º1 BAICH Babilon, yr hwn a welodd Eseia mab Amos.
2 Dyrchefwch faner ar y mynydd uchel, dyrchefwch lef atynt, ysgydwch law, fel yr elont i fewn pyrth y pendefigion.
º3 Myfi a orchmynnais I’m rhai sanctaidd, gelwais hefyd fy nghedyrn i’m dicter, y rhai a ymhyfrydant yn fy nyrchafiad.
º4 Llef tyrfa yn y mynyddoedd, yn gyffelyb i bobl lawer; sŵn twrf teyrnasoedd y cenhedloedd wedi ymgynnull: ARGLWYDD y lluoedd sydd yn cyfrif llu y rhyfel.
º5 Dyfod y maent o wlad bell, o eithaf y nefoedd; sef yr ARGLWYDD, ac arfau ei lidiowgrwydd, i ddifa yr holl dir.
º6 Udwch; canys agos yw diwrnod yr ARGLWYDD; megis anrhaith oddi wrth yr Hollalluog y daw.
º7 Am hynny yr holl ddwylo a laesa; a chalon pob dyn a dawdd:
º8 A hwy a ofnant; gwewyr a doluriau a’u deil hwynt; megis gwraig yn esgor yr ymofidiant; pawb wrth ei gyfaill a ryfedda, eu hwynebau fyddant wynebau fflamllyd.
º9 Wele ddydd yr ARGLWYDD yn dyfod, yn greulon a digofaint a dicter llidiog, i osod y wlad yn ddiffeithwch; a’i phechaduriaid a ddifa efe allan ohoni.
º10 Canys sêr y nefoedd, a’u planedau, ni roddant eu llewyrch: yr haul a dywyllir yn ei godiad, a’r lloer ni oleua a’i llewyrch.
º11 A mi a ymwelaf a’r byd am ei ddrygioni, ac a’r annuwiolion am eu hanwiredd: a gwnafi falchder y rhai rhyfygus beidio; gostyngaf hefyd uchder y rhai ofnadwy.
º12 Gwnaf ddyn yn werthfawrocach nag aur coeth; ie, dyn na chyn o aur Offir.
º13 Am hynny yr ysgydwaf y nefoedd, a’r ddaear a gryn o’i lle, yn nigofaint AR¬GLWYDD y lluoedd, ac yn nydd llid ei ddicter ef.
º14 A hi a fydd megis ewig wedi ei tharfu, ac fel dafad heb neb a’i coleddo; pawb a wynebant at eu pobl eu hun, a phawb i’w gwlad eu hun a ffoant.
º15 Pob un a gefhr ynddi a drywenir; a phawb a chwaneger ati a syrth trwy y cleddyf.
º16 Eu plant hefyd a ddryllir o flaen eu llygaid; eu tai a ysbeilir, a’u gwragedd a dreisir.
º17 Wele fi yn cyfodi y Mediaid yn eu herbyn hwy, y rhai ni roddant fri ar arian; a’r aur nid ymhyfrydant ynddo.
º18 Eu bwâu hefyd a ddryllia y gwŷr ieuainc, ac wrth ffrwyth bru ni thosturiant: cu llygad nid eiriach y rhai bach.
º19 A Babilon, prydferthwch y teyrnasoedd, gogoniant godidowgrwydd y Caldeaid, fydd megis dinistr Duw at Sodom a Gomorra.
º20 Ni chyfanheddir hi yn dragywydd, ac ni phreswyhr hi o genhedlaeth i genhedlaeth; ac ni phabella yr Arabiad yno, a’r bugeiliaid ni chorlannant yno.
º21 Ond anifeiliaid gwylltion yr anialwch a orweddant yno; a’u tai hwynt a lenwir o ormesiaid, a chywion yr estrys a drigant yno, a’r ellyllon a lamant yno:
º22 A’r cathod a gydatebant yn ei gweddwdai hi, a’r dreigiau yn y . palasoedd hyfryd: a’i hamser sydd yn agos i ddyfod, a’i dyddiau nid oedir.
PENNOD 14
º1 CANYS yr ARGLWYDD a dosturia wrth. Jacob, ac a ddethol Israel eto, ac a bair iddynt orffwys yn eu tir eu hunain; a’r dieithr a ymgysyllta â hwynt, a hwy a lynant wrth dŷ Jacob.
º2 Y bobl hefyd a’u cymer hwynt, ac a’u dygant i’w lle, a thŷ Israel a’u meddianna hwynt yn nhir yr ARGLWYDD, yn weision ac yn forynion: a hwy a gaethiwant y rhai a’u caethiwodd hwythau, ac a lywodraethant ar eu gorthrymwyr.
º3 A bydd, yn y dydd y rhoddo yr ARGLWYDD lonyddwch i ti oddi wrth dy ofid, ac oddi wrth dy ofn, ac oddi wrth y caethiwed caled y gwasanaethaist ynddo,
º4 I ti gymryd y ddihareb hon yn erbyn brenin Babilon, a dywedyd. Pa wedd y peidiodd y gorthrymwr? ac y peidiodd y dref aur?
º5 Yr ARGLWYDD a ddrylliodd ffon yr anwiriaid, a theyrnwialen y llywiawdwyr.
