ion y brenin nid estynnent eu llaw i ruthro ar offeiriaid yr AR¬GLWYDD.
º18 A dywedodd y brenin wrth Doeg, Tro di, a rhuthra ar yr offeiriaid. A Doeg yr Edomiad a drodd, ac a ruthrodd ar yr offeiriaid, ac a laddodd y diwrnod hwnnw bump a phedwar ugain o wŷr, yn dwyn effod liain.
º19 Efe a drawodd hefyd Nob, dinas yr oft’eiriaid, â min y cleddyf, yn ŵr ac yn wraig, yn ddyn bach ac yn blentyn sugno, ac yn ych, ac yn asyn, ac yn oen, â min y cleddyf.::
º20 Ond un mab i Ahimelech mab;, Ahitub, a’i enw Abiathar, a ddihangodd, ac a ffodd ar ôl Dafydd.;. ‘
º21 Ac Abiathar a fynegodd i Dafydd,. ddarfod i Saul ladd offeiriaid yr AR¬GLWYDD.
º22 A dywedodd Dafydd wrth Abiathar, Gwybum y dydd hwnnw, pan oedd Doeg yr Edomiad yno, gan fynegi y mynegai; efe i Saul: myfi a fum achlysur marwotaeth i holl dylwyth ty dy dad di.
º23 Aros gyda mi; nac ofna: canys yr hwn sydd yn ceisio fy einioes i, sydd yn ceisio dy einioes dithau: ond gyda mi y byddi di gadwedig.
PENNOD 23
º1 YNA y mynegasant i Dafydd, gan ddywedyd, Wele y Philistiaid yn ymladd yn erbyn Ceila; ac y maent hwy yn anrheithio yr ysguboriau.
º2 Am hynny y gofynnodd Dafydd i’r ARGLWYDD, gan ddywedyd, A af fi a tharo’r Philistiaid hyn? A’r ARGLWYDD a ddywedodd wrth Dafydd, DOS, a tharo’’r Philistiaid, ac achub Ceila.:
º3 A gwŷr Dafydd a ddywedasant wrtho ef, Wele ni yn ofnus yma yn Jwda: pa faint mwy os awn i Ceila, yn erbyn byddinoedd y Philistiaid?
º4 Yna Dafydd eilwaith a ymgyng¬horodd a’r ARGLWYDD. A’r ARGLWYDD a’i hatebodd ef, ac a ddywedodd, Cyfod, dos xxx i waered i Ceila; canys myfi a roddaf y Philistiaid yn dy law di.
º5 A Dafydd a’i wŷr a aethant i Ceila, ac a ymladdodd a’r Philistiaid: ac a ddug eu gwartheg hwynt, ac a’u trawodd hwynt a lladdfa fawr. Felly y gwaredodd Dafydd drigolion Ceila.
º6 A bu, pan ffodd Abiathar mab Ahimelech at Dafydd i Ceila, ddwyn ohono ef effod yn ei law.
º7 A mynegwyd i Saul ddyfod Dafydd i Ceila. A dywedodd Saul, Duw a’i rhoddodd ef yn fy llaw i: canys caewyd arno ef pan ddaeth i ddinas a phyrth ac a barrau iddi.
º8 A Saul a alwodd yr holl boblynghyd i ryfel, i fyned i waered i Ceila, i warchae as Dafydd ac ar ei wŷr.
º9 A gwybu Dafydd fod Saul yn bwriadu drwg i’w erbyn ef: ac efe a ddyvyfedodd wrth Abiathar yr offeiriad, Dwg yr effod.
º10 Yna y dywedodd Dafydd, O AR¬GLWYDD DDUW Israel, gan glywed y clybu dy was, fod Saul yn ceisio dyfod i (Eeila, i ddistrywio y ddinas er fy nwyn i.
º11 A ddyry arglwyddi Ceila fi yn ei law ef? a ddaw Saul i waered, megis y clybu dy was? O ARGLWYDD DDUW Israel, mynega, atolwg, i’th was. A’r ARGLWYDD a ddywedodd, Efe a ddaw i waered.
º12 Yna y dywedodd Dafydd, A ddyry arglwyddi Ceila fyfi a’m gwŷr yn llaw Saul? A’r ARGLWYDD a ddywedodd, Rhoddant.
º13 Yna y cyfododd Dafydd a’i wŷr, y rhai oedd ynghylch chwe chant, ac a aethant o Ceila, ac a rodiasant lle y gallent. A mynegwyd i Saul, fod Dafydd wedi dianc o Ceila; ac efe a beidiodd &, myned allan.
º14 A Dafydd a arhosodd yn yr anialwch mewn amddiffynfeydd, ac a arhodd mewn mynydd, yn anialwch Siff: a Saul a’i ceisiodd ef bob dydd: ond ni roddodd Duw ef yn ei law ef.;
º15 A gwelodd Dafydd fod Saul wedi myned allan i geisio ei einioes ef: a Dafydd oedd yn anialwch Siff, mewa coed.
º16 A Jonathan mab Saul a gyfododd, ac a aeth at Dafydd i’r coed, afra gryfhaodd ei law ef yn Nuw.
º17 Dywedodd hefyd wrtho ef, Nac ofna: canys llaw Saul fy nhad ni’th gaiff di, a thi a deyrnesi ar Israel, a minnau a fyddaf yn nesaf atat ti: a Saul fy nhad sydd yn gwybod hyn hefyd.
