VI
AETH prynhawn y pedwerydd dydd, diwrnod pwysig yr oed â Chaiaffas, a mwynhâi Joseff gyntyn bach ar ôl cinio. Ond buan yr ysgydwyd ef o'i syrthni gan ei wraig.
"Y mae'n well i chwi fynd i wisgo, Joseff."
"Gwisgo?"
Cymerodd arno na ddeallai, gan edrych yn ymholgar ar ei wraig.
"Ie, gan eich bod chwi'n mynd i gyfarfod yr Archoffeiriad. Eich urddwisg."
"Dim ar gyfer pwyllgor bach answyddogol fel hwn, Esther."
"Y mae hwn yn gyfle i chwi, Joseff. Byddwch yn plesio Caiaffas, a gwyddoch mor hoff yw ef o wisgo yn ei holl urddas."
"Ond . . . "
"A pheth arall, mi fentraf y bydd y ddau Pharisead 'na yn edrych fel dau frenin."
"Pe bawn i'n mynd i'r Sanhedrin, fe'i gwisgwn, ond . . . ' "
"A 'wyddoch chwi ddim pwy arall fydd yno.
"Yr hen Annas, efallai, neu ddau neu dri o Sadwceaid eraill."
"O, o'r gorau.
"Ond mae tros hanner awr tan amser y pwyllgor."
"Oes, mi wn. Ond mae Rwth a finnau am fynd am dro i weld safle'r tŷ." Edrychodd yn arwyddocaol arno wrth chwanegu, "Rhag ofn bod y sylfaen wedi'i gosod heb yn wybod inni!"
"Bwriadaf siarad â Jafan yr adeiladydd yfory."
"Clywais hynny droeon o'r blaen, Joseff . . . Ond cyn imi fynd yr wyf am fod yn sicr eich bod chwi'n edrych ar eich gorau."
Cododd Joseff yn anfoddog; dywedai hir brofiad mai ufuddhau oedd ddoethaf. Bwriadodd orffwys am dipyn ar ôl y prynhawnbryd ac yna droi'n hamddenol tua'r Deml, ond
