Mi geisiaf eto ganu cân,
I'th gael di'n ol, fy ngeneth lân,
I'r gadair siglo ger y tân,
Ar fynydd Aberdyfi;
Paham, fy ngeneth hoff, paham,
Gadewaist fi a'th blant dinam?
Mae Arthur bach yn galw'i fam,
A'i galon bron a thorri;
Mae'r ddau oen llawaeth yn y llwyn,
A'r plant yn chware efo'r ŵyn;
O tyrd yn ol, fy ngeneth fwyn,
I fynydd Aberdyfi.
Ni wn am un bardd, hen na diweddar, a ogleisia'r teimladau fel Ceiriog, a hynny a'i rhydd yn rhwydd ar ben rhestr telynegwyr ein gwlad.
Fel yr adlewyrcha'i wyneb cyfoethog Ddyffryn Ceiriog, felly yr adlewyrcha'i delynegion ei bersonoliaeth gref ac iach.
Gwelaf y rhydd Almanac y Miloedd ddydd ei farw ar gyfair Ebrill 23, 1887. Dydd ei eni—Medi 25, 1832, a ddylid roddi ynglŷn âg ef, a gadael dydd ei farw'n blanc, neu fel y gwneid â seintiau'r Oesoedd Canol, a rhoddi Ebrill 23, 1887, renatus.
Cofiaf ddydd claddu'i gorff yn dda. Safwn ar y pryd ar orsaf Croesoswallt, y dwthwn hwnnw'n orsaf newid, ac yng nghwmni dwsin neu lai o hynafiaethwyr yn ymgomio â'i gilydd. Tynnwyd ein sylw at nifer dda o ddynion mewn dillad duon a hetiau top yn dyfod i'r platform i fynd gyda'r tren i Gaer Sws. Ac fe ofynnodd rhywun i b'le y gallent fod yn mynd, ac fe atebodd un o'r cwmni mai i gynhebrwng Ceiriog yn Llanwnog yr aent. "Ceiriog, who is he or who was he?" meddai un o'r ymgomwyr. Ac atebwyd ef
gan hynafiaethwr o fri. "He was a bit of a bard". Gorfu i un neu ddau ohonom gnoi ein tafodau. He was a bit of a bard! Y mae'r hynafiaethwr hwnnw wedi marw, a Cheiriog yn fyw.
O ran y corff gorffwysa Ceiriog ym mynwent Llanwnog, a'r englyn hwn o'i waith ef ei hun ar garreg ei fedd:—
Carodd eiriau cerddorol,—carodd feirdd,
Carodd fyw'n naturiol;
Carodd gerdd yn angerddol,
Dyma ei lwch—a dim lol.
