, o wlad Gilead, i wlad Canaan, at feibion Israel, ac a ddygasant drachefn air iddynt.
22:33 A da oedd y peth yng ngolwg meibion Israel, a meibion Israel a fendithiasant DDUW, ac ni soniasant am fyned i fyny yn eu herbyn hwynt i ryfel, i ddifetha y wlad yr oedd meibion Reuben a meibion Gad yn preswylio ynddi.
22:34 A meibion Reuben a meibion Gad a alwasant yr allor Ed: canys tyst fydd hi rhyngom ni, mai yr ARGLWYDD sydd DDUW.
PENNOD 23 23:1 A darfu, ar ôl dyddiau lawer, wedi i’r ARGLWYDD roddi llonyddwch i Israel gan eu holl elynion o amgylch, i Josua heneiddio a myned mewn dyddiau.
23:2 A Josua a alwodd am holl Israel, am eu henuriaid, ac am eu penaethiaid, ac am eu barnwyr, ac am eu swyddogion; ac a ddywedodd wrthynt, Myfi a heneiddiais ac a euthum yn oedrannus:
23:3 Chwithau hefyd a welsoch yr hyn oll a wnaeth yr ARGLWYDD eich Duw i’r holl genhedloedd byn, er eich mwyn chwi: canys yr ARGLWYDD eich Duw yw yr hwn a ymladdodd drosoch.
23:4 Gwelwch, rhennais i chwi y cenhedloedd hyn a adawyd, yn etifeddiaeth i’ch llwythau chwi, o’r Iorddonen, a’r holl genhedloedd y rhai a dorrais i ymaith, hyd y môr mawr tua’r gorllewin.
23:5 A’r ARGLWYDD eich Duw a’u hymlid hwynt o’ch blaen chwi, ac a’u gyr hwynt ymaith allan o’ch gŵydd chwi; a chwi a feddiennwch eu gwlad hwynt, megis y dywedodd yr ARGLWYDD eich DUW wrthych.
23:6 Am hynny ymwrolwch yn lew, i gadw ac i wneuthur y cwbl sydd ysgrifenedig yn llyfr cyfraith. Moses; fel na chilioch oddi wrthynt, tua’r llaw ddeau na thua’r llaw aswy;
23:7 Ac na chydymgyfeilloch â’r cenhedloedd yma, y rhai a adawyd gyda chwi; ac na chofioch enw eu duwiau hwynt, ac na thyngoch iddynt, na wasanaethoch hwynt chwaith, ac nac ymgrymoch iddynt:
23:8 Ond glynu wrth yr ARGLWYDD eich Duw, fel y gwnaethoch hyd y dydd hwn.
23:9 Canys yr ARGLWYDD a yrrodd allan o’ch blaen chwi genhedloedd mawrion a nerthol: ac amdanoch chwi, ni safodd neb yn eich wynebau chwi hyd y dydd hwn.
23:10 Un gŵr ohonoch a erlid fil: canys yr ARGLWYDD eich Duw yw yr hwn sydd yn ymladd drosoch, fel y llefarodd wrthych.
23:11 Ymgedwch gan hynny yn ddyfal ar eich eneidiau, ar i chwi garu yr AR¬GLWYDD eich Duw.
23:12 Canys, os gan ddychwelyd y dychwelwch, ac yr ymlynwch wrth weddill y cenhedloedd yma, y rhai a adawyd gyda chwi; os ymgyfathrechwch â hwynt, ac os ewch i mewn atynt hwy, a hwythau atoch chwithau:
23:13 Gan wybod gwybyddwch, na yrr yr ARGLWYDD eich Duw y cenhedloedd hyn mwyach allan o’ch
