º3 Cadarnhewch y dwylo llesg, a chryfhewch y gliniau gweiniaid.
º4 Dywedwch wrth y rhai ofnus o galon, Ymgryfhewch, nac ofnwch: wele, eich Duw chwi a ddaw a dial, ie, Buw a thaledigaeth; efe a ddaw, ac a’ch achub chwi.;
º5 Yna yr agorir llygaid y deillion, a chlustiau y byddarion a agorif.
º6 Yna y llama y cloff fel hydd, ac y cAn tafod y mudan: canys dytroodd a dyr allan yn yr anialwch, ac afonydd yn y diffeithwch.
º7 Y crastir hefyd fydd yn llyn, a’r til sychedig yn ffynhonnau dy&oedd; yn nhngfa y dreigiau, a’u gorweddfa, y bydd cyfle corsennau a brwyn.
º8 Yna y bydd priffordd, a ffordd; a Ffordd sanctaidd y gelwir hi: yr halogedig aid a ar hyd-ddi; canys hi a fydd i’r rhai hvnny: a rodio y ffordd, pe byddent ynfydion, ni chyfeiliornant.
º9 Ni bydd yno lew, a bwystfil gormesol ni ddring iddi, ac nis ceir yno; eithr y rhai gwaredol a rodiant yno.
º10 A gwaredigion yr ARGLWYDD a ddychwelant, ac a ddeuant i Seion a chaniadau, ac a llawenydd tragwyddol ar eu pen: goddiweddant lawenydd a hyfrydwch, a chystudd a galar a ffy ymaith.
PENNOD 36
º1 AC yn y bedwaredd flwyddyn ar ddeg * i’r brenin Heseceia, y daeth Sena-cherib brenin Asyria i fyny yn erbyn holl gaerog ddinasoedd Jwda, ac a’u goresgynnodd hwynt.
º2 A brenin Asyria a anfonodd Rabsace o Lachis i Jerwsalem, at y brenin Heseceia, a llu dirfawr. Ac efe a safodd wrth bistyll y llyn uchaf, ym mhriffordd maes y pannwr.
º3 Ac aeth ato ef Eliacim mab Hiloeia, yr hwn oedd benteulu, a Sebna yr ysgnfennydd, a Joa mab Asaff y cofiadur.
º4 d A dywedodd Rabsace wrthynt, Dywedwch yn awr wrth Heseceia; Fel hyn y dywed y brenin mawr, brenin Asyria, Pa hyder yw hwn yr ymddiriedi ynddo?
º5 Dywedais, meddi, (ond nid ydynt ond geiriau ofer,) Cyngor a nerth sydd gennyf i ryfel: ar bwy, atolwg, yr hydcri, pan wyt yn gwrthryfela i’m herbyn?
º6 Wele, hyderaist ar y ffon gorsen ddrylliedig honno, ar yr Aifft; yr hon pwy bynnag a bwyso arni, In º1 a i gledr ei law ef, ac a dylla trwyddi: ielly y mae Pharo brenin yr Ailft i bawb a hyderant ariiQt
º7 Ond os dywedi wrthyf, Yn yr AR¬GLWYDD ein Duw yr ydym yn ymddiried: onid efe yw yr hwn y darfu i Heseceia dynnu i lawr ei uchelfeydd, a’i allorau, a dywedyd wrth Jwda a Jerwsalem, O flaen yr allor hon yr addolwch?
º8 Ac yn awr dod wystlon, atolwg, i’m harglwydd brenin Asyria, a mi a roddaf i ti ddwy fil o feirch, os gelli di roddi rhai a farchogo arnynt.
º9 A pha fodd y troi di ymaith wyneb un capten o’r gweision lleiaf i’m harglwydd, ac yr ymddiriedi yn yr Aifft am gerbydau ac am farchogion?
º10 Ai heb yr ARGLWYDD y deuthum i fyny yr awr hon yn erbyn y wlad hon i’w dinisttio? yr ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf, DOS i fyny yn erbyn y wlad hon, a dinistria hi.
º11 Yna y dywedodd Eliacim, a Sebna, a Joa, wrth Rabsace, Llefara, atolwg, wrth dy weision yn Syriaeg: canys yr ydym ni yn ei deall; ac na lefara wrthym yn iaith yr Iddewon, lle y clywo y bobl sydd ar y mur.
º12 Ond Rabsace a ddywedodd, Ai at dy feistr ac atat tithau yr anfonodd fy meistr fi i lefaru y geiriau hyn? onid at y dynion sydd yn eistedd ar y mur yr anfonodd fi, fel y bwytaont eu torn eu hun, ac yr yfont eu trwnc eu hun gyda chwi?
º13 A safodd Rabsace, a gwaeddodd â llef uchel yn iaith yr Iddewon, ac a ddy¬wedodd, Gwrandewch eiriau y brenin mawr, brenin Asyria:
º14 Fel hyn y dywed y brenin, Na thwylled Heseceia chwi: canys ni ddichon efe eich gwaredu chwi.
º15 Ac na phared Heseceia i chwi ym¬ddiried yn yr ARGLWYDD, gan ddywedyd, Yr ARGLWYDD gan waredu a’ch gwared chwi, ni roddir y ddinas hon yn llaw brenhin Asyria.
