gŵr ily f;mtell yn fy llaw i: canys pan dorrais yinnith gŵr dy fantell di, heb dy ladd; gwyhydd a gwel. nad oes yn fy llaw i ddrygioni na chamwedd, ac na phechais i’th erbyn: eto yr wyt ti yn hela fy einioes i, i’w dala hi.
º12 Barned yr ARGLWYDD rhyngof fi a thithau, a dialed yr ARGLWYDD fi amat ti: ond ni bydd fy llaw i arnat ti.
º13 Megis y dywed yr hen ddihareb, Oddi wrth y rhai anwir y daw anwiredd: ond ni bydd fy llaw i arnat ti.
º14 Ar ôl pwy y daeth brenin Israel allan? ar ôl pwy yr ydwyt ti yn erlid? ar ôl ei marw, ar ôl chwannen.
º15 Am hynny bydded yr ARGLWYDD yn farnwr, a barned rhyngof fi a thi: edryched hefyd, a dadleued fy nadi, ac achubed fi o’th law di.
º16 A phan orffennodd Dafydd lefaru y geiriau hyn wrth Saul, yna y dywedodd Saul, Ai dy lef di yw hon, fy mab Dafydd? A Saul a ddyrchafodd ei lef, ac a wylodd.
º17 Efe a ddywedodd hefyd wrth Da¬fydd, Cyfiawnach wyt ti na myfi: canys ti a delaist i mi dda, a minnau a delais i ti ddrwg.
º18 A thi a ddangosaist heddiw wneuthur ohonot a mi ddaioni: oherwydd rhoddodd yr ARGLWYDD fi yn dy law di, ac ni’m lleddaist.
º19 Oblegid os caffai ŵr ei elyn, a ollyngai efe ef mewn ffordd dda? am hynny yr ARGLWYDD a dalo i ti ddaioni, am yr hyn a wnaethost i mi y dydd hwn.
º20 Acweleynawr,miawngandeyrnasu y teyrnesi di, ac y sicrheir brenhiniaeth Israel yn dy law di.
º21 Twng dithau wrthyf fi yn awr i’r ARGLWYDD, na thorri ymaith fy had i ar fy ôl, ac na ddifethi fy enw i o dy fy nhad.
º22 A Dafydd a dyngodd wrth Saul. A Saul a aeth i’w dy: Dafydd hefyd a’i wŷr a aethant i fyny i’r amddiffynfa.
PENNOD 25
º1 A BU farw Samuel; a holl Israel a ymgynullasant, ac a alarasant am¬dano ef, ac a’i claddasant ef yn ei dy yn Rama. A Dafydd a gyfododd, ac a aeth i waered i anialwch Paran.
º2 Ac yr oedd gŵr ym Maon, a’i gyfoeth yn Carmel; a’r gŵr oedd fawr iawn, ac iddo ef yr oedditair mil o ddefaid, a mil o eifr: ac yr oedd efe yn cneifio ei ddefaid yn Carmel.:
º3 Ac enw y gŵr oedd Nabal; ac .enw ei wraig Abigail: a"r, wraig oedd yn dda ei deall, ac yn deg d gwedd: a’r gŵr oedd galed, a drwg ei weithredoedd; a Chalebiad oedd efe.
º4 A chlybu Dafydd yn yr aniahaeh, fod Nabal yn cneifio ei ddefaid.
º5 A Dafydd a anfonodd ddeg o lanciau; a Dafydd a ddywedodd wrth y llanciau, Cerddwch i fyny i Carmel, ac ewch at Nabal, a chyferchwch well iddo yn fy enw i.
º6 Dywedwch fel hyn hefyd wrtho ef sydd yn byw mewn llwyddiant, Caffech di heddwch, a’th dy heddwch, a’r hyn oll sydd eiddot ti heddwch.
º7 Ac yn awr clywais fod rhai yn cneifio i ti: yn awr y bugeiliaid sydd gennyt a fuant gyda ni, ni wnaethom sarhad arnynt hwy, ac ni bu ddim yn eisiau iddynt, yr holl ddyddiau y buant hwy yn Carmel.
º8 Gofyn i’th lanciau, a hwy a fynegant i ti: gan hynny caed y llanciau hyn ffafr yn dy olwg di; canys ar ddiwrnod da y daethom ni; dyro, atolwg, yr hyn a ddelo i’th law, i’th weision, ac i’th fab Dafydd.
º9 Ac wedi dyfod llanciau Dafydd, hwy a ddywedasant wrth Nabal yn ôl yr holl eiriau hynny yn enw Dafydd, ac a dawsant.
º10 A Nabal a atebodd weision Da¬fydd, ac a ddywedodd, Pwy yw Dafydd? a phwy yw mab Jesse? llawer sydd o weision heddiw yn torn ymaith bob un oddi wrth ei feistr.
º11 A gymeraf fi fy mara a’m dwfr,;a’m cig a leddais i’m cneifwyr, a’u rhoddi i wŷr nis gwn o ba le y maent?
º12 Felly llanciau Dafydd a droesant i’w ffordd, ac a ddychwelasant, ac a ddaethant, ac a fynegasant iddo ef yr hoB eiriau hynny. ‘ .’:
º13 A Dafydd a ddywedodd wrth ei wŷr, Gwregyswch bob un ei gleddyf. Ac ymwregysodd pob un ei gledd-
