Beibl (1620)/Eseia

← Caniad Solomon

Beibl (1620) Eseia Eseia wedi'i gyfieithu gan William Morgan

Jeremeia →

LLYFR Y PROPHWYD ESAIAH

PENNOD 1

1:1 Gweledigaeth Eseia mab Amos, yr hon a welodd efe am Jwda a Jerwsalem, yn nyddiau Usseia, Jotham, Alias, a Heseceia, brenhinoedd Jwda.

1:2 Gwrandewch, nefoedd; clyw dithau ddaear: canys yr ARGLWYDD a lefarodd, Megais a meithrinais feibion, a hwy a wrthryfelasant i’m herbyn.

1:3 Yr ych a edwyn ei feddiannydd, a’r asyn breseb ei berchennog: ond Israel nid edwyn, fy mhobl ni ddeall.

1:4 O genhedlaeth bechadurus, pobl lwythog o anwiredd, had y rhai drygionus, meibion yn llygru: gwrthodasant yr ARGLWYDD, digiasant Sanct Israel, ciliasant yn ôl!

1:5 I ba beth y’ch trewir mwy? cildynrwydd a chwanegwch: y pen oll sydd glwyfus, a’r holl galon yn llesg.

1:6 O wadn y troed hyd y pen nid oes dim cyfan ynddo; ond archollion, a chleisiau, a gweliau crawnllyd: ni wasgwyd hwynt, ac ni rwymwyd, ac ni thynerwyd ag olew.

1:7 Y mae eich gwlad yn anrheithiedig, eich dinasoedd wedi eu llosgi â thân: eich tir a dieithriaid yn ei ysu yn eich gŵydd, ac wedi ei anrheithio fel ped ymchwelai estroniaid ef.

1:8 Merch Seion a adewir megis lluesty mewn gwinllan, megis llety mewn gardd cucumerau, megis dinas warchaeëdig.

1:9 Oni buasai i ARGLWYDD y lluoedd adael i ni ychydig iawn o weddill, fel Sodom y buiasem, a chyffelyb fuasem i Gomorra.

1:10 Gwrandewch air yr ARGLWYDD tywysogion Sodom, clywch gyfraith ein Duw ni, pobl Gomorra.

1:11 Beth yw lluosowgrwydd eich aberthau i mi? medd yr ARGLWYDD: llawn ydwyf o boethaberthau hyrddod, ac o fraster anifeiliaid breision; gwaed bustych hefyd, ac ŵyn, a bychod, nid ymhyfrydais ynddynt.

1:12 Pan ddeloch i ymddangos ger fy mron, pwy a geisiodd hyn ar eich llaw, sef sengi fy nghynteddau?

1:13 Na chwanegwch. ddwyn offrwmt ofer: arogl-darth sydd ffiaidd gennyf; ni allaf oddef y newyddloerau na’r Sabothau, cyhoeddi cymanfa; anwiredd ydyw, sef yr uchel ŵyl gyfarfod.

1:14 Eich lleuadau newydd a’ch gwyliau gosodedig a gasaodd fy enaid: y maent yn faich arnaf; blinais yn eu dwyn.

1:15 A phan estynnoch eich dwylo, mi a guddiaf fy llygaid rhagoch: hefyd pan weddïoi-h lawer, ni wrandawaf: eich dwylo sydd lawn o waed.

1:16 Ymolchwch, ymlanhewch, bwriwch ymaith ddrygioni eich gweithredoedd oddi ger bron fy llygaid; peidiwch â gwneuthur drwg;

1:17 Dysgwch wneuthur daioni: ceisiwch farn, gwnewch uniondeb i’r gorthrymedig, gwnewch farn i’r amddifad, dadleuwch dros y weddw.

1:18 Deuwch yr awr hon, ac ymresymwn, medd yr ARGLWYDD: pe byddai eich pechodau fel ysgarlad, ânt cyn wynned â’r eira; pe cochent fel porffor, byddant fel gwlân.

1:19 Os byddwch ewyllysgar ac ufudd, daioni y tir a fwytewch.

1:20 Ond os gwrthodwch, ac os anufuddhewch, a chleddyf y’ch ysir: canys genau yr ARGLWYDD a’i llefarodd.

1:21 Pa wedd yr aeth y ddinas ffyddlon yn butain! cyflawn fu o farn: lletyodd cyfiawnder ynddi; ond yr awr hon lleiddiaid.

1:22 Dy arian a aeth yn sothach, dy win sydd wedi ei gymysgu â dwfr:

1:23 Dy dywysogion sydd gyndyn, ac yn gyfranogion a lladron; pob un yn cam rhoddion, ac yn dilyn gwobrau: ni farnant yr amddifad, a chŵyn y weddw ni chaiff ddyfod atynt.

1:24 Am hynny medd yr Arglwydd, AR¬GLWYDD y lluoedd, cadarn DDUW Israel, Aha, ymgysuraf ar fy ngwrthwynebwyr, ac ymddialaf ar fy ngelynion.

1:25 A mi a ddychwelaf fy llaw arnat, ac a lân buraf dy sothach, ac a dynnaf ymaith dy holl alcam.

1:26 Adferaf hefyd dy farnwyr, fel cynt, a’th gynghoriaid megis yn y dechrau: wedi hynny y’th elwir yn Ddinas cyfiawn¬der, yn Dref ffyddlon.

1:27 Seion a waredir â barn, a’r rhai a ddychwelant ynddi â chyfiawnder.

1:28 A dinistr y troseddwyr a’r pechaduriaid fydd ynghyd; a’r rhai a ymadawant â’r ARGLWYDD, a ddifethir.

1:29 Canys cywilyddiant o achos y derw a chwenychasoch; a gwarthruddir chwi am y gerddi a ddetholasoch.

1:30 Canys byddwch fel derwen â’i dail yn syrthio, ac fel gardd heb ddwfr iddi.

1:31 A’r cadarn fydd fel carth, a’i weithydd fel gwreichionen: a hwy a losgant ill dau ynghyd, ac ni bydd a’u diffoddo.

PENNOD 2

2:1 Y gair yr hwn a welodd Eseia mab Amos, am Jwda a Jerwsalem.

2:2 A bydd yn y dyddiau diwethaf, fod mynydd tŷ yr ARGLWYDD wedi ei baratoi ym mhen y mynyddoedd, ac yn.ddyrchafedig goruwch y bryniau, a’r holl genhedloedd a ddylifant ato.

2:3 A phobloedd lawer a ânt ac a ddywedant, Deuwch, ac esgynnwn i fynydd yr ARGLWYDD, i dŷ Duw Jacob, ac efe a’n dysg ni yn ei ffyrdd, a ni a rodiwn yn ei lwybrau ef; canys y gyfraith a â allan o Seion, a gair yr ARGLWYDD o Jerwsalem.

2:4 Ac efe a farna rhwng y cenhedloedd, ac a gerydda bobloedd lawer: a hwy a gurant eu cleddyfau yn sychau, a’u gwaywffyn yn bladuriau: ni chyfyd cenedl gleddyf yn erbyn cenedl, ac ni ddysgant ryfel mwyach.

2:5 Tŷ Jacob, deuwch, a rhodiwn yng ngoleuni yr ARGLWYDD.

2:6 Am hynny y gwrthodaist dy bobl, tŷ Jacob, am eu bod wedi eu llenwi allan o’r dwyrain, a’u bod yn swynwyr megis y Philistiaid, ac mewn plant dieithriaid yr ymfodlonant.

2:7 A’u tir sydd gyflawn o arian ac aur, ac nid oes diben ar eu trysorau; a’u tir sydd lawn o feirch, ac nid oes diben ar eu cerbydau.

2:8 Eu tir hefyd sydd lawn o eilunod; i waith eu dwylo eu hun yr ymgrymant, i’r hyn a wnaeth eu bysedd eu hun:

2:9 A’r gwrêng sydd yn ymgrymu, a’r bonheddig yn ymostwng: am hynny na faddau iddynt.

2:10 Dos i’r graig, ac ymgûdd yn y llwch, rhag ofn yr ARGLWYDD, a rhag gogoniant ei fawredd ef.

2:11 Uchel drem dyn a iselir, ac uchder dynion a ostyngir; a’r ARGLWYDD yn unig a ddyrchefir yn y dydd hwnnw.

2:12 Canys dydd ARGLWYDD y lluoedd fydd ar bob balch ac uchel, ac ar bob dyrchafedig; ac efe a ostyngir:

2:13 Ac ar holl uchel a dyrchafedig gedrwydd Libanus, ac ar holl dderw Basan,

2:14 Ac ar yr holl fynyddoedd uchel, ac ar yr holl fryniau dyrchafedig,

2:15 Ac ar bob tŵr uchel, ac ar bob magwyr gadarn,

2:16 Ac ar holl longau Tarsis, ac ar yr holl luniau dymunol.

2:17 Yna yr iselir uchelder dyn, ac y gostyngir uchder dynion: a’r ARGLWYDD yn unig a ddyrchefir yn y dydd hwnnw.

2:18 A’r eilunod a fwrw efe ymaith yn hollol.

2:19 A hwy a ânt i dyllau y creigiau, ac i ogofau llychlyd, rhag ofn yr ARGLWYDD? a rhag gogoniant ei fawredd ef, pan gyfodo efe i gynhyrfu y ddaear.

2:20 Yn y dydd hwnnw y teifl dyn ei eilunod arian, a’i eilunod aur, y rhai a wnaethant iddynt i’w haddoli, i’r wadd ac i’r ystlumod:

2:21 I fyned i agennau y creigiau, ac i gopau y clogwyni, rhag ofn yr ARGLWYDD, a rhag gogoniant ei fawredd ef, pan gyfodo efe i gynhyrfu y ddaear.

2:22 Peidiwch chwithau â’r dyn yr hwn sydd â’i anadl yn ei ffroenau: canys ym mha beth y gwneir cyfrif ohono?

PENNOD 3

3:1 Canys wele, yr Arglwydd, ARGLWYDD y lluoedd, a dynn ymaith o Jerwsalem, ac o Jwda, y gynhaliaeth a’r ffon, holl gynhaliaeth bara, a holl gynhaliaeth dwfr,

3:2 Y cadarn, a’r rhyfelwr, y brawdwr, a’r proffwyd, y synhwyrol, a’r henwr,

3:3 Y tywysog deg a deugain, a’r anrhydeddus, a’r cynghorwr, a’r crefftwr celfydd, a’r areithiwr huawdl.

3:4 A rhoddaf blant yn dywysogion iddynt, a bechgyn a arglwyddiaetha arnynt.

3:5 A’r bobl a orthrymir y naill gan y llall, a phob un gan ei gymydog: y bachgen yn erbyn yr henwr, a’r gwael yn erbyn yr anrhydeddus, a ymfalchïa.

3:6 Pan ymaflo gŵr yn ei frawd o dŷ ei dad, gan ddywedyd, Y mae dillad gennyt, bydd dywysog i ni; a bydded y cwymp hwn dan dy law di:

3:7 Yntau a dwng yn y dydd hwnnw, gan ddywedyd, Ni byddaf iachawr; canys yn fy nhŷ nid oes fwyd na dillad: na osodwch fi yn dywysog i’r bobl.

3:8 Canys cwympodd Jerwsalem, a syrthiodd Jwda: oherwydd eu tafod hwynt a’u gweithredoedd sydd yn erbyn yr ARGLWYDD, i gyffroi llygaid ei ogoniant ef.

3:9 Dull eu hwynebau hwynt a dystiolaetha yn eu herbyn; a’u pechod fel Sodom a fynegant, ac ni chelant: gwae eu henaid, canys talasant ddrwg iddynt eu hunain.

3:10 Dywedwch mai da fydd i’r cyfiawn: canys ffrwyth eu gweithredoedd a fwynhânt.

3:11 Gwae yr anwir, drwg fydd iddo; canys gwobr ei ddwylo ei hun a fydd iddo.

3:12 Fy mhobl sydd â’u treiswyr yn fechgyn, a gwragedd a arglwyddiaetha arnynt. O fy mhobl, y rhai a’th dywysant sydd yn peri i ti gyfeiliorni, a ffordd dy lwybrau a ddistrywiant.

3:13 Yr ARGLWYDD sydd yn sefyll i ymddadlau, ac yn sefyll i farnu y bob¬loedd.

3:14 Yr ARGLWYDD a ddaw i farn â henuriaid ei bobl, a’u tywysogion: canys chwi a borasoch y winllan; anrhaith y tlawd sydd yn eich tai.

3:15 Beth sydd i chwi a guroch ar fy mhobl, ac a faloch ar wynebau y tlodion? medd ARGLWYDD DDUW y lluoedd.

3:16 A’r ARGLWYDD a ddywedodd, Oherwydd balchïo o ferched Seion, a rhodio â gwddf estynedig, ac â llygaid gwamal, gan rodio a rhygyngu wrth gerdded, a thrystio a’u traed:

3:17 Am hynny y clafra yr ARGLWYDD gorunau merched Seion; a’r ARGLWYDD a ddinoetha eu gwarthle hwynt.

3:18 Yn y dydd hwnnw y tyn yr AR¬GLWYDD ymaith addurn yr esgidiau, y rhwydwaith hefyd, a’r lloerawg wisgoedd,

3:19 Y cadwynau, a’r breichledau, a’r moledau,

3:20 Y penguwch, ac .addurn y coesau, a’r ysnodennau, a’r dwyfronegau, a’r clustlysau,

3:21 Y modrwyau, ac addurn y trwyn,

3:22 Y gwisgoedd symudliw, a’r mentyll, a’r misyrnau, a’r crychnodwyddau,

3:23 Y drychau hefyd, a’r lliain meinwych, a’r cocyllau, a’r gynau.

3:24 A bydd yn lle perarogl, ddrewi; bydd hefyd yn lle gwregys, rwygiad; ac yn lle iawn drefn gwallt, foelni; ac yn lle dwyfronneg, gwregys o sachliain; a llosgfa yn lle prydferthwch.

3:25 Dy wŷr a syrthiant gan y cleddyf, a’th gadernid trwy ryfel.

3:26 A’i phyrth hi a ofidiant, ac a alarant: a hithau yn anrheithiedig a eistedd ar y ddaear.

PENNOD 4

4:1 Ac yn y dydd hwnnw saith o wragedd a ymaflant mewn un gŵr, gan ddywedyd, Ein bara ein hun a fwytawn, a’n dillad ein hun a wisgwn: yn unig galwer dy enw di arnom ni; cymer ymaith ein gwarth ni.

4:2 Y pryd hwnnw y bydd Blaguryn yr ARGLWYDD yn brydferthwch ac yn ogoniant; a ffrwyth y ddaear yn rhagorol ac yn hardd i’r rhai a ddianghasant o Israel.

4:3 A bydd, am yr hwn a adewir yn Seion, ac a weddillir yn Jerwsalem, y dywedir wrtho, O sanct; sef pob un a’r a ysgrifennwyd ymhlith y rhai byw yn Jerwsalem:

4:4 Pan ddarffo i’r ARGLWYDD olchi budreddi merched Seion, a charthu gwaed Jerwsalem o’i chanol, mewn ysbryd barn, ac mewn ysbryd llosgfa.

4:5 A’r ARGLWYDD a grea ar bob trigfa o fynydd Seion, ac ar ei gymanfaoedd, gwmwl a mwg y dydd, a llewyrch tân fflamllyd y nos: canys ar yr holl ogoniant y bydd amddiffyn.

4:6 A phabell fydd yn gysgod y dydd rhag gwres, ac yn noddfa ac yn ddiddos rhag tymestl a rhag glaw.

PENNOD 5

5:1 Canaf yr awr hon i’m hanwylyd, ganiad fy anwylyd am ei winllan. Gwinllan sydd i’m hanwylyd mewn bryn tra ffrwythlon:

5:2 Ac efe a’i cloddiodd hi, ac a’i digaregodd, ac a’i plannodd o’r winwydden orau, ac a adeiladodd dŵr yn ei’chanol, ac a drychodd winwryf ynddi: ac efe a ddisgwyliodd iddi ddwyn grawnwin, hithau a ddug rawn gwylltion.

5:3 Ac yr awr hon, preswylwyr Jerw¬salem, a gwŷr Jwda, bernwch, atolwg, rhyngof fi a’m gwinllan.

5:4 Beth oedd i’w wneuthur ychwaneg i’m gwinllan, nag a wneuthum ynddi? paham, a mi yn disgwyl iddi ddwyn grawnwin, y dug hi rawn gwylltion?

5:5 Ac yr awr hon mi a hysbysaf i chwi yr hyn a wnaf i’m gwinllan: tynnaf ymaith ei chae, fel y porer hi, torraf ei magwyr, fel y byddo hi yn sathrfa;

5:6 A mi a’i gosodaf hi yn ddifrod: nid ysgythrir hi, ac ni chloddir hi; ond mieri a drain a gyfyd: ac i’r cymylau y gorchmynnaf na lawiont law arni.

5:7 Diau, gwinllan ARGLWYDD y lluoedd yw tŷ Israel, a gwŷr Jwda yw ei blanhigyn hyfryd ef: ac efe a ddisgwyliodd am farn, ac wele drais, am gyfiawnder, ac wele lef.

5:8 Gwae y rhai sydd yn cysylltu tŷat dŷ, ac yn cydio maes wrth faes, hyd oni byddo eisiau lle, ac y trigoch chwi yn unig yng nghanol y tir.

5:9 Lle y clywais y dywedodd ARGLWYDD y lluoedd, Yn ddiau bydd tai lawer, mawrion a theg, yn anghyfannedd heb drigiannydd.

5:10 Canys deg cyfair o winllan a ddygant un bath, a lle homer a ddwg effa.

5:11 Gwae y rhai a gyfodant yn fore i ddilyn diod gadarn, a arhosant hyd yr hwyr, hyd oni enynno y gwin hwynt.

5:12 Ac yn eu gwleddoedd hwynt y mae y delyn, a’r nabl, y dympan, a’r bibell, a’r gwin: ond am waith yr ARGLWYDD nid edrychant, a gweithred ei ddwylo ef nid ystyriant.

5:13 Am hynny y caethgludwyd fy mhobl, am nad oes ganddynt wybodaeth: a’u gwŷr anrhydeddus sydd newynog, a’u lliaws a wywodd gan syched.

5:14 Herwydd hynny yr ymehangodd uffern, ac yr agorodd ei safn yn anferth; ac yno y disgyn eu gogoniant, a’u lliaws, a’u rhwysg, a’r hwn a lawenycha ynddi.

5:15 A’r gwrêng a grymir, a’r galluog a ddarostyngir, a llygaid y rhai uchel a iselir.

5:16 Ond ARGLWYDD y lluoedd a ddyrchefir mewn barn, a’r Duw sanctaidd a sancteiddir mewn cyfiawnder.

5:17 Yr ŵyn hefyd a borant yn ôl eu harfer; a dieithriaid a fwytânt ddiffeithfaoedd y breision.

5:18 Gwae y rhai a dynnant anwiredd â rheffynnau oferedd, a phechod megis â rhaffau men:

5:19 Y rhai a ddywedant, Brysied, a phrysured ei orchwyl, fel y gwelom; nesaed hefyd, a deued cyngor Sanct yr Israel, fel y gwypom.

5:20 Gwae y rhai a ddywedant am y drwg, Da yw; ac am y da, Drwg yw; gan osod tywyllwch am oleuni, a goleuni am dywyllwch: y rhai a osodant chwerw am felys, a melys am chwerw.

5:21 Gwae y rhai sydd ddoethion yn eu golwg eu hun, a’r rhai deallgar yn eu golwg eu hun.

5:22 Gwae y rhai cryfion i yfed gwin, a’i dynion nerthol i gymysgu diod gadarn:

5:23 Y rhai a gyfiawnhânt yr anwir er gwobr, ac a gymerant ymaith gyfiawnder y rhai cyfiawn oddi ganddynt.

5:24 Am hynny, megis ag yr ysa y ffagl dân y sofl, ac y difa y fflam y mân us: felly y bydd eu gwreiddyn hwynt yn bydredd, a’u blodeuyn a gyfyd i fyny fel llwch; am iddynt ddiystyru cyfraith ARGLWYDD y lluoedd, a dirmygu gair Sanct yr Israel.

5:25 Am hynny yr enynnodd llid yr AR¬GLWYDD yn erbyn ei bobl, ac yr estynnodd efe ei law arnynt, ac a’u trawodd hwynt; a chrynodd y mynyddoedd, a bu eu celanedd hwynt yn rhwygedig yng nghanol yr heolydd. Er hyn oll ni ddychwelodd ei lid ef, ond eto y mae ei law ef wedi ei hestyn allan.

5:26 Ac efe a gyfyd faner i’r cenhedloedd o bell, ac a chwibana arnynt hwy o eithaf y ddaear: ac wele, ar frys yn fuan y deuant.

5:27 Ni bydd un blin na thramgwyddedig yn eu plith; ni huna yr un, ac ni chwsg: ac ni ddatodir gwregys ei lwynai, ac ni ddryllir carrai ei esgidiau.

5:28 Yr hwn sydd â’i saethau yn llymion, a’i holl fwâu yn anelog: carnau ei feirch ef a gyfrifir fel callestr, a’i olwynion fel corwynt.

5:29 Ei ruad fydd fel llew; efe a rua fel cenawon llew: efe a chwyrna hefyd, ac a ymeifl yn yr ysglyfaeth, efe a ddianc hefyd, ac a’i dwg ymaith yn ddiogel, ac ni bydd achubydd.

5:30 Ac efe a rua arnynt y dydd hwnnw, fel rhuad y môr: os edrychir ar y tir, wele dywyllwch, a chyfyngder, a’r goleuni a dywyllir yn ei nefoedd.

PENNOD 6

6:1 Yn y flwyddyn y bu farw y brenin Usseia, y gwelais hefyd yr AR¬GLWYDD yn eistedd ar eisteddfa uchel a dyrchafedig, a’i odre yn llenwi y deml.

6:2 Y seraffiaid oedd yn sefyll oddi ar hynny: chwech adain ydoedd i bob un: â dwy y cuddiai ei wyneb, ac â dwy y cuddiai ei draed, ac â dwy yr ehedai.

6:3 A llefodd y naill wrth y llall, ac a ddywedodd, Sanct, Sanct, Sanct, yw AR¬GLWYDD y lluoedd, yr holl ddaear sydd lawn o’i ogoniant ef.

6:4 A physt y rhiniogau. a symudasant gan lef yr hwn oedd yn llefain, a’r tŷ a lanwyd gan fwg.

6:5 Yna y dywedais, Gwae fi! canys darfu amdanaf; oherwydd gŵr halogedig ei wefusau ydwyf fi, ac ymysg pobl halogedig o wefusau yr ydwyf yn trigo: canys fy llygaid a welsant y brenin, ARGLWYDD y lluoedd.

6:6 Yna yr ehedodd ataf un o’r seraffiaid, ac yn ei law farworyn a gymerasai efe oddi ar yr allor mewn gefel:

6:7 Ac a’i rhoes i gyffwrdd â’m genau, ac a ddywedodd, Wele, cyffyrddodd hwn â’th wefusau, ac ymadawodd dy anwiredd, a glanhawyd dy bechod.

6:8 Clywais hefyd lef yr ARGLWYDD yn dywedyd, Pwy a anfonaf? a phwy a â drosom ni? Yna y dywedais, Wele fi, anfon fi.

6:9 Ac efe a ddywedodd, Dos, a dywed wrth y bobl hyn, Gan glywed clywch, ond na ddeellwch; a chan weled gwelwch, ond na wybyddwch.

6:10 Brasa galon y bobl hyn, a thrymha eu clustiau, a chac eu llygaid, rhag iddynt weled â’u llygaid, a chlywed â clustiau, a deall â’u calon, a dychwelyd, a’u meddyginiaethu.

6:11 Yna y dywedais. Pa hyd, ARGLWYDD? Ac efe a atebodd, Hyd oni anrheithier y dinasoedd heb drigiannydd, a’r tai heb ddyn, a gwneuthur y wlad yn gwbl anghyfannedd,

6:12 Ac i’r ARGLWYDD bellhau dynion, a bod ymadawiad mawr yng nghanol y wlad.

6:13 Ac eto bydd ynddi ddegwm, a hi a ddychwel, ac a borir; fel y llwyfen a’r dderwen, y rhai wrth fwrw eu dail y mae sylwedd ynddynt: felly yr had sanctaidd fydd ei sylwedd hi.

PENNOD 7

7:1 A bu yn nyddiau Ahas mab Jotham, mab Usseia brenin Jwda, ddyfid o Resin brenin Syria, a Pheca mab Rema¬leia, brenin Israel; i fyny tua Jerwsalem, i ryfela arni: ond ni allodd ei gorchfygu.

7:2 A mynegwyd i dŷ Dafydd, gan ddy¬wedyd, Syria a gydsyniodd ag Effraim. A’i galon ef a gyffrôdd, a chalon ei bobl, megis y cynhyrfa prennau y coed o flaen y gwynt.

7:3 Yna y dywedodd yr ARGLWYDD wrth Eseia, Dos allan yr awr hon i gyfarfod Ahas, ti a Sear-jasub dy fab, wrth ymyl pistyll y llyn uchaf, ym mhriffordd maes y pannwr:

7:4 A dywed wrtho, Ymgadw, a bydd lonydd; nac ofna, ac na feddalhaed dy galon, rhag dwy gloren y pentewynion myglyd hyn, rhag angerdd llid Resin, a Syria, a mab Remaleia:

7:5 Canys Syria, ac Effraim, a mab Remaleia, a ymgynghorodd gyngor drwg yn dy erbyn, gan ddywedyd,

7:6 Esgynnwn yn erbyn Jwda, a blinwn hi, torrwn hi hefyd atom, a gosodwn frenin yn ei chanol hi; sef mab Tabeal.

7:7 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD DDUW, Ni saif, ac ni bydd hyn.

7:8 Canys pen Syria yw Damascus, a phen Damascus yw Resin; ac o fewn pum mlynedd a thrigain y torrir Effraim rhag bod yn bobl.

7:9 Hefyd pen Effraim yw Samaria, a phen Samaria yw mab Remaleia. Oni chredwch, diau ni sicrheir chwi.

7:10 A’r ARGLWYDD a chwanegodd lefaru wrth Ahas gan ddywedyd,

7:11 Gofyn i ti arwydd gan yr ARGLWYDD dy DDUW; gofyn o’r dyfnder, neu o’r uchelder oddi arnodd.

7:12 Ond Ahas a ddywedodd, Ni ofynnaf, ac ni themtiaf yr ARGLWYDD.

7:13 A dywedodd yntau, Gwrandewch yr awr hon, tŷ Dafydd; Ai bychan gennych flino dynion, oni flinoch hefyd fy Nuw?

7:14 Am hynny yr ARGLWYDD ei hun a ddyry i chwi arwydd; Wele, morwyn a fydd feichiog, ac a esgor ar fab, ac a eilw ei enw ef, Immanuel.

7:15 Ymenyn a mêl a fwyty efe; fel y medro ymwrthod â’r drwg, ac ethol y da.

7:16 Canys cyn medru o’r bachgen ymwrthod â’r drwg, ac ethol y da, y gwrthodir y wlad a meiddiaist, gan ei dau frenin.

7:17 Yr ARGLWYDD a ddwg arnat ti, ac ar dy bobl, ac ar dŷ dy dadau, ddyddiau ni ddaethant er y dydd yr ymadawodd Effraim oddi wrth Jwda, sef brenin Asyria.

7:18 A bydd yn y dydd hwnnw, i’r AR¬GLWYDD chwibanu am y gwybedyn sydd yn eithaf afonydd yr Aifft, ac am y wenynen sydd yn nhir Asyria:

7:19 A hwy a ddeuant ac a orffwysant oll yn y dyffrynnoedd anghyfanheddol, ac yng nghromlechydd y creigiau, ac yn yr ysbyddaid oll, ac yn y perthi oll.

7:20 Yn y dydd hwnnw yr eillia yr Arglwydd â’r ellyn a gyflogir, sef â’r rhai o’r tu hwnt i’r afon, sef â brenin Asyria, y pen, a blew y traed; a’r farf hefyd a ddifa efe.

7:21 A bydd yn y dydd hwnnw, i ŵr fagu anner-fuwch, a dwy ddafad:

7:22 Bydd hefyd o amlder y llaeth a roddant, iddo fwyta ymenyn: canys ymenyn a mêl a fwyty pawb a adewir o fewn y tir.

7:23 A bydd y dydd hwnnw, fod pob lle yr hwn y bu ynddo fil o winwydd er mil o arian bathol, yn fieri ac yn ddrain y bydd.

7:24 â saethau ac â bwâu y daw yno: canys yn fieri ac yn ddrain y bydd yr holl wlad.

7:25 Eithr yr holl fynyddoedd y rhai a geibir â cheibiau, ni ddaw yno ofn mieri na drain: ond bydd yn hebryngfa gwartheg, ac yn sathrfa defaid.

PENNOD 8

º1 AR ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf, Cymer i ti rol fawr, ac ysgrifenna arni a phin dyn, am Maher-shalalhas-bas.

º2 A chymerais yn dystiolaeth i mi dystion ffyddlon, Ureia yr offeiriad, a Sechareia mab Jeberecheia.

º3 A mi a neseais at y broffwydes; a hi a feichiogodd, ac a esgorodd ar fab. Yna y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Galw ei enw ef, Maher-shalalhas-bas.

º4 Canys cyn y medro y bachgen alw, Fy nhad, nea, Fy main, gclud Damascus ac ysbail Samaria a ddygir ymaith o flaen brenin Asyria.

º5 A chwanegodd yr ARGLWYDD lefaru wrthyf drachefn, gan ddywedyd,

º6 Oherwydd i’r bobl hyn wrthod dyfroedd Siloa, y rhai sydd yn cerdded yn araf, a chymryd llawenydd o Resin, a mab Remaleia:

º7 Am hynny, wele, mae yr Arglwydd yn dwyn arnynt ddyfroedd yr afon, yn gryfion ac yn fawrion, sef brenin Asyria, a’i holl ogonant; ac efe a esgyn ar ei holl afonydd, ac ar ei holl geulennydd ef.

º8 Ie, ti-wy Jwda y treiddia ef: efe a lifa, ac a & drosodd, efe a gyrraedd hyd y gwddf; ac estyniad ei adenydd ef fydd llonaid lled dy dir di, O Immanuel.

º9 Ymgyfeillechwch, bobloedd, a chwi a ddryllir: gwrandewch, holl belledigion y gwledydd; ymwregyswch, a chwi a ddryllir; ymwregyswch, a chwi a ddryllir.

º10 Ymgynghorwch gyngor, ac fe a ddiddymir; dywedwch y gair, ac ni saif: canys y mae Duw gyda ni.

º11 Canys fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf a llaw gref, ac efe a’m dysgodd na rodiwn yn ffordd y bobl hyn, gan ddywedyd,

º12 Na ddywedwch, Cydfwriad, wrth y rhai oll y dywedo y bobl hyn, Cydfwriad: nac ofnwch chwaith eu hofn hwynt, ac na arswydwch.

º13 ARGLWYDD y lluoedd ei hun a sancteiddiwch; a bydded efe yn ofn i chwi, a bydded efe yn arswyd i chwi:

º14 Ac efe a fydd yn noddfa; ond yn faen tramgwydd ac yn graig rhwystr i ddau dŷ Israel, yn fagi ac yn rhwyd i breswylwyr Jerwsalem.

º15 A llawer yn eu mysg a dramgwyddant, ac a syrthiant, ac a ddryllir, ac a rwydir, ac a ddelir.

º16 Rhwym y dystiolaeth, selia y gyfraith ymhlith fy nisgyblion.

º17 A minnau a ddisgwyliaf am yr AR¬GLWYDD sydd yn cuddio ei wyneb oddi wrth dy Jacob, ac a wyliaf amdano.

º18 Wele fi a’r plant a roddes yr AR¬GLWYDD i mi, yn arwyddiou ac yn rhyfeddodau yn Israel: oddi wrth ARGLWYDD’y lluoedd, yr hwn sydd yn trigo ym mynydd Seion.

º19 <il A phan ddywedant wrthych, Ymofynnwch a’r swynyddion, ac a’r dewiniaid, y rhai sydd yn hustyng, ac yn sibrwd: onid a’u Duw yr ymofyn pobl? dros y byw at y meirw?

º20 At y gyfraith, ac at y dystiotaeth: oni ddywedant yn ôl y gair hwn, hyany sydd am nad oes oleuni ynddynt.

º21 A hwy a dramwyant trwyddi, yn galed arnynt ac yn newynog: a bydd pan, newynont, yr ymddigiant, ac y melltithiant eu brenin a’u Duw, ac a edrychant i fyny.

º22 A hwy a edrychant ar y ddaear: ac wele drallod a thywyllwch, niwi cyfyngder; a byddant wedi eu gwthio i dywyllwch.

PENNOD 9

º1 ETO ni bydd y tywyllwch yn ôl yr hyn a fu yn y gofid; megis yn yr amser cyntaf y cyffyrddodd yn ysgafn â thir Sabulon a thir Nafftali, ac wedi hynny yn ddwysach y cystuddiodd hi wrth ffordd y môr, tu hwnt i’r Iorddonen, yn Galilea y cenhedloedd.

º2 Y bobl a rodiasant mewn tywyllwch, a welsant oleuni mawr: y rbai sydd yn aros yn nhir cysgod angau y llewyrchodd goleuni arnynt.

º3 Amlheaist y genhedlaeth, ni chwanegaist lawenydd; llawenychasant ger dy fron megis y llawenydd amser cynhaeaf, ac megis y llawenychant wrth rannu ysbail.

º4 Canys drylliaist iau ei faich ef, a Son ei ysgwydd ef, gwialen ei orthrymwr, megis yn nydd Midian.

º5 Canys pob cad y rhyfelwr sydd mewn trwst, a dillad wedi eu trybaeddu mewn gwaed; ond bydd hwn trwy losgiad a chynnud tân.

º6 Canys bachgen a aned i ni, mab a roddwyd i ni, a bydd y llywodraeth ar ei ysgwydd ef: a gelwir ei enw ef, Rhyfeddol, Cynghorwr, y Duw cadarn, Tad tragwyddoldeb, Tywysog tangnefedd.

º7 Ar helaethrwydd ei lywodraeth a’i flangnefedd ni bydd diwedd, ar orseddfa Dafydd, ac ar ei frenhiniaeth ef, i’w threfnu hi, ac i’w chadarnbau a barn ac a chyfiawnder, o’r pryd hwn, a hyd byth. Sel ARGLWYDD y lluoedd a wna hyn.

º8 Yr Arglwydd a anfonodd air i Jacob; ac efe a syrthiodd ar Israel.

º9 A’r holl bobl a wybydd, sef Effraim a thrigiannydd Samaria, y rhai a ddywedant mewn balchder, ac mewn mawredd calon,

º10 Y priddfeini a syrthiasant, ond a cherrig nadd yr adeiladwn: y sycamorwydd a dorrwyd, ond ni a’u newidiwn yn gedrwydd.

º11 Am hynny yr ARGLWYDD a ddyrchafa wrthwynebwyr Resin yn ei erbyn ef, ac a gysyllta ei elynion efynghyd;

º12 Y Syriaid o’r blaen, a’r Ph’listiaid hefyd o’r ôl: a hwy a ysant Israel yn safnrhwth. Er hyn i gyd ni ddychwelodd ei lid ef, ond eto y mae ei law ef yn estynedig.

º13 A’r bobl ni ddychwelant at yr hwn a’u trawodd, ac ni cheisiant AR¬GLWYDD y ISuoedd.

º14 Am hynny y tyr yr ARGLWYDD oddi with Israel ben a chynffon, cangen a brwyr-cn, yn yr un dydd.

º15 Yr hcnwr a’r anrhydeddas yw y pen: a’r proffwyd sydd yn dysgu celwyddi-efe yw y gynffon.

º16 Canys cyfarwyddwyr y bobl hyn sydd yn peri iddynt gyfeiliorni, a Dyncwyd y rhai a gyfarwyddir ganddynt.

º17 Am hynny nid ymlawenha yr AR¬GLWYDD yn eu gwŷr ieuainc bwy, ac with eu hamddifaid a’u gweddwon ni thosturia: canys pob un ohorynt sydd ragrithiwr a drygionus, a phob genau yn traethu ynfydrwydd. Er hyn oll ni ddychwelodd ei lid ef, ond eto y mae ei law ef yn estynedig.

º18 Oherwydd anwiredd a lysg fel tân; y mieri a’r drain a ysa efe, ac a gynnau yn nrysni y coed; a hwy a ddyrchafant fel ymddyrchafiad mwg.

º19 Gan ddigofaint ARGLWYDD y liuoedd y tywylla y ddaear, ac y bydd y bobl fel ymborth tân: nid eiriach neb ei frawd.

º20 Ac efe a gipia ar y llaw ddeau, ac a newyna; bwyty hefyd ar y llaw aswy, ac nis digonir hwynt: bwytânt bawb gig ei fraich ei hun:

º21 Manasse, Effraim; ac Effraim, Manasse: hwythau ynghyd yn erbyn Jwda. Er hyn oll ni ddychwelodd ei lid ef, ond eto y mae ei law ef yn estynedig.

PENNOD 10

º1 GWAE y rhai sydd yn gwneuthur deddfau anwir, a’r ysgrifenyddion Sydd yn ysgrifennu blinder;

º2 I ymchwelyd y tlodion oddi wrth farn, ac i ddwyn barn angenogion fy mhobl: fel y byddo gweddwon yn ysbail iddynt, ac yr anrheithiont yr amddifaid.

º3 A pha beth a wnewch yn nydd yr ymweliad, ac yn y distryw a ddaw o bell? at bwy y ffowch am gynhorthwy? a pha le y gadewch eich. gogoniant?

º4 Hebof fi y crymant dan y carcharorion, a than y rhai a laddwyd y syrthiant. Er hyn oll ni ddychwelodd ei lid ef, ond ero y mae ei law ef yn estynedig.

º5?I Gwae Assur, gwialen fy llid, a’r ffon yn eu llaw hwynt yw fy nigofaint.

º6 At genedl ragrithiol yr anfonaf ef, ac yn erbyn pobl fy nicter y gorchmynnaf iddo ysbeilio ysbail, ac ysglyfaethu ysglyfaeth, a’u gosod hwynt yn sathrfa megis torn yr heolydd.

º7 Ond nid felly yr amcana efe, ac nid felly y meddwl ei galon; eithr y mae yn ei fryd ddifetha a thorn ymaith geahedloedd nid ychydig.

º8 Canys efe a ddywed, Onid yw fy nhywysogion i gyd yn frenhinoedd?

º9 Onid fel Charcemis yw Caino? onid fel Arpad yw Hamath? onid fel Damascus yw Samaria?

º10 Megis y cyrhaeddodd fy llaw deyrn* asoedd yr eilunod, a’r rhai yr oedd eu delwau cerfiedig yn rhagori ar yr eiddo Jerwsalem a Samaria:

º11 Onid megis y gwneuthum i Samaria ac i’w heilunod, felly y gwnaf i Jerwsalem ac i’w delwau hithau?

º12 A bydd, pan gyflawno yr Arglwydd ei holl waith ym mynydd Seion, ac yn Jerwsalem, yr ymwelafa ffrwyth mawredd calon brenin Assur, ac a gogoniant uchelder ei lygaid ef:

º13 Canys dywedodd, Trwy nerth fy llaw y gwneuthum hyn, a thrwy fy noethineb; oherwydd doeth ydwyf: ac mi a symudais derfynau pobloedd, a’u trysorau a ysbeiliais, ac a fwriais i’r llawr y trigolion fel gŵr grymus:

º14 A’m llaw a gafodd gyfoeth y bobloedd fel nyth; ac megis y cesglir wyau wedi eu gado, y cesglais yr holl ddaear; ac nid oedd a symudai adain, nac a agorai safn, nac a ynganai.

º15 A ymffrostia y fwycll yn erbyn yr hwn a gymyno a hi? a ymfawryga y llif yn erbyn yr hwn a’i tynno? megis pe ymddyrchafai y wialen yn erbyn y rhai a’i codai hi i fyny, neu megis pe ymddyr¬chafai y ffon, fel pe na byddai yn bren.

º16 Am hynny yr hebrwng yr Arglwydd, Arglwydd y lluoedd, ymhlith ei freision ef guini; a than ei ogoniant ef y llysg llosgiad megis llosgiad tân.

º17 A bydd goleuni Israel yn dan, a’i Sanct ef yn fflam: ac efe a lysg, ac a ysa ei ddrain a’i fieri mewn un dydd:

º18 Gogoniant ei goed hefyd, a’i ddoldir, a ysa efe, enaid a chorff: a byddant megis pan lesmeirio banerwr.

º19 A phrennau gweddill ei goed ef a fyddant o rifedi, fel y rhifo plentyn hwynt.

º20 A bydd yn y dydd hwnnw, na chwanega gweddill Israel, a’r rhai a ddihangodd o dŷ Jacob, ymgynnal mwy* ach ar yr hwn a’u trawodd; ond pwysant ar yr ARGLWYDD, Sanct Israel, mewn gwirionedd.

º21 Y gweddill a ddychwel, sef gweddill Jacob, at y Duw cadarn.

º22 Canys pe byddai dy bobl di Israel Sei tywod y môr, gweddill ohonynt a ddychwel: darfodiad terfynedig a Ufa drosodd mewn cyfiawnder.

º23 Canys darfodedigaeth, a honno yn derfynedig, a wna Arglwydd DDUW y lluoedd yng nghanol yr holl dir.

º24 Am hynny fel hyn y dywed Ar¬glwydd DDUW y lluoedd, Fy mhobl yr hwn a breswyli yn Seion, nac ofna rhag yr Asyriad: a gwialen y’th dery di, ac efe a gyfyd ei ffon i’th erbyn, yn ôl ffordd yr Aifft.

º25 Canys eto .ychydig bach, ac fe a dderfydd y llid, a’m digofaittt yn eu dinistr hwy.

º26 Ac ARGLWYDD y lluoedd a gyfyd ffrewyll yn ei erbyn ef, megis lladdfa Midian yng nghraig Oreb: ac fel y bu ei wialen ar y môr, felly y cyfyd efe hi yn fill ffordd yr Aifft.

º27 A bydd yn y dydd hwnnw, y symudir ei faich ef oddi ar dy ysgwydd di, a’i iau ef oddi ar dy war di; a dryllir yr iau, oherwydd yr eneiniad.

º28 Daeth at Aiath, tramwyodd i Migron; ym Michmas y rhoddes ei ddodrefn i gadw.

º29 Aethant trwy y rhyd, yn Geba y lletyasant: dychrynodd Rama; Gibea Saul a ffoes.

º30 Bloeddia a’th lef, merch Galim: par ei chlywed hyd Lais, O Anathofh dlawd.

º31 Ymbellhaodd Madmena: trigolion Gebim a ymgasglasant i ffoi,

º32 Eto y dydd hwnnw y saif efe yn Nob; efe a gyfyd ei law yn erbyn mynydd merch Seion, bryn Jerwsalem.

º33 Wele, yr Arglwydd, ARGLWYDD y Iluoedd, yn ysgythru y gangen & dychryn: a’r rhai uchel o gyrff a dorrir ymaith, a’r rhai goruchel a ostyngir.

º34 Ac efe a dyr ymaith frysglwyni y coed a haearn; a Libanus trwy un cryfa gwymp.

PENNOD 11

º1 YNA y daw allan wialen o gyff Jesse; a Blaguryn a dyf o’i wraidd ef.

º2 Ac ysbryd yr ARGLWYDD a orffwys arno ef; ysbryd doethineb a deall, ysbryd cyngor a chadernid, ysbryd gwybodaeth ac ofn yr ARGLWYDD;

º3 Ac a wna ei ddeall ef yn fywiog yn ofn yr ARGLWYDD: ac nid wrth olwg ei lygaid y barn efe, nac wrth glywed ei glustiau y cerydda efe.

º4 Ond efe a farn y tlodion mewn cyfiawnder, ac a argyhoedda dros rai llariaidd y ddaear mewn uniondeb: ac efe a dery y ddaear a gwialen ei enau, ac ag anadl ei wefusau y lladd efe yr anwir.

º5 A chyfiawnder fydd gwregys ei lwynau ef, a ffyddlondeb yn wregys ei arennau.

º6 A’r blaidd a drig gyda’r oen, a’r llewpard a orwedd gyda’r myn; y llo hefyd, a chenau y llew, a’r anifail bras, fyddant ynghyd, a bachgen bychan a’u harwain.

º7 Y fuwch hefyd a’r arth a borant yng¬hyd; eu llydnod a gydorweddant: y llew, fel yr ych, a bawr wellt.

º8 A’r plentyn sugno a chwery wrth dwil yr asb; ac ar ffau y wiber yr estyn yr hwn a ddiddyfnwyd ei ‘law.

º9 Ni ddrygant ac ni ddifethant yn holl fynydd fy sancteiddrwydd: canys y ddaear a fydd llawn o wybodaeth yr ARGLWYDD, megis y mae y dyfroedd yn toi y môr.

º10 y Ac yn y dydd hwnnw y bydd gwreiddyn Jesse, yr hwn a saif yn arwydd i’r bobloedd: ag ef yr ymgais y cenhedloedd: a’i orffwysfa fydd yn ogoniant.

º11 Bydd hefyd yn y dydd hwnnw, i’r Arglwydd fwrw eilwaith ei law i feddiannu gweddill ei bobl, y rhai a weddillir gan Asyria, a chan yr Aifft, a chan Pathros, a chan Ethiopia, a chan Elam, a chan Sinar, a chan Hamath, a chan ynysoedd y môr.

º12 Ac efe a gyfyd faner i’r cenhedloedd, ac a gynnull grwydraid Israel, ac a gasgl wasgaredigion Jwda o bedair congl y ddaear.

º13 Cenfigen Effraim a ymedy hefyd, a gwrthwynebwyr Jwda a dorrir ymaith: ni chenfigenna Effraim wrth Jwda, ac ni chyfynga Jwda ar Effraim.

º14 Ond hwy a ehedant ar ysgwyddau y Philistiaid tua’r gorllewin; ynghyd yr ysbeihant feibion y dwyrain: hwy a osodant eu llaw ar Edom a Moab, a meibion Ammon fydd mewn ufudd-dod iddynt.

º15 Yr ARGLWYDD hefyd a ddifroda dafod môr yr Aifft, ac a’i wynt nerthol efe a gyfyd ei law ar yr afon, ac a’i tery hi yn y saith ffrwd, ac a wna fyned drosodd yn droetsych.

º16 A hi a fydd yn briffordd i weddill ei bobl ef y rhai a adewir o Asyria, megis ag y bu i Israel yn y dydd y daeth efe i fyny o dir yr Aifft.

PENNOD 12

º1 YNA y dywedi yn y dydd hwnnw, Molaf di, O ARGLWYDD: er i ti sorri wrthyf, dychwelir dy lid, a thi a’m cysuri.

º2 Wele, Duw yw fy iachawdwriaeth; gobeithiaf, ac nid ofnaf: canys yr AR¬GLWYDD DDUW yw fy nerth a’m can; efe hefyd yw fy iachawdwriaeth.

º3 Am hynny mewn llawenydd y tynnwch ddwfr o ffynhonnau iachawdwriaeth.

º4 A chwi a ddywedwch yn y dydd hwnnw, Molwch yr ARGLWYDD, gelwch ar ei enw, hysbyswch ei weithredoedd ef ymhlith y bobloedd, cofiwch mai dyrchafedig yw ei enw ef.

º5 Cenwch i’r ARGLWYDD; canys godidowgrwydd a wnaeth efe: hysbys yw hyn yn yr holl dir.

º6 Bloeddia a chrochlefa, breswylferch Seion; canys mawr yw Sanct Israel o’th fewn di.

PENNOD 13

º1 BAICH Babilon, yr hwn a welodd Eseia mab Amos.

2 Dyrchefwch faner ar y mynydd uchel, dyrchefwch lef atynt, ysgydwch law, fel yr elont i fewn pyrth y pendefigion.

º3 Myfi a orchmynnais I’m rhai sanctaidd, gelwais hefyd fy nghedyrn i’m dicter, y rhai a ymhyfrydant yn fy nyrchafiad.

º4 Llef tyrfa yn y mynyddoedd, yn gyffelyb i bobl lawer; sŵn twrf teyrnasoedd y cenhedloedd wedi ymgynnull: ARGLWYDD y lluoedd sydd yn cyfrif llu y rhyfel.

º5 Dyfod y maent o wlad bell, o eithaf y nefoedd; sef yr ARGLWYDD, ac arfau ei lidiowgrwydd, i ddifa yr holl dir.

º6 Udwch; canys agos yw diwrnod yr ARGLWYDD; megis anrhaith oddi wrth yr Hollalluog y daw.

º7 Am hynny yr holl ddwylo a laesa; a chalon pob dyn a dawdd:

º8 A hwy a ofnant; gwewyr a doluriau a’u deil hwynt; megis gwraig yn esgor yr ymofidiant; pawb wrth ei gyfaill a ryfedda, eu hwynebau fyddant wynebau fflamllyd.

º9 Wele ddydd yr ARGLWYDD yn dyfod, yn greulon a digofaint a dicter llidiog, i osod y wlad yn ddiffeithwch; a’i phechaduriaid a ddifa efe allan ohoni.

º10 Canys sêr y nefoedd, a’u planedau, ni roddant eu llewyrch: yr haul a dywyllir yn ei godiad, a’r lloer ni oleua a’i llewyrch.

º11 A mi a ymwelaf a’r byd am ei ddrygioni, ac a’r annuwiolion am eu hanwiredd: a gwnafi falchder y rhai rhyfygus beidio; gostyngaf hefyd uchder y rhai ofnadwy.

º12 Gwnaf ddyn yn werthfawrocach nag aur coeth; ie, dyn na chyn o aur Offir.

º13 Am hynny yr ysgydwaf y nefoedd, a’r ddaear a gryn o’i lle, yn nigofaint AR¬GLWYDD y lluoedd, ac yn nydd llid ei ddicter ef.

º14 A hi a fydd megis ewig wedi ei tharfu, ac fel dafad heb neb a’i coleddo; pawb a wynebant at eu pobl eu hun, a phawb i’w gwlad eu hun a ffoant.

º15 Pob un a gefhr ynddi a drywenir; a phawb a chwaneger ati a syrth trwy y cleddyf.

º16 Eu plant hefyd a ddryllir o flaen eu llygaid; eu tai a ysbeilir, a’u gwragedd a dreisir.

º17 Wele fi yn cyfodi y Mediaid yn eu herbyn hwy, y rhai ni roddant fri ar arian; a’r aur nid ymhyfrydant ynddo.

º18 Eu bwâu hefyd a ddryllia y gwŷr ieuainc, ac wrth ffrwyth bru ni thosturiant: cu llygad nid eiriach y rhai bach.

º19 A Babilon, prydferthwch y teyrnasoedd, gogoniant godidowgrwydd y Caldeaid, fydd megis dinistr Duw at Sodom a Gomorra.

º20 Ni chyfanheddir hi yn dragywydd, ac ni phreswyhr hi o genhedlaeth i genhedlaeth; ac ni phabella yr Arabiad yno, a’r bugeiliaid ni chorlannant yno.

º21 Ond anifeiliaid gwylltion yr anialwch a orweddant yno; a’u tai hwynt a lenwir o ormesiaid, a chywion yr estrys a drigant yno, a’r ellyllon a lamant yno:

º22 A’r cathod a gydatebant yn ei gweddwdai hi, a’r dreigiau yn y . palasoedd hyfryd: a’i hamser sydd yn agos i ddyfod, a’i dyddiau nid oedir.

PENNOD 14

º1 CANYS yr ARGLWYDD a dosturia wrth. Jacob, ac a ddethol Israel eto, ac a bair iddynt orffwys yn eu tir eu hunain; a’r dieithr a ymgysyllta â hwynt, a hwy a lynant wrth dŷ Jacob.

º2 Y bobl hefyd a’u cymer hwynt, ac a’u dygant i’w lle, a thŷ Israel a’u meddianna hwynt yn nhir yr ARGLWYDD, yn weision ac yn forynion: a hwy a gaethiwant y rhai a’u caethiwodd hwythau, ac a lywodraethant ar eu gorthrymwyr.

º3 A bydd, yn y dydd y rhoddo yr ARGLWYDD lonyddwch i ti oddi wrth dy ofid, ac oddi wrth dy ofn, ac oddi wrth y caethiwed caled y gwasanaethaist ynddo,

º4 I ti gymryd y ddihareb hon yn erbyn brenin Babilon, a dywedyd. Pa wedd y peidiodd y gorthrymwr? ac y peidiodd y dref aur?

º5 Yr ARGLWYDD a ddrylliodd ffon yr anwiriaid, a theyrnwialen y llywiawdwyr.

º6 Yr hwn sydd yn taro y bobloedd mewn dicllonedd a phla gwastadol, yr hwn sydd yn llywodraethu y cenhedloedd mewn llidiowgrwydd, a erlidir heb neb yn lluddias.

º7 Gorffwysodd a llonyddodd yr holl ddaear; canasant o lawenydd.

º8 Y ffynidwydd hefyd a chedrwydd Libanus a lawenhasant yn dy erbyn, gan ddywedyd, Er pan orweddaist, nid esgynnodd cymynydd i’n herbyn.

º9 Uffern oddi tanodd a gynhyrfodd o’th achos, i gyfarfod âthi wrth dy ddyfodiad: hi a gyfododd y meirw i ti, sef holl dywysogion y ddaear; cyfododd holl frenhinoedd y cenhedloedd o’u gorseddfaoedd.

º10 Y rhai hynny oll a lefarant, ac a ddywedant wrthyt, A wanhawyd tithau fel ninnau? a aethost ti yn gyffelyb i ni?

º11 Disgynnwyd dy falchder i’r bedd, a thrwst dy nablau: tanat y taenir pryf, pryfed hefyd a’th doant.

º12 Pa fodd y syrthiaist o’r nefoedd, Lusiffer, mab y wawr ddydd! pa fodd y’th dorrwyd di i lawr, yr hwn a wanheaist y cenhedloedd!

º13 Canys ti a ddywedaist yn dy galon, Mi a ddringaf i’r nefoedd; oddi ar sêr Duw y dyrchafaf fy ngorseddfa; a mi a eisteddaf ym mynydd y gynulleidfa, yn ystlysau y gogledd;

º14 Dringaf yn uwch na’r cymylau; tebyg fyddaf i’r Goruchaf.

º15 Er hynny i uffern y’th ddisgynnir i ystlysau y ffos.

º16 Y rhai a’th welant a edrychant arnat yn graff, ac a’th ystyriant, gan ddywedyd, Ai dyma y gŵr a wnaeth i’r ddaear grynu, ac a gynhyrfodd deyrnasoedd?

º17 A osododd y byd fel anialwch, ac a ddinistriodd ei ddinasoedd, heb ollwng ei garcharorion yn rhydd tuag adref?

º18 Holl frenhinoedd y cenhedloedd, ie, hwy oll a orweddasant mewn gogoniant, bob un yn ei dŷ ei hun:

º19 Eichr tydi a fwriwyd allan o’th fedd, fel cangen ffiaidd, neu wisg y lladdedigion, y rhai a drywanwyd â chleddyf; y rhai a ddisgynnent i gerrig y ffos, fel celain wedi ei mathru.

º20 Ni byddi mewn un bedd â hwynt, oherwydd dy dir a ddifethaist, a’th bobl a leddaist: ni bydd had yr annuwiol enwog byth.

º21 Darperwch laddfa i’w feibion ef, am anwiredd eu tadau; rhag codi ohonynt a goresgyn y tir, a llenwi wyneb y byd â dinasoedd.

º22 Minnau a gyfodaf yn eu herbyn hwynt, medd ARGLWYDD y lluoedd, ac a dorraf allan o Babilon enw a gweddill, a mab, ac ŵyr, medd yr ARGLWYDD:

º23 Ac a’i gosodaf hi yn feddiant i aderyn y bwn, ac yn byllau dyfroedd; ysgubaf hi hefyd ag ysgubau distryw, medd ARGLWYDD y lluoedd.

º24 Tyngodd ARGLWYDD y lluoedd, gan ddywedyd, Diau megis yr amcenais, felly y bydd; ac fel y bwriedais, hynny a saif;

º25 Am ddryllio Assur yn fy nhir: canys mathraf ef ar fy mynyddoedd; yna y cilia ei iau ef oddi arnynt, ac y symudir ei faich ef oddi ar eu hysgwyddau hwynt.

º26 Dyma y cyngor a gymerwyd am yr holl ddaear: a dyma y llaw a estynnwyd ar yr holl genhedloedd.

º27 Oherwydd ARGLWYDD y lluoedd a’i bwriadodd, a phwy a’i diddyma? ei law ef hefyd a estynnwyd, a phwy a’i try yn ôl?

º28 Yn y flwyddyn y bu farw y brenin Ahas, y bu y baich hwn.

º29 Palesteina, na lawenycha di oll, er torri gwialen dy drawydd: oherwydd o wreiddyn y sarff y daw gwiber allan, a’i ffrwyth hi fydd sarff danllyd hedegog.

º30 A chynblant y tlodion a ymborthant, a’r rhai anghenus a orweddant mewn diogelwch: a mi a laddaf dy wreiddyn â newyn, yntau a ladd y weddill.

º31 Uda, borth; gwaedda, ddinas; Palesteina, ti oll a doddwyd: canys mwg sydd yn dyfod o’r gogledd, ac ni bydd unig yn ei amseroedd nodedig ef.

º32 A pha beth a atebir i genhadau y genedl? Seilio o’r ARGLWYDD Seion, ac y gobeithia trueiniaid ei bobl ef ynddi.

PENNOD 15

º15:1 BAICH Moab. Oherwydd, y nos y dinistriwyd Ar Moab, ac y distawyd hi; oherwydd y nos y dinistriwyd Cir Moab, ac y distawyd hi.

º15:2 Aeth i fyny i Baith, ac i Dibon, i’r uchelfeydd, i wylo: am Nebo, ac am Medeba, yr uda Moab; bydd moelni ar eu holl bennau, a phob barf wedi ei heillio.

º15:3 Yn eu heolydd yr ymwregysant â sachliain: ar bennau eu tai, ac yn eu heolydd, yr uda pob un, gan wylo yn hidl.

º15:4 Gwaedda Hesbon hefyd, ac Eleale: hyd Jahas y clywir eu llefain hwynt: am hynny arfogion Moab a floeddiant, pob un a flina ar ei einioes.

º15:5 Fy nghalon a waedda am Moab, ei ffoaduriaid hi a ânt hyd Soar, fel anner deirblwydd; mewn wylofain y dringant hyd allt Luhith: canys codant waedd dinistr ar hyd ffordd Horonaim.

º15:6 Oherwydd dyfroedd Nimrim a fyddant yn anrhaith: canys gwywodd y llysiau, darfu y gwellt; nid oes gwyrddlesni.

º15:7 Am hynny yr helaethrwydd a gawsant, a’r hyn a roesant i gadw, a ddygant i afon yr helyg.

º15:8 Canys y gweiddi a amgylchynodd derfyn Moab, eu hudfa hyd Eglaim, a’u hochain hyd Beer-elim.

º15:9 Canys dyfroedd Dimon a lenwir o waed; canys gosodaf ychwaneg ar Oimon, llewod ar yr hwn a ddihango ym Moab, ac ar weddill y wlad.

PENNOD l6

º1 ANFONWCH oen i lywodraethwr y tir, o Sela i’r anialwch, i fynydd merch Seion.

º2 Bydd fel aderyn yn gwibio wedi ei fwrw allan o’r nyth; felly y bydd merched Moab wrth rydau Arnon.

º3 Ymgynghora, gwna farn, gwna dy gysgod fel nos yng nghanol hanner dydd; cuddia y rhai gwasgaredig, na ddatguddia y crwydrad.

º4 Triged fy ngwasgaredigion gyda thi; Moab, bydd di loches iddynt rhag y dinistrydd; canys diweddwyd y gorthrymydd, yr anrheithiwr a beidiodd, y mathrwyr a ddarfuant o’r tir.

º5 A gorseddfainc a ddarperir mewn trugaredd, ac arni yr eistedd efe mewn gwirionedd, o fewn pabell Dafydd, yn barnu ac yn ceisio barn, ac yn prysuro cyfiawnder.

º6 Clywsom am falchder Moab, (balch iawn yw,) am ei falchder, a’i draha, a’i ddicllonedd: ond nid felly y bydd ei gelwyddau.

º7 Am hynny yr uda Moab am Moab, pob nn a uda: am sylfeini Cirhareseth y griddfenwch, yn ddiau hwy a drawyd.

º8 Canys gwinwydd Hesbon a wanhasant; ac am winwydden Sibma, arglwyddi y cenhedloedd a ysgydwasant ei pher winwydd hi; hyd Jaser y cyraeddasant; crwydrasant ar hyd yr anialwch; ei changhennau a ymestynasant, ac a aethant dros y môr.

º9 Am hynny y galaraf ag wylofain Jaser, gwinwydden Sibma; dyfrhaf di, Hesbon, ac Eleale, a’m dagrau: canys ar dy ffrwythydd haf, ac ar dy gynhaeaf, y syrthiodd bloedd.

º10 Y llawenydd hefyd a’r gorfoledd a ddarfu o’r dolydd: ni chenir ac ni floeddir yn y gwinliannoedd; ni sathr sathrydd win yn y gwryfoedd; gwneuthuni i’w bloedd gynhaeaf beidic.’

º11 Am hynny y rhua fy ymysgaroedd am Moab fel telyn, a’m perfedd am Cirharcs.

º12 A phan weler blino o Moab ar iyr uchelfan, yna y daw efe i’w gysegr i weddïo; ond ni thycia iddo.

º13 Dyma y gair a lefarodd yr ARGLwynD am Moab, er yr amser hwnnw.

º14 Ond yn awr y llefarodd yr AR¬GLWYDD, gan ddywedyd, O fewn tair blynedd, fel blynyddoedd gwas cyflog, y dirmygir gogoniant Aioab, a’r holl dyrfa fawr; a’r gweddill fydd ychydig bach a di-rym.

PENNOD 17

º1 BAICH Damascus. Wele Damascus wedi ei symud o fod yn ddinas, a charnedd wedi syrthio a fydd hi.

º2 Gwrthodwyd dinasoedd Aroer: i ddiadellau y byddant, y rhai a orweddant, ac ni bydd a’u dychryno.

º3 A derfydd amddiffynfa o Effraim, a brenhiniaeth o Damascus, a gwedditi Syria: fel gogoniant meibion Israel y byddant, medd ARGLWYDD y lluoedd.

º4 Ac ar y dydd hwnnw y bydd i ogoniant Jacob feinhau, a braster ei gig ef a gulha.

º5 Ac efe a fydd fel pan gasglo y cynaeafwr ŷd, a medi a’i fraich y tywysennau: a bydd fel casglydd tywysennau yng nglyn Reffaim.

º6 Eto ynddo y gadewir lloffion grawnwin, fel ysgydwad olewydden, sef dau neu dri o rawn ym miaen y brig, a phedwar neu bump yn ei changhennau ffrwythlon eithaf, medd ARGLWYDD DDUW Israel.

º7 Yn y dydd hwnnw yr edrych dyn at ei Wneuthurwr, â’i lygaid a edrychant ar Sanct Israel: . 8 Ac nid edrych am yr allorau, y rhai ydynt waith ei ddwylo; ie, nid edrych am yr hyn a wnaeth ei fysedd, na’r llwyni, na’r delwau.

º9 Yn y dydd hwanw y bydd eu dinasoedd cedyrn fel cangen wrthodedig, a’r brig, y rhai a adawsant oherwydd meibion Israel: felly y bydd anghyfanhedd-dra.

º10 Oherwydd anghofio ohonot DDCW dy iachawdwriaeth, ac na chofiaist graig dy gadernid: am hynny y plenni blanhigion hyfryd, ac yr impi hwynt a chang¬hennau dieithr.

º11 Y dydd y gwnei i’th blanhigyn dyfu, a’r bore y gwnei i’th had flodeuo: ond bydd y cynhaeaf yn bentwr ar ddydd llesgedd a dolur gofidus.

º12 Gwae dyrfa pobloedd lawer, fel twrf y môr y trystiant; ac i dwrf y bobloedd a drystiant fel sŵn dyfroedd lawer.

º13 Fel sŵn dyfroedd lawer y trystia y bobl; a Duw a’u cerydda hwynt, a hwy a ffoant ymheli, ac a erhdir fel peiswyn mynydd o flaen y gwynt, ac fel peth yn treiglo ym miaen corwynt.

º14 Ac wele drallod ar brynhawn, a chyn y bore ni bydd. Dyma ran y rhai a’n hanrheithiant ni, a choelbren y rhai a’n hysbeiliant ni.

PENNOD 18

º1 GWAE y tir sydd yn cysgodi ag adenydd, yr hwn sydd tu hwnt’i afonydd Ethiopia:

º2 Yr hwn a hebrwng genhadau hyd y môr, ac ar hyd wyneb y dyfroedd, mewn llestri brwyn, gan ddywedyd, Ewch, genhadon cyflyro, at genhedlaeth wasgaredig ( ac ysbeiliedig, at bobl ofnadwy er pan ydynt ac etc, cenhedlaeth wedi ei mesur a’i sathru, yr hon yr ysbeiliodd yr afonydd ei thir.

º3 Holl drigolion y byd, a phreswylwyr y ddaear, gwelwch pan gyfodo efe faner tr y mynyddoedd, a chlywch pan utgano ag utgorn.

º4 Canys fel hyn y dywedodd yr AR¬GLWYDD wrthyf, Byddaf lonydd, a mi a ystyriaf yn fy annedd, megis gwres eglur ar lysiau, fel niwi gwhth yng ngwres cynhaeaf.

º5 Canys o flaen cynhaeaf, pan fyddo y blodeuyn yn berffaith, a’r grawnwia surion yn aeddfedu yn y blodeuyn: efe a dyr y brig a chrymanau, ac a dynn ymaith ac a dyr y canghencau.

º6 Gadewir hwynt ynghyd i adar y mynyddoedd, ac i anifeiliaid y ddaear: ac arnynt y bwrw yr adar yr haf, a holl anifeiliaid y ddaear a aeafa arnynt.

º7 Yr amser hwnnw y dygir rhodd i ARGLWYDD y lluoedd gan bobl wasgaredig ac ysbeiliedig, a chan bobl ofnadwy er pan ydynt ac eto, cenedl wedi ei mesur a’i sathru, yr hon yr ysbeiliodd yr afonydd d thir, i le enw ARGLWYDD y lluoedd, sef i fynydd Seion.

PENNOD 19

º1 BAICH yr Aifft. Wele yr ARGLWYDD yn marchogaeth ar gwmwl ysgafh, ac efe a ddaw i’r Aifft: ac eilunod yr Aifft a gynhyrfant rhagddo ef, a chalon yr Aifft a dawdd yn ei chanol.

º2 Gyrraf hefyd yr Eifftiaid yn erbyn yr Eifftiaid, a hwy a ymladdant bob un yn erbyn ei frawd, a phob un yn erbyn ei gymydog; dinas yn erbyn dinas, a theyrnas yn erbyn teyrnas.

º3 Ac ysbryd yr Aifft a balla yn ei chpnol, a mi a ddiddymaf ei chyngor hi: yna yr ymofynnant ag eilunod, ac a swynyddion; ac a dewiniaid, ac a brudwyr.

º4 A mi a gaeaf yr Aifft yn llaw arglwydd

caled; a bren nc cadarn a lywodraetha arnynt, medd’yr Arglwydd, ARGLWYDD y lluoedd.

º5 A’r dyfroedd a ddarfyddant o’r môr, yr afon hefyd a â yn hesb ac yn sech.

º6 A hwy a droant yr afonydd ym mhell, y ffrydiau amddiffyn a ddihysbyddir, ac a sychant: torrir ymaith bob corsen a hesgen.

º7 Y papurfrwyn wrth yr afon, ar fin yr afon, a phob peth a heuwyd wrth yr afon, a wywa, a chweiir, ac ni bydd mwy.

º8 Y pysgodwyr hefyd a dristânt , a’r rhai oll a fwriant fachau i’r afonydd a alarant: felly y rhai a daenant rwydau ar hyd wyaeb y dyfroedd a lesgant.

º9 Gwaradwyddir hefyd y rhai a weithiant feinllin, a’r rhai a weant rwydwaith.

º10 A hwy a dorrir yn eu bwriadau, y rhai oll a wnânt argaeau a physgodlynnau.

º11 Diau ynfydion yw tywysogion Soan; cyngor doethion gynghorwyr Pharo a aeth yn ynfyd: pa fodd y dywedwch wrth Pharo, Mab y doethion ydwyf fi, mab hen frenhinoedd?

º12 Mae hwynt? mae dy ddoethion? a mynegant i ti yr awr hon, a gwybyddant pa gyngor a gymerodd ARGLWYDD y lluoedd yn erbyn yr Aifft.

º13 Tywysogion Soan a ynfydasant; twyllwyd tywysogion Noff, a phenaethiaid eu llwythau a hudasant yr Aifft.

º14 Cymysgodd yr ARGLWYDD ynddi ysbryd gwrchnysigrwydd; a hwy a wnaethant i’r Aifft gyfeiliorni yn ei holl waith, fel y cyfciliorna meddwyn yn ei chwydfa.

º15 Ac ni bydd gwaith i’r Aifft, yr hwn a wnelo y pen na’r gloren, y gangen na’r frwynen.

º16 Y dydd hwnnw y bydd yr Aifft fel gwragedd; canys lii a ddychryna, ac,a ofna rhag ysgydwad llaw ARGLWYDD y lluoedd, yr hon a ysgydwa efe arni hi.

º17 A bydd tir Jwda yn arswyd i’r Aifft; pwy bynnag a’i cofia hi, a ofna ynddo ei hun, oherwydd cyngor ARGLWYDD y lluoedd, yr hwn a gymerodd efe yn ei herbyn hi.

º18 1 Y dydd hwnnw y bydd pum dinas yn nhir yr Aifft yn llefaru iaith Canaan, ac yn tyngu i ARGLWYDD y lluoedd: Dinas distryw y gelwir un.

º19 Y dydd hwnnw y bydd allor i’r ARGLWYDD yng nghanol tir yr Aifft, a cholofn i’r ARGLWYDD gerllaw ei therfyn hi.

º20 Yn arwydd hefyd ac yn dystiolaeth y bydd i ARGLWYDD y lluoedd yn nhir yr Aifft. Canys llefant ar yr ARGLWYDD eherwydd y gorthrymwyr; ac efe a enfyn ipdynt iachawdwr a phennaeth, ac efe a’u gwared hwynt.

º21 A’r ARGLWYDD a adwaenir gan yr Aifft, ie, yr Eifftiaid a adwaenant yr AR¬GLWYDD yn y dydd hwnnw: gwnant hefyd aberth ac offrwm, ac addunant adduned i’r ARGLWYDD, ac a’i talant.

º22 Yr ARGLWYDD hefyd a dery yr Aifft; efe a’i tery, ac a’i hiacha; hwythau a droant at yr ARGLWYDD, ac efe a’u gwrendy hwynt, ac a’u hiachS hwynt.

º23 A’r dydd hwnnw y bydd priffordd o’r Aifft i Asyria, ac yr a yr Asyriad i’r Aifft, a’r Eifftiad i Asyria: a’r Eifftiaid f fda’r Asyriaid a wasanaethant.

º24 Y dydd hwnnw y bydd Israel yn drydydd gyda’r Aifft, a chydag Asyria, sef yn fendith o fewn y tir:

º25 Yr hwn a fendithia ARGLWYDD y lluoedd, gan ddywedyd Bendigedig yw yr Aifft fy mhobl i, ac Asyria gwaith fy nwylo, ac Israel fy etifeddiaeth.

PENNOD 20

º1 VN y flwyddyn y daeth Tartan i Asdod, pan ddanfonodd Sargon brenin Asyria ef, ac yr ymladdodd yn erbyn Asdod ac a’i henillodd hi;

º2 Yr amser hwnnw y bu gair yr AR¬GLWYDD trwy law Escia mab Amos, gan ddywedyd, DOS, a datod y sachliain oddi am dy lwynau, a diosg dy esgidiau oddi am dy draed. Ac efe a wnaeth felly, gan rodio yn noeth, ac heb esgidiau.

º3 Dywedodd yr ARGLWYBD hefyd, Megis y rhodiodd fy ngwas Eseia yn noeth ac heb esgidiau dair blynedd yn arwydd ac yn argoel yn erbyn yr Aifft, ac yn erbyn Ethiopia,

º4 Peuy yr arwain brenin Asyria gaethiwed yr Aifft, a chaethglud Ethiopia, sef yn llaaciau a hynafgwyr, yn noethion ac heb esgidiau, ac yn dinnoeth, yn warth i’r Aifft.

º5 Brawy chant a chywilyddiant o ashes Ethiopia eu gobaith hwynt, ac o achos yr Aifft eu gogoniant hwy.

º6 A’r dydd hwnnw y dywed preswylwyr yr ynys hon, Wele, fel hyn y mae ein gobaith ni, lle y ffoesom am gymorth i’a, gwared rhag brenin Asyria: a pha fodd y dihangwn?

PENNOD 21

BAICH anialwch y môr. Fel y mae corwynt yn y deau yn myned trwoddy felly y daw o’r anialwch, o wlad ofnadwy

º2 Gweledigaeth galed a fynegwyd i mi. Yr anffyddlon sydd yn anffyddloni, a’r dinistrydd sydd yn dinistrio. Elam, dring; Media, gwarchae; gwneuthum i’w holt riddfan hi ddarfod.

º3 Am hynny y llanwyd fy llwynau & ddolur, gwewyr a’m daliasant fel gwewyr gwraig yn esgor; syrthiais wrth ei glywed, brawychais wrth ei weled.

º4 Cyfeiliornodd fy nghalon, braw a’m dychrynodd; efe a drodd fy nghyfnos. ddymunol yn ddychryn i mi.

º5 Paratoa y bwrdd, gwylia ys y ddisgwylfa, bwyta, yf; cyfodwch, dywysogion; eneimwch y darian.

º6 Oherwydd fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, DOS, gosodwyliedydd, myneged yr hyn a welo.

º7 Ac efe a welodd gerbyd, a dau o wŷr meirch, cerbyd asynnod, a cherbyd camelod; ac efe a ystyriodd yn ddyfal iawn dros ben.

º8 Ac efe a lefodd, Llew: fy arglwydd, ar y ddisgwylfa yr wyf fi yn sefyll liw dydd yn wastad, ac ar fy nghadwriaeth yr ydwyf yn sefyll bob nos.

º9 Ac wele, yma y mae yn dyfod gerbyd o wŷr, a dau o wŷr meirch. Ac efe a ateliodd ac a ddywedodd, Syrthiodd, syrthiodd Babilon; a holl ddclwau ccrfiedig ei duwiau hi a ddrylliodd efe i lawr.

º10 O fy nyrniad, a chnwd fy llawr dyrnu! yr hyn a glywais gan ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, a fynegais tcfawi.

º11 1 Baich Duma, Arnaf fi y mae-’yll galw o Seir, Y gwyliedydd, beth am y nos? y gwyliedydd, beth am y nos?

º12 Dywedodd y gwyliedydd, Daeth ‘y bore a’r nos hefyd: os ceisiwch, ceisiwch; dychwelwch, deuwch.:

º13 Baich ar Arabia. Yn y coed ytt Arabia y lletywch chwi, fforddolion Dedanim. ‘ ‘.

º14 Dygwch ddyfroedd i gyfarfod a’r sychedig, trigolion tir Tema, achubwch flaen y crwydrus a’i fara. ;

º15 Oherwydd rhag cleddyfau-yffoesant, rhag y cleddyfnoeth, a rhag ybwa analog, a rhag trymder rhyfel.

º16 Oherwydd fel hyn y dywedodd yr Arglwydd wrthyf fi, Cyn pen blwyddyn, o fath blwyddyn gwas cyflog, y derfydd hefyd holl anrhydedd Cedar:

º17 A’r gweddill o rifedi saethyddion gwŷr cedyrn meibion Cedar, a leiheir; canys ARGLWYDD DDUW Israel a’r dywedodd.

PENNOD 22

º1 AICH glyn gweledigaeth. Beth a ddarfu i ti yn awr, pan ddringaist ti, oll i nennau y tai?

º2 Ti yr hon wyt yn llawn terfysg, yn ddinas derfysgol, yn ddinas lawen: dy laddedigion ni laddwyd a chleddyf, na’th feirw mewn rhyfel.

º3 Dy holl dywysogion a gydffoesant, gan y perchen bwâu y rhwymwyd hwynt: y rhai oll a gafwyd ynot a gydrwymwyd, y rhai a ffoesant o bell.

º4 Am hynny y dywedais, Edrychwchf oddi wrthyf; mi a wylaf yn chwerw, na lafuriwch fy nghysuro, am ddinistr merch fy mhobl.

º5 Oherwydd diwrnod blinder yw, a mathru, a drysni, gan Arglwydd DDUW y lluoedd, yng ngiyn gweledigaeth, yn difurio y gaer, ac yn gweiddi i’r mynydd.

º6 Elam hefyd a ddug y cawell saethau, mewn cerbydau dynion a gwŷr meirch y Cir hefyd a ddinoethodd y darian.

º7 A bydd dy ddyffrynnoedd dewisol’yn llawn o gerbydau, a’r gwŷr meirch a ymfyddinant tua’r porth.

º8 Ac efe a ddinoethodd do Jwda, ac yn y dydd hwnnw yr edrychaist ar arfogaeth ty’r goedwig.

º9 A gwelsoch rwygiadau dinas Dafydd, rtai arni oeddynt; a chasglasoch ddyfr¬oedd y pysgodlyn isaf.

º10 Rhifasoch hefyd dai Jerwsalem, a thynasoch y tai i lawr i gadarnhau’r mur.

º11 A rhwng y ddau fur y gwnaethoch lyn i ddyfroedd yr hen bysgodlyn: ond nid edrychasoch am ei wneuthurwr, nid ystyriasoch yr hwn a’i lluniodd ef er ys talm.

º12 A’r dydd hwnnw y gwahoddodd Arglwydd DDUW y lluoedd rai i wylofain, ac i alarnad, ac i foeledd, ac i ymwregysu a’sachliain:

º13 Ac wele lawenydd a gorfoledd, gan ladd gwartheg, a lladd defaid, gan fwyta dg, ac yfed gwin: bwytawn ac yfwn; canys yfory, meddant, y byddwn feirw.

º14 A datguddiwyd hyn lle y clywais gan ARGLWYDD y lluoedd, Yn ddiau ni lanheir yr anwiredd hyn, hyd oni byddoch feirw, medd Arglwydd DDUW y lluoedd.

º15 Fel hyn y dywed Arglwydd DDUW y lluoedd, Cerdda, dos at y trysorydd hwn, sef at Sebna, yr hwn sydd benteulu, a dywed,

º16 Beth sydd i ti yma? a phwy sydd gennyt ti yma, pan drychaist i ti yma fedd, fel yr hwn a drychai ei fedd yn uchel, ac a naddai iddo ei hun drigfa mewn craig?

º17 Wele yr ARGLWYDD yn dy fudo di a chaethiwed tost, a chan wisgo a’th wisg di.

º18 Gan dreiglo y’th dreighi di, fel trciglo pel i wlad eang; yno y byddi farw, ac yno y bydd cerbydau dy ogoniant yn warth i dŷ dy feistr.

º19 Yna y’th yrraf o’th sefyllfa, ac o’th sefyilfa y dinistria etc di.

º20 1 Ac yn y dydd hwnnw y galwaf ar fy ngwas Eliacim m;ih Hiloeia:

º21 A’th wisg di hefyd y gwisgaf ef, ac a’th wregys di y nerthaf ef; a than ei law ef y rhoddaf dy lywodniclh di: ac efe a fydd yn dad i breswylwyr Jerwsalem, ac i dŷ Jwda.

º22 Rhoddaf hefyd agoriad tŷ Dafydd ‘ar ei ysgwydd ef: yna yr egyr efe, ac ni bydd a gaeo; ac efe a gae, ac ni bydd a agoro.

º23 A mi a’i sicrhaf ef fel hoel mewn man sicr; ac efe a fydd yn orseddfa gogoniant i dŷ ei dad.

º24 Ac arno efy crogant holl ogoniant tŷ -ei dad, hi! ac epil, yr holl fan lestri, o’r llestri meiliau, hyd yr holl offer cerdd.

º25 Yn y dydd hwnnw, medd ARGLWYDD y lluoedd, y symudir yr hoel a hoeliwyd yn y man sicr, a hi a dorrir, ac a syrth: torrir hefyd y llwyth oedd ami; canys yr ARGLWYDD a’i dywedodd.

PENNOD 23

º1 BAICH Tyrus. Llongau Tarsis, udwch: canys anrheithiwyd hi, fel’nad oes na thy, na chyntedd: o dir Chittim y dat¬guddiwyd iddynt.

º2 Distewch, drigolion yr ynys, yr hon y mae marchnadyddion Sidon, y rhai sydd yn tramwy y môr, yn dy lenwi.

º3 Ac wrth ddyfroedd lawer, had Sihor, cynhaeaf yr afon yw ei chnwd hi: felly iftarchnadfa cenhedloedd yw hi.

º4 Cywilyddia, Sidon; canys y môr, ie, cryfder y môr, a lefarodd, gan ddywedyd, Nid ymddygais, ac nid esgorais, ni fegais wŷr ieuainc chwaith, ac ni feithrinais forynion.

º5 Megis wrth glywed son am yr Eifftiaid, yr ymofidiant wrth glywed son am Tyrus.

º6 Ewch trosodd i Tarsis; udwch, breswylyr yr ynys. ‘

º7 Ai hon yw eich dinas lawen chwi, yr hon y mae ei hynafiaeth er y dyddiau gynt? ei thraed a’i dygant hi i ymdaith i bell.

º8 Pwy a gynghorodd hyn yn erbyn Tyrus goronog, yr hon yr ydoedd ei marchnatawyr yn dywysogion, a’r marsiandwyr yn bendefigion y ddaear?

º9 ARGLWYDD y lluoedd a fwriadodd ‘hyn, i ddifwyno balchder pob gogoniant, ac i ddirmygu holl bendefigion y ddaear.

º10 Dos trwy dy wlad fel afon, O ferch Tarsis: nid oes nerth mwyach.

º11 Estynnodd ei law ar y môr, dychrynodd y teyrnasoedd; gorchmynnodd yr ARGLWYDD am ddinas y farsiandiaeth, ddinistrio ei chadernid.

º12 Ac efe a ddywedodd, Ni chei orfoleddu mwyach, yr orthrymedig forwyn, merch Sidon; cyfod, dos i Chittim; yno chwaith ni bydd i ti lonyddwch.

º13 Wele dir y Caldeaid; nid oedd y bobl hyn, nes i Assur ei sylfaenu hi i drigolion yr anialwch: dyrchafasant ei thyrau, cyfodasant ei phalasau; ac efe a’i tynnodd hi i lawr.

º14 Llongau Tarsis, udwch; canys anrheithiwyd eich nerth.

º15 A’r dydd hwnnw yr anghofir Tyrus ddeng mlynedd a thrigain, megis dyddiau un brenin: ymhen y deng mlynedd a thrigain y can Tyrus megis putain.

º16 Cymer y delyn, amgylchyna y ddinas, ti butain anghofiedig: can gerdd yn dda: can lawer fel y’th gofier.

º17 Ac ymhen y deng mlynedd a thrigain yr ARGLWYDD a ymwêl â Thyrus, a hi a ddychwel at ei helw, ac a buteinia a holl deyrnasoedd y byd ar wyneb y ddaear.

º18 Yna y bydd ei marchnad a’i helw yn sancteiddrwydd i’r ARGLWYDD: ni thrysorir ac nis cedwir: canys eiddo y rhai a drigant o flaen yr ARGLWYDD fydd ei marsiandiaeth, i fwyta yn ddigonol, ac yn ddillad parhaus. ‘

PENNOD 24

º1 WELE yr ARGLWYDD yn gwneuthur y ddaear yn wag, ac yn ei difwyno hi; canys efe a ddadymchwel ei hwyneb hi, ac a wasgar ei thrigolion.

º2 Yna bydd yr un ffunud i’r bobl ac i’r offeiriad, i’r gwas ac i’w feistr, i’r llawforwyn ac i’w meistres, i’r prynydd ac i’r gwerthydd, i’r hwn a roddo ac i’r hwn a gymero echwyn, i’r hwn a gymero log ac i’r hwn a dalo log iddo.

º3 Gan wacáu y gwaceir, a chan ysbeilio yr ysbeilir y wlad; canys yr ARGLWYDD a lefarodd y gair hwn.

º4 Galarodd a diflannodd y ddaear, llesgaodd a dadwinodd y byd, dihoenodd pobl feilchion y ddaear.

º5 Y ddaear hefyd a halogwyd dan ei phreswylwyr: canys troseddasant y cyfreithiau, newidiasant y deddfau, diddymasant y cyfamod tragwyddol.

º6 Am hynny melltim a ysodd y tir, a’r rhai oedd yn trigo ynddo a anrheithiwyd; am hynny preswylwyr y tir a losgwyd, ac ychydig ddynion a adawyd.

º7 Galarodd y gwin, llesgaodd y winwydden, y rhai llawen galon oll a riddfanasant.

º8 Darfu llawenydd y tympanau, peidiodd trwst y gorfoleddwyr, darfu hyfrydwch y delyn.

º9 Nid yfant win dan ganu; chwerw fydd diod gref i’r rhai a’i hyfant.

º10 Drylliwyd y ddinas wagedd; caewyd pob tŷ, fel na ddeler i mewn.

º11 Y mae llefain am win yn yr heolydd; tywyllodd pob llawenydd, byfrydwch y tir a fudodd ymaith.

º12 Yn y ddinas y gadawyd anghyfanheddrwydd, ag anrhaith hefyd y dryllir y porth.

º13 Oblegid bydd o fewn y tir, yng nghanol y bobloedd, megis ysgydwad olewydden, ac fel grawn lloffa pan ddarffo cynhaeaf y gwin.

º14 Hwy a ddyrchafant eu llef, ac a ganant; oherwydd godidowgrwydd yr ARGLWYDD, bloeddiant o’r môr.

º15 Am hynny gogoneddwch yr AR¬GLWYDD yn y dyffrynnoedd, enw AR¬GLWYDD DDUW Israel yn ynysoedd y môr.

º16 O eithafoedd y ddaear y clywsom ganiadau, sef gogoniant i’r cyfiawn. A dywedais, O fy nghuini, O fy nghuini, gwae fi! y rhai anffyddlon a wnaethant yn anffyddlon, ie, gwnaeth yr anffyddlon o’r fath anffyddlonaf.

º17 Dychryn, a ffos, a magi fydd amat ti, breswylydd y ddaear.

º18 A’r hwn a ffy rhag trvist y dychryn, a syrth yn y ffos; a’r hwn a gyfodo o ganol y ffos, a ddelir yn y fagi: oherwydd ffenestri o’r uchelder a agorwyd, a sciliau y ddaear sydd yn crynu.

º19 Gan ddryllio yr ymddrylliodd y ddaear, gan rwygo yr ymrwygodd y ddaear, gan symud yr ymsyrnudodd y ddaear.

º20 Y ddaear gan symud a ymsymud fel meddwyn, ac a ymsigia megis bwth; a’i chamwedd fydd drwm ami; a hi a syrth, ac ni chyfyd mwy.

º21 Yr amser hwnnw yr ymwêl yr AR¬GLWYDD â llu yr uchel, yr hwn sydd yn yr uchelder, ac a brenhinoedd y ddaear ar y ddaear.

º22 A chesglir hwynt fel y cesglir carcharorion mewn daeardy, a hwy a garcherir mewn carchar, ac ymhen llawer o ddyddiau yr ymwelir a hwynt.

º23 Yna y lleuad a wrida, a’r haul a gywilyddia, pan deyrnaso ARGLWYDD y lluoedd ym mynydd Seion ac yn Jerwsalern, ac o flaen ei henuriaid mewn gogoniant.

PENNOD 25

º1 O ARGLWYDD, fy Nuw ydwyt; dyrchafaf di, moliannaf dy enw; canys gwnaethost ryfeddodau: dy gynghorion er ys talm sydd wirionedd a sicrwydd.

º2 Canys gosodaist ddinas yn bentwr, a thref gadarn yn garnedd; palas dieithriaid, fel na byddo ddinas; nid adeiledir hi byth.

º3 Am hynny pobl nerthol a’th ogonedda, dinas y cenhedloedd ofnadv y a’th arswyda:

º4 Canys buost nerth i’r dawd, a chad¬ernid i’r anghenog yn ei gyfyngder, yn nodded rhag tymestl, yn gysgod rhag gwres, pan oedd gwynt y cedyrn fel tymestl yn erbyn mur.

º5 Fel gwres mewn sychder y darostyngi dwrf dieithriaid; sef gwres a chysgod cwmwl; darostyngir cangen yr ofnadwy.

º6 Ac ARGLWYDD y lluoedd a wna i’r holl bobloedd yn y mynydd hwn wledd o basgedigion, gwledd o loyw-win; o basgedigion breision, a gloyw-win puredig.

º7 Ac efe a ddifa yn y mynydd hwn y gorchudd sydd yn gorchuddio yr holl bobloedd, a’r llen yr hon a daenwyd ar yr holl genhedloedd.

º8 Efe a lwnc angau mewn buddugoliaeth; a’r Arglwydd DDUW a sych ymaith ddagraa oddi ar bob wyneb; ac efe a dynn ymaith warthrudd ei bobl oddi ar yr holl ddaear: canys yr ARGLWYDD a’i llefarodd.

º9 A’r dydd hwnnw y dywedir, Wele, dyma ein Duw ni; gobeithiasom ynddo, ac efe a’n ceidw: dyma yr ARGLWYDD; gobeithiasom ynddo, gorfoleddwn a llawenychwn yn ei iachawdwriaeth ef.

º10 Canys llaw yr ARGLWYDD a orffwys yn y mynydd hwn, a Moab a sethrir tano, fel sathru gwellt mewn tomen.

º11 Ac efe a estyn ei ddwylo yn eu canol-hwy, fel yr estyn nofiedydd ei ddwylo i nofio; ac efe a ostwng eu balchder hwynt ynghyd ag ysbail eu dwylo.

º12 Felly y gogwydda, y gostwng, ac y bwrw efe i lawr hyd y llwch, gadernid uchelder dy gaerau.

PENNOD 26

º1 YDYDD hwnnw y cenir y gan hon yn nhir Jwda: Dinas gadarn sydd i ni; Duw a esyd iachawdwriaeth yn gaerau ac yn rhagfur.

º2 Agorwch y pyrth, fel y del y genedl gyfiawn i mewn, yr hon a geidw wir¬ionedd.

º3 Ti a gedwi mewn tangnefedd heddychol yr hwn sydd â’i feddylfcyd amat ti; am ei fod yn ymddiried ynot.

º4 Ymddiriedwch yn yr ARGLWYDD byth; oherwydd yn yr ARGLWYDD DDUW y mae cadernid tragwyddol.

º5 Canys efe a ostwng breswylwyr yr uchelder; tref uchel a ostwng efe: efe a’i darostwng hi i’r llawr, ac a’i bwrw hi i’r llwch.

º6 Troed a’i sathr hi, sef traed y trueiniaid, a chamre’r tlodion.

º7 Uniondeb yw llwybr y cyfiawn; tydi yr uniawn wyt yn pwyso ffordd y cyfiawn.

º8 Ar lwybr dy farnedigaethan hefyd y’th ddisgwyliasom, ARGLWYDD; dymuniad ein henaid sydd at dy enw, ac at dy goffadwriaeth.

º9 A’m henaid y’th ddymunais liw nos, a’m hysbryd hefyd o’m mewn y’th fore-geisiaf: canys preswylwyr y byd a ddysgant gyfiawnder, pan fyddo dy larnedigaethau ar y ddaear.

º10 Gwneler cymwynas I’T annuwiol, eto ni ddysg efe gyfiawnder; yn nhir uniondeb y gwna ar gam, ac ni wetuehelder yr ARGLWYDD.

º11 Ni welant, ARGLWYDD, pan ddyrchafer dy law: eithr cant weled, a chywilyddiant am eu heiddigedd wrth y bobl, ie, tan dy elynion a’u hysa hwynt.

º12 ARGLWYDD, ti a drefni i ni heddwch: canys ti hefyd a wnaethost ein holl weithredoedd ynom ni.

º13 O ARGLWYDD ein Duw, arglwyddi eraill heb dy law di a arglwyddiaethasant arnom ni; yn unig trwot ti y coffawn dy enw.

º14 Meirw ydynt, ni byddant fyw; ymadawsant, m chyfodant; am hynny y gofwyaist a difethaist hwynt, dinistriaist hefyd bob coffa amdanynt.

º15 Ychwanegaist ar y genedl, O AR¬GLWYDD, ychwanegaist ar y genedl; ti a ogoneddwyd; ti a’i symudasit ymhell i holl gyrrau y ddaear.

º16 Mewn adfyd, ARGLWYDD, yr ymwelsant a thi; tywalhasant weddi pa oedd dy gosbedigaeth arnynt.

º17 Fel y gofidia ac y gwaedda gwraig feichiog dan ei gwewyr, pan fyddo agos, i esgor; felly yr oeddem o’th flaen di, AR¬GLWYDD.

º18 Beichiogasom, gofidiasom, oeddem. fel ped esgorem ar wynt; ni wnaethom ymwared ar y ddaear, a phreswylwyr y byd ni syrthiasant.

º19 Dy feirw a fyddant byw, fel fy nghorff i yr atgyfodant. Deffrowch a chenwch, breswylwyr y llwch xxx: canys dy wlith sydd fel gwlith llysiau, a’r ddaear a fwrw y mcirw allan.

º20 Tyred, fy mhobl, dos i’th ystafelloedd, a chac dy ddrysau arnat: llecha megis ennyd bach, hyd onid elo y llid heibio.

º21 Canys wele yr ARGLWYDD yn dyfod allan o’i fangre, i ymweled ag anwiredd prcswylwyr y ddaear: a’r ddaear a ddatguddia ei gwaed, ac ni chuddia mwyach ei lladdedigion.

PENNOD 27

º1 YDYDD hwnnw yr ymwêl yr AR¬GLWYDD â’i gleddyf caled, mawr, a chadarn, a lefiathan y sarff hirbralf, ie, & lefiathan y sarff dorchog: ac efe a ladd y ddraig sydd yn y m&r.

º2 Yn y dydd hwnnw cenwch iddi, Gwinllan y gwin coch.

º3 Myfi yr ARGLWYDD a’i ceidw; ar bob moment y dyfrhaf hi: cadwaf hi nos a dydd, rhag i neb ei drygu.

º4 Nid oes lidiowgrwydd ynof: pwy a osodai fieri a drain yn fy erbyn mewn rhyfel? myfi a awn trwyddynt, mi a’u llosgwn hwynt ynghyd.,

º5 Neu ymafled yn fy. nerth i, fel y gwnelo heddwch â mi, ac efe a Wfla ileddwch â mi.

º6 Efe awnai hiliogaeth Jacob wreiddio; Israel a flodeua, ac a flaendardda; a hwy a lanwant wyneb y byd a chnwd.

º7 A drawodd efe ef fel y trawodd y rhai a’i trawsai ef? a laddwyd ef fel lladdfa ei laddedigion ef?

º8 Wrth fesur, pan el allan, yr ymddadlau ag ef: y mae yn atal ei wynt garw ar ddydd dwyreinwynt.

º9 Am hynny trwy hyn y glanheir an¬wiredd Jacob; a dyna’r holl ffrwyth, tynnu ymaith ei bechod: pan wnelo efe holl gerrig yr allor fel cerrig calch briwedig, ni saif y llwyni na’r delwau.

º10 Eto y ddinas gadarn fydd unig, a’r annedd wedi ei adael, a’i wrthod megis yn anialwch: yno y pawr y llo, ac y gorwedd ac y difa ei blagur hi.

º11 Pan wywo ei brig hi, hwy a dorrir: gwragedd a ddaw, ac a’i llosgant hi,, canys nid pobl ddeallgar ydynt: am hynny yr hwn a’u gwnaeth ni thosturia wrthynt, a’r hwn a’u lluniodd ni thrugarha wrthynt.

º12 A’r dydd hwnnw y bydd i’r AR¬GLWYDD ddyrnu, o rfrwd yr afon hyd afon yr Aifft: a chwi feibion Israel a gesglir bob yn un ac un.

º13 Ac yn y dydd hwnnw yr utgenir ag utgorn mawr; yna y daw y rhai ar ddarfod amdanynt yn nhir Asyria, a’r rhai a wasgarwyd yn nhir yr Ailft, ac a addolant yr ARGLWYDD yn y mynydd sanctaidd yfl Jerwsalena.

PENNOD 28

º1 1 Gwae goron balchder, meddwon Effraim; yr hwn y mae ardderchowgrwydd ei ogoniant yn flodeuyn diflanedig, yr hwil sydd ar ben y dyffrynnoedd breision, y rhai a orchfygwyd gan win.

º2 Wele, un grymus a nerthol sydd gan yr ARGLWYDD, fel tymestl cenllysg, neu gorwynt dinistriol, fel llifeiriant dyfroedd mawrion yn llifo drosodd, yr hwn a fwrw i lawr a llaw.

º3 Dan draed y sefhrir ootoa balchder:, meddwon Effraim.

º4 Ac ardderchowgrwydd ei ogoniant, eft’ hwn sydd ar ben y dyffryn bras, fydd blodeuyn diflanedig, megis ffigysen gynnar cyn yr haf, yr hon pan welo yr hwn a edrycho arni, efe a’i llwnc hi, a hi eto yn ei law.

º5 Yn y dydd hwnnw y bydd ARGLWYDD y lluoedd yn goron ardderch¬owgrwydd, ac yn goron gogoniant i weddill ei bobl;

º6 Ac yn ysbryd barn i’r hwn a eisteddo ar farn, ac yn gadernid i’r rhai a ddyehwelant y rhyfel i’r porth.

º7 Ac er hynny hwy a gyfeiliornasant trwy win, ac a amryfusasant trwy ddiod gadarn: yr offeiriad a’r proffwyd a gyfeil¬iornasant trwy ddiod gadarn, difawyd hwy gan win, cyfeiliornasant trwy ddiod gadarn, amryfusasant mewn gweledigaeth, tramgwyddasant mewn barn.

º8 Canys y byrddau oll sydd lawn o chwydfa a budreddi, heb le glân.

º9 I bwy y dysg efe wybodaeth? ac i bwy y pair efe ddeall yr hyn a glywo? i’r rhai a ddiddyfnwyd oddi wrth laeth, y rhai ft-dynnwyd oddi wrth y bronnau.

º10 Canys rhoddir gorchymyn ar orchy¬myn, gorchymyn ar orchymyn; llin ar lin, llin ar lin; ychydig yma, ac ychydig acw.

º11 Canys a bloesgni gwefusau, ac a thafodiaith ddieithr, y llefara efe wrth’ y bobl hyn.

º12 Y rhai y dywedtidd efe wrthynt, Dyma orffwystra, gadewch i’r diffygiol prffwyso, a dyma esmwythder; ond ni fynnent wrando.

º13 Eithr gair yr ARGLWYBD oedd iddynt yn orchymyn ar orchymyn, yn orchymyn ar orchymyn; yn llin ar lin, yn llin ar lin; ychydig yma, ac ychydig acw; fel yr elent ac y syrthient yn ôl, ac y dryllier, ac y siagler, ac y dalier hwynt.

º14 Am hynny gwrandewch air yr ARGLWYDD, ddynion gwatwarus, llywod-isaethwyr y bobl hyn, y rhai sydd yn Jerwsalem.

º15 Am i chwi ddywedyd, Gwnaethom amod ag angau, ac ag uffern y gwnaethom gynghrair; pan ddêl ffrewyll lifeiriol, ni ddaw atom ni: canys gosodasom ein gobaith ar gelwydd, a than ffalster y llechasom.

º16 Am hynny fel hyn y dywed yr AR-eLWYDD DDUW, Wele fi yn sylfaenu maen yn Seion, maen profedig, conglfaen gwerthfawr, sylfaen safadwy; ni frysia yr hwn a gredo.

º17 A mi a osodaf farn wrth linyn, a chyfiawnder wrth bwys; y cenllysg a ysguba noddfa celwydd, a’r dyfroedd a foddant y lloches.

º18 A diddymir eich amod ag angau, a’ch cynghrair ag uffern ni saif; pan ddêl y ffrewyll lifeiriol, byddwch yn sathrfa iddi.

º19 O’r amser y delo, y cymer chwi: canys daw bob bore, ddydd a nos; a blinder yn unig fydd i beri deall yr hyn a glywir.

º20 Canys byrrach yw y gwely nag y galler ymestyn ynddos. a ehul yw y cwrlid i ymdroi ynddo. — .

º21 Canys yr ARGLWYDD a gyfyd megis ym mynydd Perasim, efe a ddigia megis ytng nglyn Gibeon, i wneuthur ei waith, ei ddieithr waith; ac i wneuthur ei weithTed, ei ddieithr weithred.

º22 Acynawrna watwerwch, rhag cadarnhau eich rhwymau; canys clywais fod darfodedigaeth derfynol oddi wrth ARGLWYDD DDUW y lluoedd ar yr holl dir.

º23 Clywch, a gwrandewch fy llais, ystyriwch, a gwrandewch fy lleferydd.

º24 Ydyw. yr arddwr yn aredig ar hyd y dydd i hau? ydyw efe yn agoryd; ac yn llyfnu ei dir?

º25 Onid wedi iddo lyfnhau ei wyneb, y taena efe y ffacbys, ac y gwasgar y cwmin, ac y bwrw y gwenith ardderchog, a’r haidd nodedig, a’r rhyg yn ei gyfle?

º26 Canys ei DDUW a’i hyfforddia ef mewn synnwyr, ac a’i dysg ef.

º27 Canys nid ag og y dyrnir ffacbys, ac ni throir olwyn. men ar gwmin; eithr dyrnir ffacbys a ffon, a chwmin a gwialea.

º28 ŷd bara a felir; ond gan ddyrnu ni ddyrn y dyrnwr ef yn wastadol, ac rfi ysiga ef ag olwyn ei fen, ac nis mal ef a’i wŷr meirch.

º29 Hyn hefyd a ddaw oddi wrth ARGLWYDD y lluoedd, yr hwn sydd ryfedd yn ei gyngor, ac ardderchog yn ei waith.

PENNOD 29

º1 GWAE Ariel, Ariel, y ddinas y trigodd Dafydd ynddii ychwanegwch flwyddyn at flwyddyn; lladdant ebyrth..’

º2 Eto mi a gyfyngaf ar Ariel, a bydd galar a griddfan; a hi a fydd i mi fel Ariel.

º3 A gwersyllaf yn grwn i’th erbyn, ac’a warchaeaf i’th erbyn mewn gwarchdwr, ac a gyfodaf wrthglawdd yn dy erbyn.

º4 A thi a ostyngir; o’r ddaear y lleferi, ac o’r llwch y bydd isel dy leferydd; dy lais fydd hefyd o’r ddaear fel llais swynwr, a’th ymadrodd a hustyng o’r llwch.

º5 A thyrfa dy ddieithriaid fydd fel llwch man, a thyrfa’r cedyrn fel peiswyn yn myned heibio; ie, bydd yn ddisymwth ddiatreg.

º6 Oddi wrth ARGLWYDD y lluoedd .y gofwyir trwy daranau, a thrwy ddaeargryn, a thwrf mawr, trwy gorwynt, a thyme sti, a fflam dân ysol.

º7 Yna y bydd tyrfa yr holl genhedloedd y rhai a ryfelant yn erbyn Ariel, fel breuddwyd gweledigaeth nos, sef y rhai oll a ymladdant yn ei herbyn hi a’i hamddiffynfa, ac a warchaeant arni.

º8 Ie, bydd megis newynog a freuddwydio, ac wele ef yn bwyta; a phan ddeff-r6, gwag fydd ei enaid: ac megis y sychedig a freuddwydio, ac wele ef yn yfed, a phan ddeffro, wele ef yn ddiffygiol, a’i enaid yn chwennych diod: felly y bydd tyrfa yr holl genhedloedd a lueddant yn erbyn mynydd Seion.

º9 Arefwch, a rhyfeddwch; bloeddiwch, a gwaeddwch: meddwasant, ac nid trwy win, penfeddwasant, ac nid trwy ddiod gadarn.

º10 Canys tywalltodd yr ARGLWYDD arnoch ysbryd trymgwsg, ac a gaeodd eich llygaid chwi: eich proffwydi, a’ch penaethiaid, y gweledyddion, a orchuddiodd efe.

º11 A gweledigaeth pob un ohonynt sydd i chwi fel geiriau llyfr seliedig, yr hwn os rhoddant ef at un a fedr ar lyfr, gan ddywedyd, Darllen hwn, atolwg: yna y dywed, Ni allaf; canys seliwyd ef.

º12 Os rhoddir y llyfr at yr hwn ni fedr ar lyfr, gan ddywedyd, Darllen hwn,, atolwg: yna y dywed, Ni fedraf ar lyfr.

º13 Am hynny y dywedodd yr AR¬GLWYDD, Oherwydd bod y bobl hyn yn nesau ataf a’u genau, ac yn fy anrhydeddu a’u gwefusau, a phellhau eu calon oddi wrthyf, a bod eu hofn tuag ataf fi wedi ei ddysgu allan o athrawiaeth dynion;

º14 Am hynny wele fi yn myned rhagof i wneuthur yn rhyfedd ymysg y bobl hyn, sef gwyrthiau a rhyfeddod; canys difethir doethineb eu doethion hwynt, a dealt eu rhai deallgar hwynt a ymguddia.

º15 Gwae y rhai a ddyfngeisiant i guddio eu cyngor oddi wrth yr ARGLWYDD, ac y mae eu gweithredoedd mewn tywyllwch, ac a ddywedant, Pwy a’n gwêl ni? a phwy a’n hedwyn?

º16 Diau fel clai crochenydd y cyfrifir eich trofeydd chwi. Canys a ddywed y gwaith am y gweithydd, Ni’m gwnaeth i? neu a ddywed y petti a luniwyd am yr hwn a’i lluniodd, Nid yw ddeallus?

º17 Onid ychydig bach fydd eto hyd oni throir Libanus yn ddoldir, a’r doldir a gyfrifir yn goed?

º18 A’r dydd hwnnw y rhai byddar a glywant eiriau y llyfr, a llygaid y deillion. a welant allan o niwi a thywyllwch.,

º19 A’r rhai llariaidd a chwanegaat lawenychu yn yr ARGLWYDD; a’r dynion tlodion a ymhyfrydant yn Sanct Israel.

º20 Canys darfu am yr ofnadwy, a difethwyd y gwatwarus, a’r rhai oll a wyliant am anwiredd a dorrir ymaith,

º21 Y rhai a wnânt ddyn yn droseddwr oherwydd gair, ac a osodant faglau i’r hwn a geryddo yn y porth, ac a wnânt i’r cyfiawn wyro am beth coeg.

º22 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, yr hwn a waredodd Abraham, am dy Jacob, Weithian ni chywilyddir Jacob, ac ni lasa ei wyneb ef.

º23 Eithr pan welo efe ei feibion, gwaith fy nwylo, o’i fewn, hwy a sancteiddiant fy enw, ie, sancteiddiant Sanct Jacob, ac a ofnant DDUW Israel.

º24 A’r rhai cyfeiliornus o ysbryd a ddysgant ddeall, a’r grwgnachwyr a ddysgant addysg.

PENNOD 30

º1 GWAE y meibion cyndyn, medd yr ARGLWYDD, a gymerant gyngor, ond nid gennyf fi; ac a orchuddiant a gorchudd, ac nid o’m hysbryd i, i chwanegu pechod ar bechod:

º2 Y rhai sydd yn myned i ddisgyn i’r Aifft, heb ymofyn a mi, i ymnerthu yn nerth Pharo, ac i ymddiried yng nghysgod yrAifft.

º3 Am hynny y bydd nerth Pharo ys gywilydd i chwi, a’r ymddiried yng nghys¬god yr Aifft yn waradwydd.

º4 Canys bu ei dywysogion yn Soan, a’i genhadau a ddaethant i Hanes.

º5 Hwynt oll a gywilyddiwyd oherwydd y bobl ni fuddia iddynt, ni byddant yn gynhorthwy nac yn llesad, eithr yn warth ac yn waradwydd.

º6 Baich anifeiliaid y deau. I dir cystudd ac ing, lle y daw ohonynt yr hen lew a’r llew ieuanc, y wiber a’r sarff danllyd hedegog, y dygant eu golud ar gefnau asynnod, a’u trysorau ar gefnau camelod, at bobl ni wna les.

º7 Canys yn ddiles ac yn ofer y cynorthwya yr Eifftiaid: am hynny y llefais arni, Eu nerth hwynt yw aros yn llonydd.

º8 Dos yn avr, .ysgrifenna hyn mewn llech ger eu broil hwynt, ac ysgrifenna mewn llyfr, fel y byddo hyd y dydd diwethaf yn oes oesoedd;

º9 Mai pobl wrthryfeigar yw y rhai hyn, plant celwyddog, plant ni fynnant wrando cyfraith yr ARGLWYDD: ‘

º10 Y rhai a ddywedant wrth y gweled¬yddion, Na welwch; ac wrth y proffwydi, Na phroffwydwch i ni bethau uniawn, traethwch i ni weniaith, proffwydwch i ni siomedigaeth:

º11 Ciliwch o’r ffordd, ciliwch o’r llwybr; perwch i Sanct Israel beidio & ni.

º12 Am hynny fel hyn y dywed Sanct Israel, Am wrthod ohonoch y gair hwn, ac ymddiried ohonoch mewn twyll a cham, a phwyso ar hynny:

º13 Am hynny y bydd yr anwiredd hyn i chwi fel rhwygiad chwyddedig mewn mur uchel ar syrthio, yr hwn y daw ei ddrylliad yn ddisymwth heb atreg.

º14 Canys efe a’i dryllia hi fel dryllio llestr crochenydd, gan guro heb arbed; fel na chaffer ymysg ei darnau gragen i gymryd tan o’r aelwyd, nac i godi dwfr o’r ffos.

º15 Canys fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW, Sanct Israel, Trwy ddychwelyd a gorffwys y byddwch gadwedig; mewn llonyddwch a gobaith y bydd eich cadernid: ond ni fynnech.

º16 Eithr dywedasoch, Nid felly; canys ni a ffown ar feirch; am hynny y ffowch: a marchogwn ar feirch buain; am hynny y bydd buain y rhai a’ch erlidio.

º17 Mil a ffy wrth gerydd un; ac wrth gerydd pump y ffowch, hyd oni’ch gadaw-* er megis hwylbren ar ben mynydd, ac fel baner ar fryn.

º18 Ac am hynny y disgwyl yr AR¬GLWYDD i drugarhau wrthych, ie, am hynny yr ymddyrchaif i dosturio wrthych; canys Duw cyfiawnder yw yr ARGLWYDD. Gwyn eu byd y rhai oll a ddisgwyliant wrtho.

º19 Canys y bobl a drig yn Seion o fewn Jerwsalem: gan wylo nid wyli; gan drugar¬hau efe a drugarha wrthyt; wrth lef dy waedd, pan ei clywo, efe a’th ateb di.

º20 A’r Arglwydd a rydd i chwi fara ing a dwfr gorthrymder, ond ni chomelir dy .sxbeawsm. niwy, eabs dylygaid fyddant yn gweled dy athrawon:

º21 A’th, glustiau a glywant;air o’th, ôl yn dywedyd, Dyma y ffordd, rhodiwch ynddi, pan bwysoch ar y llaw ddeau, neu pan bwysoch ar y llaw aswy.

º22 Yna yr halogwch ball dy gerfddelw arian, ac effod dy dawdd-ddelw aur; gwasgeri hwynt fel cadach misglwyf, a dywedi wrthynt, DOS ymaith.

º23 Ac efe a rydd law i’th had pan heuech dy dir, a bara cnwd y ddaear, ac efe a fydd yn dew ac yn ami; a’r dydd hwnnw y pawr dy anifeiliaid mewn porfa helaeth.

º24 Dy ychen hefyd a’th asynnod, y rhai a lafuriant y tir, a borant ebran pur; yr hwn a nithiwyd a gwyntyll ac a gogr.

º25 Bydd hefyd ar bob mynydd uchel, ac ar bob bryn dyrchafedig, afonydd a ffrydiau dyfroedd, yn nydd y lladdfa fawr, pan syrthio y tyrau.

º26 A bydd llewyrch y lleuad fel llewyrch yr haul, a llewyrch yr haul fydd saith mwy, megis llewyrch saith niwrnod, yn y dydd y rhwyma yr ARGLWYDD friw el bobl, ac yr iachao archoll eu dyrnod hwynt.

º27 Wele enw yr ARGLWYDD yn dyfod a bell, yn llosgi gan ei ddigofaint ef, a’i faich sydd drwm; ei wefusau a lanwyd o ddicter, a’i dafod sydd megis tan ysol.

º28 Ei anadl hefyd, megis afon lifeiriol, a gyrraedd hyd hanner y gwddf, i nithio’r cenhedloedd a gogr oferedd; a bydd ffrwyn yng ngenau y bobloedd, yn eu gyrru ar gyfeiliorn.

º29 Y gan fydd gennych megis y noswaith y sancteiddir uchel wyl; a llawenydd calon, megis pan elo un a phibell i fyned i fynydd yr ARGLWYDD, at Gadarn yr Israel.

º30 A’r ARGLWYDD a wna glywed ardderchowgrwydd ei lais, ac a ddengys ddisgyniad ei fraich, mewn dicter llidiog, ac a fflam dân ysol, a gwasgarfa, ac a thymesti, ac a cherrig cenllysg.

º31 Canys â llais yr ARGLWYDD y distrywir Assur, yr hwn a drawai a’r wialen.

º32 A pha le bynnag yr elo y wialen. ddiysgog, yr hon a,esyd yr ARSI-WTOD arno ef, gyda thympanau a thelynau’ y bydd: ac a rhyfel tost yr ymladd efe yn ei erbyn.

º33 Canys darparwyd Toffet er doe, ie, paratowyd hi i’r brenin: efe a’i dyfnhaodd hi, ac a’i ehangodd: ei chyneuad sydd dân a choed lawer; anadl yr ARGLWYDD, megis afon. o frwmstan, sydd yn ei faennyn hi.

PENNOD 31

º1 GWAE y rhai a ddisgynnant i’r Aifft am gynhorthwy, ac a ymddiriedant mewn meirch, ac a hyderant ar gerbydau, am eu bod yn ami; ac ar wŷr meirch, am eu bod yn nerthol iawn: ond nid edrychant am Sanct Israel, ac ni cheisiant yr AR¬GLWYDD.

º2 Eto y mae efe yn ddoeth, ac a ddaw a chosbedigaeth, ac ni eilw ei air yn ôl; eithr cyfyd yn erbyn tŷ y rhai drygionus, ac yn erbyn cynhorthwy y rhai a weithredant anwiredd.

º3 Yr Eifftiaid hefyd ydynt ddynion, ac nid Duw; a’u meirch yn gnawd, ac nid yn ysbryd. Pan estynno yr ARGLWYDD ei law, yna y syrth y cynorthwywr, ac y cwymp y cynorthwyedig, a hwynt oll a gydballant.

º4 Canys fel hyn y dywedodd yr AR¬GLWYDD wrthyf, Megis y rhua hen lew a’r llew ieuanc ar ei ysglyfaeth, yr hwn, er galw lliaws o fugeiliaid yn ei erbyn, ni ddychryn rhag eu llef hwynt, ac nid ymostwng er eu twrf hwynt: felly y disgyn ARGLWYDD y lluoedd i ryfela dros fynydd Seion, a thros ei fryn ef.

º5 Megis adar yn ehedeg, felly yr amddiffyn ARGLWYDD y lluoedd Jerwsalem; gan amddiffyn a gwared, gan basio heibio ac achub.

º6 Dychwelwch at yr hwn y llwyr giliodd meibion Israel oddi wrtho.

º7 Oherwydd yn y dydd hwnnw gwrthodant bob un ei eilunod arian, a’i eilunod aur, y rhai a wnaeth eich dwylo eich hun yn bechod i chwi.

º8 A’r Asyriad a syrth trwy gleddyf, nid eiddo gŵr grymus; a chleddyf, nid

eiddo dyn gwael, a’i difa ef: ac efe a fry rhag y cleddyf, a’i wŷr ieuainc a fyddant dan dreth.

º9 Ac efe a â i’w graig rhag ofn; a’i dywysogion a ofnant rhag y faner, medd yr ARGLWYDD, yr hwn y mae ei dan yn Seion, a’i ffwrn yn Jerwsalem.

PENNOD 32

º1 WELE, brenin a deyrnasa mewn cyfiawnder, a thywysogion’a lywodraethant mewn barn.

º2 A gŵr fydd megis yn ymguddfa rhag y gwynt, ac yn lloches rhag y dymesd;. megis afonydd dyfroedd mewn sychdir, megis cysgod craig fawr mewn’tir sychedig.

º3 Yna llygaid y rhai a welant ni chaeir, a chlustiau y rhai a glywant a wrandawant.

º4 Calon y rhai ehud hefyd a ddeall wybodaeth, a thafod y rhai bloesg a brysura lefaru yn eglur.

º5 Ni elwir mwy y coegddyn yn fonheddig, ac ni ddywedir am y cybydd, Hael yw,.

º6 Canys coegwr a draetha goegni, a’i-. galon a wna anwiredd, i ragrithio, ac i draethu amryfusedd yn erbyn yr AR¬GLWYDD, i ddiddymu enaid y newynog; ac efe a wna i ddiod y sychedig ballu.

º7 Arfau y cybydd sydd ddrygionus: efe a ddychymyg ddichellion i ddifwyno y trueiniaid trwy ymadroddion gau, pan draetho yr anghenus yr uniawn.

º8 Ond yr hael a ddychymyg haelioni; ac ar haelioni y saif efe. . . ..

º9 Cyfodwch, wragedd di-waittt; clywch fy llais: gwrandewch. fy ymadrodd, ferched diofal.

º10 Dyddiau gyda blwyddyn y traBodir chwi, wragedd difraw: canys darfa y cynhaeaf gwin, ni ddaw cynnull.

º11 Ofnwch, rai difraw; dychrynwch, rai diofal: ymddiosgwch, ac ymnoethwch, a gwregyswch sachliain am eich llwynau.

º12 Galarant am y tethau, am y meysydd hyfryd, am y winwydden ffrwythlon.

º13 Cyfyd drain a mieri ar dir fy mhobli ie, ar bob tŷ llawenydd yn y ddinas hyfryd.

º14 Canys y palasau a wrthodw, lluosowgrwydd y ddinas a adewir, yr amddiffynfeydd a’r tyrau fyddant yn ogofeydd hyd byth, ynhyfry dwell asynnod gwylltion, yn borfa diadellau;

º15 Hyd oni thywallter arnom yr ysbryd o’r uchelder, a bod yr anialwch yn ddoldir, a chyfrif y doldir yn goetir.

º16 Yna y trig barn yn yr anialwch, a . chyfiawnder a erys yn y doldir.

º17 A gwaith cyfiawnder fydd heddwch; ie, gweithred cyfiawnder fydd llonyddwch. a diogelwch, hyd byth.

º18 A’m pobl a drig mewn preswylfa heddychlon, ac mewn anheddau diogel, ac mewn gorffwysfaoedd llonydd.

º19 Pan ddisgynno cenllysg ar y coed, ac y gostyngir y ddinas mewn lle isel.

º20 Gwyn eich byd y rhai a heuwch gerllaw pob dyfroedd, y rhai a yrrwch; draed yr ych a’r asyn yno.

PENNOD 33

º1 GWAE di anrheithiwr, a thi heb dy anrheithio; a thi anffyddlon, er na: wnaed yn anffyddlon a thi: pan ddarffoi ti anrheithio, y’th anrheithir; a phatt ddarffo i ti fod yn anffyddlon, byddant. anffyddlon i ti.

º2 ARGLWYDD, trugarha wrthym; wrthyt y disgwyliasom: bydd fraich iddynt bob bore, a’n hiachawdwriaeth ninnau yn amser cystudd.

º3 Wrth lais y twrf y gwibiodd y bobl; wrth ymddyrchafu ohonot y gwasgarwyd y cenhedloedd.

º4 A’ch ysbail a gynullir fel. cynulliad lindys; fel gwibiad ceiliogod rhedyn y rhed efe arnynt.

º5 Dyrchafwyd yr ARGLWYDD; canys preswylio y mae yn yr uchelder: efe a lanwodd Seion o farn a chyfiawnder.

º6 A sicrwydd . dy amserau, a nerth iachawdwriaeth, fydd doethineb a gwybodaeth: ofn yr ARGLWYDD yw ei drysor ef.

º7 Wele, eu rhai dewrion a waeddafit oddi allan: cenhadon heddwchi a wylant yn chwerw.:

º8 Aeth y priffyrdd yn ddisathr, darfn cyniweirydd llwybr: diddymodd y cyfamod, diystyrodd y dinasoedd, ni wnaeth gyfrif o ddynion.

º9 Galarodd a llesgaodd y ddaear, cywilyddiodd Libanus, a thorrwyd ef; Saron a aeth megis anialwch, ysgydwyd Basan hefyd a Charmel.

º10 Cyfodaf yn awr, medd yr ARGLWYDD: ymddyrchafaf weithian; ymgodaf bellach.

º11 Chwi a ymddygwch us, ac a esgorwch ar sofl; eich anadl fel tan a’ch ysa chwi.

º12 A’r bobloedd fyddant fel llosgfa calch, fel drain wedi eu torri y llosgir hwy yn tân.

º13 Gwrandewch, belledigiQn, yr hyn a wneuthum; a gwybyddwch, gymdogion, fy nerth.

º14 Pechaduriaid a ofnasant yn Seion, dychryn a ddaliodd y rhagrithwyr: pwy ohonom a drig gyda’r tân ysol? pwy ohonom a breswylia gyda llosgfeydd tragwyddol?

º15 Yr hwn a rodia mewn cyfiawnder, ac a draetha uniondeb, a wrthyd elw traws-ter, a ysgydwo ei law rhag derbyn gwobr a gaeo ei glust rhag clywed celanedd, ac a gaeo ei lygaid rhag edrych ar ddrygioni,

º16 Efe a breswylia yr uchelderau; cestyll y creigiau fydd ei amddiffynfa ef: ei fara a roddir iddo, ei ddwfr fydd sicr.

º17 Dy lygaid a welant y brenin yn i degwch: gwelant y lir pell.

º18 Dy galon a fyfyria ofn; pa le y mae yr ysgrifennydd? pa le y mae y trysorwr? pa le y mae rhifwr y tyrau?

º19 Ni chei weled pobl greulon, pobl o iaith ddyfnach nag a ddeallech di, neu floesg dafod, fel na ddeallech.

º20 gwêl Seion, dinas ein cyfarfod: dy lygaid a welant Jerwsalem, y breswylfa lonydd, y babell ni thynnir i lawr, ac ni syflir un o’i hoelion byth, ac ni thorrir un o’i rhaffau.

º21 Eithr yr ARGLWYDD ardderchog fydd yno i ni, yn fangre afonydd a-ffrydiau llydain: y rhwyflong nid a trwyddo, a llong odidog nid a drosto.

º22 Canys yr ARGLWYDD yw ein barnwr, yr ARGLWYDD yw ein deddfwr, yr AR¬GLWYDD yw ein brenin; efe a’n ceidw.

º23 Gollyngasant dy raffau, ni chadarnhasant eu hwylbren yn iawn, ni thaenasant yr hwyl; yna y rhennir ysglyfaeth ysbail fawr, y cloffion a ysglyfaethant yr ysglyfaeth.

º24 Ac ni ddywed y preswylydd, Claf ydwyf: maddeuir anwiredd y bobl a drigant ynddi.

PENNOD 34

º1 NESEWCH, genhedloedd, i glywed, a gwrandewch, bobloedd; gwrandawed y ddaear ac oll y sydd ynddi, y byd a’i holl gnwd.

º2 Canys llidiowgrwydd yr ARGLWYDD sydd ar yr holl genhedloedd, a’i soriant ar eu holl luoedd hwynt: difrododd hwynt, rhoddes hwynt i’r lladdfa.

º3 A’u lladdedigion a fwrir allan, a’u drewiant o’u celanedd a gyfyd i fyny, y mynyddoedd hefyd a doddant o’u gwaed. hwynt.

º4 Holl lu y nefoedd hefyd a ddatodir, a’r nefoedd a blygir fel llyfr: a’i holl lu a syrth, fel y syrthiai deilen o’r winwydden, ac fel ffigysen yn syrthio oddi ar y pren.

º5 Canys fy nghleddyf a drochir yn y nefoedd: wele, ar Edom y disgyn i fam, ac ar y bobl a ysgymunais.

º6 Cleddyf yr ARGLWYDD a lanwyd "o waed, tewychodd gan fraster, a chan waed wyn a bychod, gan fraster arennau hyrddod: canys mae i’r ARGLWYDD aberth yn Bosra, a lladdfa fawr yn nhir Edom.

º7 A disgyn yr unicorniaid gyda hwynt, a’r bustych gyda’r teirw; a’u tir hwynt a feddwa o’u gwaed hwynt, a’u llwch fydd dew o fraster.

º8 Canys diwrnod dial yr ARGLWYDD, blwyddyn taledigaeth yn achos Seion, yw.

º9 A’i hafonydd a droir yn byg, a’i llwch yn frwmstan, a’i daear yn byg llosgedig.

º10 Nis diffoddir nos na dydd; ei mwg a ddring byth: o genhedlaeth i genhedlaeth y diffeithir hi, ni bydd cyniweirydd trwyddi byth bythoedd.

º11 Y pelican hefyd a’r draenog a’i meddianna; y dylluan a’r gigfran a drigant ynddi; ac etc a estyn arni xxx linya anhrefn, a meini gwagedd.

º12 Ei phendcfigion hi a alwant i’r frenhiniaeth, ond ni bydd yr un yno, a’i holl dywysogion hi fyddant ddiddim.

º13 Cyfyd hefyd yn ei phalasau ddrain, danadl ac ysgall o fewn ei cheyrydd: a hi a fydd yn drigfa dreigiau, yn gyntedd i gywion yr estrys.

º14 Ac anifeiliaid gwylltion yr anialwch, a’r cathod, a ymgyfarfyddant: yr ellyll a eilw ar ei gyfaill; yr wyll a orffwys yno hefyd, ac a gaiff orffwysfa iddi.

º15 Yno y nycha y dylluan, ac y dodwa, ac y deora, ac a gasgl yn ei chysgod; y fwlturiaid a ymgasglant yno hefyd, pob un gyda’i gymar.

º16 Ceisiwch allan o lyfr yr ARGLWYDD, a darllenwch; ni phalla un o hyn, ni bydd un heb ei gymar; canys fy ngenau, efe a ftrchmynnodd, a’i ysbryd, efe a’u casglodd hwynt.

º17 Efe hefyd a fwriodd y coelbren iddynt, a’i law ef a’i rhannodd hi iddynt wrth linyn: meddiannant hi hyd byth, a phreswyliant ynddi o genhedlaeth i genhedlaeth.

PENNOD 35

º1 YR anialwch a’r anghyfanheddk a lawenychant o’u plegid; y ‘diffeithwch hefyd a orfoledda, ac a flodeua fel rhosyn.

º2 Gan flodeuo y blodeua, ac y llawenycha hefyd a llawcnydd ac a chan: gogoniant Libanus a roddir iddo, godidowgrwydd Carmel a Saron: hwy a welant ogoniant yr ARGLWYDD, a godidowgrwydd ein Duw ni.

º3 Cadarnhewch y dwylo llesg, a chryfhewch y gliniau gweiniaid.

º4 Dywedwch wrth y rhai ofnus o galon, Ymgryfhewch, nac ofnwch: wele, eich Duw chwi a ddaw a dial, ie, Buw a thaledigaeth; efe a ddaw, ac a’ch achub chwi.;

º5 Yna yr agorir llygaid y deillion, a chlustiau y byddarion a agorif.

º6 Yna y llama y cloff fel hydd, ac y cAn tafod y mudan: canys dytroodd a dyr allan yn yr anialwch, ac afonydd yn y diffeithwch.

º7 Y crastir hefyd fydd yn llyn, a’r til sychedig yn ffynhonnau dy&oedd; yn nhngfa y dreigiau, a’u gorweddfa, y bydd cyfle corsennau a brwyn.

º8 Yna y bydd priffordd, a ffordd; a Ffordd sanctaidd y gelwir hi: yr halogedig aid a ar hyd-ddi; canys hi a fydd i’r rhai hvnny: a rodio y ffordd, pe byddent ynfydion, ni chyfeiliornant.

º9 Ni bydd yno lew, a bwystfil gormesol ni ddring iddi, ac nis ceir yno; eithr y rhai gwaredol a rodiant yno.

º10 A gwaredigion yr ARGLWYDD a ddychwelant, ac a ddeuant i Seion a chaniadau, ac a llawenydd tragwyddol ar eu pen: goddiweddant lawenydd a hyfrydwch, a chystudd a galar a ffy ymaith.

PENNOD 36

º1 AC yn y bedwaredd flwyddyn ar ddeg * i’r brenin Heseceia, y daeth Sena-cherib brenin Asyria i fyny yn erbyn holl gaerog ddinasoedd Jwda, ac a’u goresgynnodd hwynt.

º2 A brenin Asyria a anfonodd Rabsace o Lachis i Jerwsalem, at y brenin Heseceia, a llu dirfawr. Ac efe a safodd wrth bistyll y llyn uchaf, ym mhriffordd maes y pannwr.

º3 Ac aeth ato ef Eliacim mab Hiloeia, yr hwn oedd benteulu, a Sebna yr ysgnfennydd, a Joa mab Asaff y cofiadur.

º4 d A dywedodd Rabsace wrthynt, Dywedwch yn awr wrth Heseceia; Fel hyn y dywed y brenin mawr, brenin Asyria, Pa hyder yw hwn yr ymddiriedi ynddo?

º5 Dywedais, meddi, (ond nid ydynt ond geiriau ofer,) Cyngor a nerth sydd gennyf i ryfel: ar bwy, atolwg, yr hydcri, pan wyt yn gwrthryfela i’m herbyn?

º6 Wele, hyderaist ar y ffon gorsen ddrylliedig honno, ar yr Aifft; yr hon pwy bynnag a bwyso arni, In º1 a i gledr ei law ef, ac a dylla trwyddi: ielly y mae Pharo brenin yr Ailft i bawb a hyderant ariiQt

º7 Ond os dywedi wrthyf, Yn yr AR¬GLWYDD ein Duw yr ydym yn ymddiried: onid efe yw yr hwn y darfu i Heseceia dynnu i lawr ei uchelfeydd, a’i allorau, a dywedyd wrth Jwda a Jerwsalem, O flaen yr allor hon yr addolwch?

º8 Ac yn awr dod wystlon, atolwg, i’m harglwydd brenin Asyria, a mi a roddaf i ti ddwy fil o feirch, os gelli di roddi rhai a farchogo arnynt.

º9 A pha fodd y troi di ymaith wyneb un capten o’r gweision lleiaf i’m harglwydd, ac yr ymddiriedi yn yr Aifft am gerbydau ac am farchogion?

º10 Ai heb yr ARGLWYDD y deuthum i fyny yr awr hon yn erbyn y wlad hon i’w dinisttio? yr ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf, DOS i fyny yn erbyn y wlad hon, a dinistria hi.

º11 Yna y dywedodd Eliacim, a Sebna, a Joa, wrth Rabsace, Llefara, atolwg, wrth dy weision yn Syriaeg: canys yr ydym ni yn ei deall; ac na lefara wrthym yn iaith yr Iddewon, lle y clywo y bobl sydd ar y mur.

º12 Ond Rabsace a ddywedodd, Ai at dy feistr ac atat tithau yr anfonodd fy meistr fi i lefaru y geiriau hyn? onid at y dynion sydd yn eistedd ar y mur yr anfonodd fi, fel y bwytaont eu torn eu hun, ac yr yfont eu trwnc eu hun gyda chwi?

º13 A safodd Rabsace, a gwaeddodd â llef uchel yn iaith yr Iddewon, ac a ddy¬wedodd, Gwrandewch eiriau y brenin mawr, brenin Asyria:

º14 Fel hyn y dywed y brenin, Na thwylled Heseceia chwi: canys ni ddichon efe eich gwaredu chwi.

º15 Ac na phared Heseceia i chwi ym¬ddiried yn yr ARGLWYDD, gan ddywedyd, Yr ARGLWYDD gan waredu a’ch gwared chwi, ni roddir y ddinas hon yn llaw brenhin Asyria.

º16 Na wrandewch ar Heseceia: canys fel hyn y dywed brenin Asyria, Gwnewch fwynder a mi, a deuwch allan ataf, a bwytewch bob un o’i winwydden ei hun, a phob un o’i ffigysbren, ac yfed pawb ddwfr ei ffynnon ei hun;

º17 Nes i mi ddyfod a’ch dwyn chwi i wlad megis eich gwlad eich hun, gwlad ŷd a gwin, gwlad bara a gwinllannoedd.

º18 Gwyliwch rhag i Heseceia eich hudo chwi, gan ddywedyd, Yr ARGLWYDD a’n gwared ni. A waredodd un o dduwiau y cenhedloedd ei wlad o law brenin Asyria?

º19 Mae duwiau Hamath ac Arffad? mae duwiau Seffarfaim? a waredasant hwy Samaria o’m llaw i?

º20 Pwy sydd ymhlith holl dduwiau y gwledydd hyn a’r a waredasant eu gwlad o’m llaw i, fel y gwaredai yr ARGLWYDD Jerwsalem o’m llaw?

º21 Eithr hwy a dawsant, ac nid atebasant air iddo; canys gorchymyn y brenin oedd hyn, gan ddywedyd, Nac atebwch ef.

º22 Yna y daeth Eliacim mab Hiloeia, yr hwn oedd benteulu, a Sebna yr ysgrifennydd, a Joa mab Asaff y cofiadur, at Heseceia, a’u dillad yn rhwygedig, ac a fynegasant iddo eiriau Rabsace.

PENNOD 37

º1 A phan glybu y brenin Heseceia hynny, efe a rwygodd ei ddillad, ac a ymwisgodd mewn sachliain, ac a aeth i dŷ yr ARGLWYDD.

º2 Ac a anfonodd Eliacim y penteulu, a Sebna yr ysgrifennydd, a henuriaid yr offeiriaid, wedi ymwisgo mewn sachliain, at Eseia y proffwyd mab Amos.

º3 A hwy a ddywedasant wrtho. Fel hyn y dywedodd Heseceia, Diwrnod cyfyngder, a cherydd, a chabledd, yw y dydd hwn: canys y plant a ddaethant hyd yr enedigaeth, ond nid oes grym i esgor.

º4 Fe allai y gwrendy yr ARGLWYDD dy DDUW eiriau Rabsace, yr hwn a anfonodd brenin Asyria ei feistr i gablu y Duw byw, ac y cerydda efe y geiriau a glybu yr ARGLWYDD dy DDUW: am hynny dyrcha dy weddi dros y gweddill sydd i’w gael.

º5 Felly gweision y brenin Heseceia a ddaethant at Eseia.

º6 A dywedodd Eseia wrthynt, Fel hyn y dywedwch wrth eich meistr, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Nac ofna y geiriau a glywaist, trwy y rhai y cablodd gweision brenin Asyria fi.

º7 Wele fi yn rhoddi arno ef wynt, ac efe n glyw sŵn, ac a ddychwel i’w wlad: gwnaf hefyd iddo syrthio gan y cleddyf yn ei wlad ei hun.

º8 Yna y dychwelodd Rabsace, ac a gafodd frenin Asyria yn rhyfela yn erbyn Libna: canys efe a glywsai ddarfod iddo fyned o Lachis.

º9 Ac efe a glywodd son am Tirhaca brenin Ethiopia, gan ddywedyd, Efe a aeth allan i ryfela â thi. A phan glywodd hynny, efe a anfonodd genhadau at Heseceia, gan ddywedyd,

º10 Fel hyn y dywedwch wrth Heseceia brenin Jwda, gan ddywedyd, Na thwylled dy DDUW di, yr hwn yr wyt yn ymddiried ynddo, gan ddywedyd, Ni roddir Jerw¬salem yn llaw brenin Asyria.

º11 Wele, ti a glywaist yr hyn a wnaeth brenhinoedd Asyria i’r holl wiedydd, gan eu difrodi hwynt; ac a waredir di?

º12 A waredodd duwiau y cenhedloedd hwynt, y rhai a ddarfu i’m tadau eu dinistrio, sef Gosan, a Haran, a Reseff, a meibion Eden, y rhai oedd o fewn Telassar?

º13 Mae brenin Hamath, a brenin Arffad, a brenin dinas Seffarfaim, Hena, ac Ifa?

º14 A chymerth Heseceia y llythyr o law y cenhadau, ac a’i darllenodd; a Heseceia a aeth i fyny i dŷ yr ARGLWYDD, ac a’i lledodd gerbron yr ARGLWYDD.

º15 A Heseceia a weddïodd at yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,

º16 ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, yr hwn wyt yn trigo rhwng y ceriwbiaid, ti ydwyt DDUW, ie, tydi yn unig, i holl deyrnasoedd y ddaear: ti a wnaethost y nefoedd a’r ddaear.

º17 Gogwydda, ARGLWYDD, dy glust, a gwrando; agor dy lygaid, ARGLWYDD, ac edrych: gwrando hefyd holl eiriau Senacherib, yr hwn a anfonodd i ddifenwi y Duw byw.

º18 Gwir yw, O ARGLWYDD, i frenhinoedd Asyria ddifa yr holl genhedloedd a’u gwledydd,

º19 A rhoddi eu duwiau hwy yn tân; canys nid oeddynt hwy dduwiau, ond gwaith dwylo dyn, o goed a maen: am hynny y dinistriasant hwynt.

º20 Yr awr hon gan hynny, O ARGLWYDD ein Duw, achub ni o’i law ef, fel y gwypo holl deyrnasoedd y ddaear mai ti yw yr ARGLWYDD, tydi yn unig.

º21 Yna Eseia mab Amos a anfonodd at Heseceia, gan ddywedyd. Fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW Israel, Oherwydd i ti weddïo ataf fi yn erbyn Sena¬cherib brenin Asyria:

º22 Dyma y gair a lefarodd yr AR¬GLWYDD yn ei erbyn ef; Y forwyn merch Seion a’th ddirmygodd, ac a’th watwarodd; merch Jerwsalem a ysgydwodd ben ar dy ôl.

º23 Pwy a ddifenwaist ac a geblaist? ac yn erbyn pwy y dyrchefaist dy lef, ac y cyfodaist yn uchel dy lygaid? yn erbyn Sanct Israel.

º24 Trwy law dy weision y ceblaist yr Arglwydd, ac y dywedaist, A lliaws fy ngherbydau y deuthum i fyny i uchelder y mynyddoedd, i ystlysau Libanus; a mi a dorraf uchelder ei gedrwydd, a’i ddewis ffynidwydd; af hefyd i’w gŵr uchaf, ac i goed ei ddoldir.

º25 Myfi a gloddiais, ac a yfais ddwfr; a gwadnau fy nhraed hefyd y sychais holl afonydd y gwarchaeëdig.

º26 Oni chlywaist wneuthur ohonof hyn er ys talm, a’i lunio er y dyddiau gynt? yn awr y dygais hynny i ben, fel y byddit i ddistrywio dinasoedd caerog yn gameddau dinistriol.

º27 Am hynny eu trigolion yn gwloglaw a ddychrynwyd ac a gywilyddiwyd: oeddynt megis gwellt y maes, fel gwyrddlysiau, a glaswellt ar bennau tai, neii ŷd wedi deifio cyn aeddfedu.

º28 Dy eisteddiad hefyd; a’th fynediad allan, a’th ddyfodiad i mewn, a adnabuiffi xxx a’th gynddeiriowgrwydd i’m herbyn.

º29 Am i ti ymgynddeiriogi i’m herbyn, ac i’th ddadwrdd ddyfod i fyny i’m clustiau; am hynny y rhoddaf fy mach yn dy ffroen di, a’m ffrwyn yn dy weflau, ac a’th ddychwelaf di ar hyd yr un ffordd ag y daethost.

º30 A hyn fydd yn arwydd i ti, Heseceia: Y flwyddyn hon y bwytei a dyfo ohono ei hun; ac yn yr ail flwyddyn yr atwf; ac yn y drydedd flwyddyn heuwch a medwch, plennwch winllannoedd hefyd, a bwytewch eu ffrwyth hwynt.

º31 A’r gweddill o dŷ Jwda, yr hwn a adcwir, a wreiddia eilwaith i waered, ac a ddwg ffrwyth i fyny.

º32 Canys gweddill a â allan o Jerwsfllem, a’r rhai dihangol o fynydd Seion: sel ARGLWYDD y lluoedd a wna hyn.

º33 Am hynny fel hyn y dywed yr AR¬GLWYDD am frenin Asyria, Ni ddaw efe i’r ddinas hon, ac nid ergydia efe saeth yno; hefyd ni ddaw o’i blaen a tharian, ac ni fwrw glawdd i’w herbyn.

º34 Ar hyd yr un ffordd ag y daeth y dychwel, ac ni ddaw i mewn i’r ddinas hon, medd yr ARGLWYDD.

º35 Canys mi a ddiffynnaf y ddinas hon, i’w chadw hi er fy mwyn fy hun, ac er mwyn Dafydd fy ngwas.

º36 Yna yr aeth angel yr ARGLWYDD, ac a drawodd yng ngwersyll yr Asyriaid gant a phedwar ugain a phump o filoedd: a phan gyfodasant yn fore drannoeth, weie hwynt oll yn gelaneddau meirwon.

º37 Felly Senacherib brenin Asyria a ymadawodd, ac a aeth, ac a ddychwelodd, ac a drigodd yn Ninefe.

º38 A bu, fel yr ydoedd efe yn addoli yn ahv Nisroch ei dduw, i Adrammelech a Sareser ei feibion, ei daro ef â’r cleddyf  ; a hwy a ddianghasant i wlad Armenia. Ac Esarhadon ei fab a deyrnasodd yn ei le ef.

PENNOD 38

º1 YN y dyddiau hynny y clafychodd Heseceia hyd farw. Ac Eseia y proffwyd mab Amos a ddaeth ato ef, ac a ddywedodd wrtho, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Trefna dy dŷ; canys marw fyddi, ac ni byddi byw.

º2 Yna Heseceia a droes ei wyneb at y pared, ac a weddïodd at yr ARGLWYDD:

º3 A dywedodd, Atolwg, ARGLWYDD, cofia yr awr hon i mi rodio ger dy fron di mewn gwirionedd ac a chalon berffaith, a gwneuthur ohonof yr hyn oedd dda yn dy olwg. A Heseceia a wylodd ag wylofain mawr.

º4 Yna y bu gair yr ARGLWYDD with Eseia, gan ddywedyd,

º5 DOS, a dywed wrth Heseceia, Fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW Dafydd dy dad, Clywais dy weddi di, gwelais dy ddagrau, wele, mi a chwanegaf at dy ddyddiau di bymtheng mlynedd.

º6 Ac o law brenin Asyria y’th waredaf di a’r ddinas: a mi a ddiflymraf y ddinas hon.

º7 A hyn fydd i ti yn arwydd oddi wrth yr ARGLWYDD, y gwna yr ARGLWYDB y gair hwn a lefarodd;

º8 Wele fi yn dychwelyd cysgod y graddau, yr hwn a ddisgynnodd yn neial Ahas gyda’r haul, ddeg o raddau yn ei ôl. Felly yr haul a ddychwelodd ddeg o raddau, ar hyd y graddau y disgynasai ar hyd-ddynt.

º9 Ysgrifen Heseceia brenin Jwda, pan glafychasai, a byw ohono o’i glefyd:

º10 Aiyfi a ddywedais yn nhoriad fy nyddiau, Af i byrth y bedd; difuddiwyd fi o weddill fy mlynyddoedd.

º11 Dywedais, Ni chaf weled yr AR¬GLWYDD I OR yn nhir y rhai byw: ni welaf ddyn mwyach ymysg trigolion y byd.

º12 Fy nhrigfa a aeth, ac a symudwyd oddi wrthyf fel lluest bugail: torrais ymaith fy hoedl megis gwehydd; a nychdod y’m tyr ymaith: o ddydd hyd nos y gwnei ben amdanaf.

º13 Cyfrifais hyd y bore, mai megis llew y dryllia efe fy holl esgyrn: o ddydd hyd nos y gwnei ddiben arnaf.

º14 Megis garan neu wennol, felly trydar a wneuthum; griddfenais megis colomen; fy llygaid a ddyrchafwyd i fyny: O ARGLWYDD, gorthrymwyd fi, esmwytha arnaf.

º15 Beth a ddywedaf? canys dywedodd wrthyf, ac efe a’i gwna: mi a gerddaf yn araf fy holl flynyddoedd yn chwerwedd fy enaid.

º16 Arglwydd, trwy y pethau hyn yr ydys yn byw, ac yn yr holl bethau hyn y mae bywyd fy ysbryd i; felly yr iachei, ac y bywhei fi.

º17 Wele yn lle heddwch i mi chwerwder chwerw: ond o gariad ar fy enaid y gwaredaist ef o bwll llygredigaeth: canys ti a deflaist fy holl bechodau o’r tu ôl i’th gefn.

º18 Canys y bedd ni’th fawl di, angau ni’th glodfora: y rhai sydd yn disgyn i’r pwll ni obeithiant am dy wirionedd.

º19 Y byw, y byw, efe a’th fawl di, fel yr wyf fi heddiw: y tad a hysbysa i’r plant dy wirionedd.

º20 Yr ARGLWYDD sydd i’m cadw: am hynny y canwn fy nghaniadau holl ddydd¬iau ein heinioes yn nhŷ yr ARGLWYDD.

º21 Canys Eseia a ddywedasai, Cymerant swp o ffigys, a rhwymant yn blastr ar y cornwyd, ac efe a fydd byw.

º22 A dywedasai Heseceia, Pa arwydd fydd y caf fyned i fyny i dŷ yr ARGLWYDD?

PENNOD 39

º1 YN yr amser hwnnw Merodach-Baladan, mab Baladan, brenin Bab-ilon, a anfonodd lythyrau ac anrheg at Heseceia: canys efe a glywsai ei fod ef yn glaf, a’i fyned yn iach.

º2 A Heseceia a lawenychodd o’u herwydd hwynt, ac a ddangosodd iddynt dy ei drysorau, yr arian, a’r aur, a’r llysieuau, a’r olew gwerthfawr, a holl dy ei arfau, a’r hyn oll a gafwyd yn ei drysorau ef: nid oedd dim yn ei dv ef, nac yn ei holl gyfoeth ef, a’r nas dangosodd Heseceia iddynt.

º3 Yna y daeth Eseia y proffwyd at y brenin Heseceia, ac a ddywedodd wrtho, Beth a ddywedodd y gwŷr hyn? ac o ba le y daethant atat? A dywedodd Heseceia, (? wlad bell y daethant ataf fi, sef o Babilon.

º4 Yntau a ddywedodd. Both a welsant hwy yn dy dŷ di? A dywedodd llcscceia, Yr hyn oll oedd yn fy nhŷ i a welsant: nid oes dim yn fy nhrysorau a’r nas dangosais iddynt.

º5 Yna Eseia a ddywedodd wrth Hesec¬eia, Gwrando air ARGLWYDD y lluoedd.

º6 Wele y dyddiau yn dyfod, pan ddygir i Babilon yr hyn oll sydd yn dy dŷ di, a’r hyn a gynilodd dy dadau di hyd y dydd hwn: ni adewir dim, Biedd yr AR¬GLWYDD.

º7 Cymerant hefyd o th feibion di, y rhai a ddaw ohono!:, sef y rhaa a genhedii, fel y byddont ystafellyddion yn llys brenin Babilon.

º8 Yna y dywedodd Heseceia wrth Eseia, Da yw gair yr ARGLWYDD, yr hwn a leferaist. Dywedodd hefyd, Canys l ydd heddwch a gwirionedd yn fy flyddiau i.

PENNOD 40

º1 YSURWCH, cysurwch fy mhobl, ‘—’ medd eich Duw.

º2 Dywedwch wrth fodd calon Jerwsalem, llefwch wrthi hi, gyflawni ei milwriaeth, ddileu ei hanwiredd: oherwydd derbyniodd o law yr ARGLWYDD yn ddauddyblyg am ei holl bechodau.

º3 Llef un yn llefain yn yr anialwch, Paratowch ffordd yr ARGLWYDD, unionwch lwybr i’n Duw ni yn y diffeithwch.

º4 Pob pant a gyfodir, a phob mynydd a bryn a ostyngir: y gwŷr a wneir yn union, a’r anwastad yn wastadedd.

º5 A gogoniant yr ARGLWYDD a ddatguddir, a phob cnawd ynghyd â’i gwel; canys genau yr ARGLWYDD a lefarodd hyn.

º6 Y llef a ddywedodd, Gwaedda. Yntau a ddywedodd, Beth a waeddaf? Pob cnawd sydd wellt, a’i holl odidowgrwydd fel blodeuyn y maes.

º7 Gwywa y gwelltyn, syrth y blod¬euyn; canys ysbryd yr ARGLWYDD a chwythodd arno: gwellt yn ddiau yw y bobl.

º8 Gwywa y gwelltyn, syrth y blodeuyn; ond gair ein Duw ni a saif byth.

º9 Dring rhagot, yr efengyles Seion, i fynydd uchel; dyrchafa dy lef trwy nerth, O efengyles Jerwsalem: dyrchafa, nac ofna; dywed wrth ddinasoedd Jwda, Wele eich Duw chwi.

º10 Wele, yr ARGLWYDD DDUW a ddaw yn erbyn y cadarn, a’i fraich a lywodraetha drosto: wele ei wobr gydag if, a’i waith o’i Haen.

º11 Fel bugail y portha fcfe- N braidd;

a’i fraich y casgl ei wyn, ac a’u dwg yn ei fynwes, ac a goledda y mamogiaid.

º12 , Pwy a fesurodd y dyfroedd yn ei ddwrn, ac a fesurodd y nefoedd a’i rychwant, ac a gymhwysodd bridd y ddaear mewn mesur, ac a bwysodd y mynyddoedd mewn pwysau, a’r bryniau mewn cloriannau?

º13 Pwy a gyfarwyddodd Ysbryd yr ARGLWYDD, ac yn ŵr o’i gyngor a’i cyfarwyddodd ef?

º14 A phwy yr ymgynghorodd efe, ie, pwy a’i cyfarwyddodd, ac a’i dysgodd yn llwybr barn, ac a ddysgodd iddo wybodaeth, ac a ddangosodd iddo ffordd dealltwriaeth?

º15 Wele, y cenhedloedd a gyfrifwyd fel defnyn o gelwrn, ac fel mân lwch y cloriannau; wele, fel brycheuyn y cymer efe yr ynysoedd i fyny.

º16 Ac nid digon Libanus i gynnau tân; nid digon ei fwystfilod chwaith yn boethoffrwm.

º17 Yr holl genhedloedd ydynt megis diddim ger ei fron ef; yn llai na dim, ac na gwagedd, y cyfrifwyd hwynt ganddo.

º18 I bwy gan hynny y cyffelybwch DDUW? a pha ddelw a osodwch iddo?

º19 Y crefftwr a dawdd gerfddelw, a’r eurych a’i goreura, ac a dawdd gadwyni arian.

º20 Yr hwn sydd dlawd ei offrwm a ddewis bren ni phydra; efe a gais ato saer cywraint, i baratoi cerfddelw, yr hon ni syfl.

º21 Oni wybuoch? oni chlywsoch? oni fynegwyd i chwi o’r dechreuad? oni ddeallasoch er seiliad y ddaear?

º22 Efe sydd yn eistedd ar amgylchoedd y ddaear, a’i thrigolion sydd fel locustiaid; yr hwn a daena y nefoedd fel llen, ac a’i lleda fel pabell i drigo ynddi:

º23 Yr hwn a wna lywodraethwyr yn ddiddim; fel gwagedd y gwna efe farnwyr y ddaear.

º24 Ie, ni phlennir hwynt, nis heuir chwaith; ei foncyff hefyd ni wreiddia yn y ddaear: ac efe a chwyth arnynt, a hwy a wywant, a chorwynt a’u dwg hwynt ymaith fel son.

º25 I bwy gan hynny y’m cyrfelybwchs ac y’m cystedlir? medd y Sanct.

º26 Dyrchefwch eich llygaid i fyny, ac edrychwch pwy a greodd y rhai hyn, a ddwg eu llu hwynt allan mewn rhifedi: efe a’u geilw hwynt oll with eu henwau; gan arnlder ei rym ef, a’i gadarn allu, ni phalla un.

º27 Paham y dywedi, Jacob, ac y lleferi, Israel, Cuddiwyd fy ffordd oddi wrth yr ARGLWYDD, a’m barn a aeth heibio i’m Duw?

º28 Oni wyddost, oni chlywaist, na ddiffygia ac na flina Duw tragwyddoldeb, yr ARGLWYDD, Creawdwr cyrrau y ddaear? ni ellir chwilio allan ei synnwyr ef.

º29 Yr hwn a rydd nerth i’r diffygiol, ac a amlha gryfder i’r di-rym.

º30 Canys yr ieuenctid a ddiflygia ac a flina, a’r gwŷr ieuainc gan syrthio a syrthiant:

º31 Eithr y rhai a obeithiant yn yr ARGLWYDD a adnewyddant eu nerth; ehedant fel eryrod; rhedant, ac ni flinant, rhodiant, ac ni ddiffygiant.

PENNOD 41

º1 DISTEWCH, ynysoedd, ger fy mron; adnewydded y cenhedloedd eu nerth: deuant yn nes, yna llefarant; cydnesawn i farn.

º2 Pwy a gyfododd y cyfiawn o’r dwyrain, a’i galwodd at ei droed, a roddodd y cenhedloedd o’i flaen ef, ac a wnaeth iddo lywodraethu ar frenhinoedd? efe a’u rhoddodd hwynt fel llwch i’w gleddyf, ac fel sofl gwasgaredig i’w fwa ef.

º3 Y mae efe yn eu herlid hwynt, ac yn myned yn ddiogel; ar hyd llwybr ni cherddasai efe a’i draed.

º4 Pwy a weithredodd ac a wnaeth hyn, gan alw y cenedlaethau o’r dechreuad? Myfi yr ARGLWYDD y cyntaf, myfi hefyd fydd gyda’r diwethaf.

º5 Yr ynysoedd a welsant, ac a ofnasaat; eithafoedd y ddaear a ddychrynasant, a nesasant, ac a ddaethant.

º6 Pob un a gynorthwyodd ei gymydog, ac a ddywedodd wrth ei frawd, Ymgryfha.

º7 Felly y saer a gysurodd yr eurych, a’r morthwyliwr yr hwn oedd yn taro ar yr eingion, gan ddywedyd, Y mae yn barod i’w asio; ac efe a’i sicrhaodd â hoelion, fel nad ysgogir.

º8 Eithr ti, Israel, fy ngwas ydwyt ti, Jacob yr hwn a etholais, had Abraham fy anwylyd.

º9 Ti, yr hwn a gymerais o eithafoedd y ddaear, ac y’th elwais oddi wrth ei phendefigion, ac y dywedais wrthyt, Fy ngwas wyt ti; dewisais di, ac ni’th wrthodais.

º10 Nac ofna; canys yr ydwyf fi gyda thi: na lwfrha; canys myfi yw dy DDUW: cadarnhaf di, cynorthwyaf di hefyd, a chynhaliaf di a deheulaw fy nghyfiawnder.

º11 Wele, cywilyddir a gwaradwyddir y rhai oll a lidiasent wrthyt: dy wrthwynebwyr a fyddant megis diddim, ac a ddifethir.

º12 Ti a’u ceisi, ac nis cei hwynt, sef y dynion a ymgynenasant a thi: y gwŷr a ryfelant a thi fyddant megis diddim, a megis peth heb ddim.

º13 Canys myfi yr ARGLWYDD dy DDUW a ymaflaf yn dy ddeheulaw, a ddywed wrthyt, Nac ofna, myfi a’th gynorthwyaf.

º14 Nac ofna, di bryf Jacob, gwŷr Israel; myfi a’th gynorthwyaf, medd yr ARGLWYDD, a’th Waredydd, Sanct Israel.

º15 Wele, gosodaf di yn fen ddyrnu newydd ddanheddog; y mynyddoedd a ddyrni ac a feli, gosodi hefyd y bryniau fel mwlwg.

º16 Nithi hwynt, a’r gwynt a’u dwg ymaith, a’r corwynt a’u gwasgar hwynt: a thi a lawenychi yn yr ARGLWYDD, yn Sanct Israel y gorfoleddi.

º17 Pan geisio y trueimaid a’r tlodion ddwfr, ac nis cant, pan ballo eu tafod o syched,myfi yr ARGLWYDD ii’u gwrandawaf hwynt, myfi Duw Israel nis gadawaf hwynt.

º18 Agoraf afonydd ar leoedd uchel, a ffynhonnau yng nghanol y dyffrynnoedd: gwnaf y diffeithwch yn llyn dwfr, a’r crastir yn ffrydiau dyfroedd.

º19 Gosodaf yn yr anialwch y fiedrwydd, sita, myrtwydd, ac olewydd; gosodaf yn y diffeithwch ffynidwydd, ffawydd, a’r pren bocs ynghyd;

º20 Fel y gwelont, ac y gwybyddont, ac yr ystyriont, ac y deallonfr ynghyd, mai llaw yr ARGLWYDD a wnaeth hyn, a Sanct Israel a’i creodd.

º21 Deuwch yn nes a’ch cwyn, medd yr ARGLWYDD; dygwch eich rhesymau cadarnaf, medd brenin Jacob.

º22 Dygant hwynt allan, a mynegant i ‘ni y pethau a ddigwyddant: mynegwch y" pethau gynt, beth ydynt, fel yr ystyriom ac y gwypom eu diwedd hwynt; neu traethwch i ni y pethau a ddaw.

º23 Mynegwch y pethau a ddaw ar ôl hyn, fel y gwypom mai duwiau ydycht chwi; gwnewch hefyd dda neu ddrwg, fel y synno arnom, ac y gwelom ynghyd.

º24 Wele, peth heb ddim ydych chwi, a’ch gwaith sydd ddiddim: ffiaidd yw y gŵr a’ch dewiso chwi.

º25 Cyfodais un o’r gogledd, ac efe a ddaw; o gyfodiad haul y geilw efe ar fy enw; ac efe a ddaw ar dywysogion fel ar glai, ac fel y sathr crochenydd bridd.

º26 Pwy a fynegodd o’r dechreuad, fel y gwybyddom? ac ymlaen llaw, fel y dywedom, Cyfiawn yw? nid oes a fynega nid oes a draetha chwaith, ac nid oes a glyw eich ymadroddion.

º27 Y cyntaf a ddywed wrth Seion Wele, wele hwynt; rhoddaf hefyd efeng-ylwr i Jerwsalem.

º28 Canys edrychais, ac nid oedd neb, ie, yn eu plith, ac nid oedd gynghorwr, pan ofynnais iddynt, a fedrai ateb gair.

º29 Wele, hwynt oll ydynt wagedd, a’u gweithredoedd yn ddiddim: gwync a gwagedd yw eu tawdd-ddelwau.

PENNOD 42

º1 WELE fy ngwas, yr hwn yr ydwyf yn ei gynnal; fy etholedig, i’r hwn y mae fy enaid yn fodlon: rhoddais fy ysbryd arno; efe a ddwg allaa farn i’r cenhedloedd.

º2 Ni waedda, ac ni ddyrchafa, ac ni phair glywed ei lef yn yr heol.

º3 Ni ddryllia gorsen ysig, ac ni ddiffydd

lin yn mygu; .efe a .ddwg allan,farn at wirionedd., „.:;

º4 Ni phalla efe, ac n-i ddigalonna, hyd eni osodo farn ar y ddaear; yr ynysoedd hefyd a ddisgwyliant am ei gyfraith ef.

º5 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD DDUW, creawdydd y nefoedd a’i hestyn-" nydd; lledydd y ddaear a’i chnwd; rhoddydd anadl i’r bobl arni, ac ysbryd i’r rhai a rodiant ynddi:

º6 Myfi yr ARGLWYDD a’th elwais mewn cyfiawnder, ac ymaflaf yn dy law, cadwaf di hefyd, a rhoddaf di yn gyfamod pobL,i ac yn oleuni Cenhedloedd;

º7 I agoryd llygaid y deillion, i ddwya allan y carcharor o’r carchar, a’r rhai a eisteddant mewn tywyllwch o’r carchardy.i

º8 Myfi yw yr ARGLWYDD; dyma fy; enw: a’m gogoniant ni roddaf i arall, na’m mawl i ddelwau cerfiedig.

º9 Wele, y pethau o’r blaen a ddaethant i ben, a mynegi yr ydwyf fi bethau newydd, traethaf hwy i chwi cyn eu tarddu allan.

º10 Cenwch i’r ARGLWYDD gan newyddn a’i fawl ef o eithaf y ddaear; y rhai a ddisgynnwch i’r môr, ac sydd ynddo; yr ynysoedd a’u trigolion.

º11 Y dineithwch a’i ddinasoedd, dyrchafant eu llef, y maestrefi a breswylia Cedar; caned preswylwyr y graig, bloeddiant o ben y mynyddoedd.

º12 Rhoddant ogoniant i’r ARGLWYBD, a mynegant ei fawl yn yr ynysoedd. .

º13 Yr ARGLWYDD a â allan fel cawr, fel rhyfelwr y cyffry eiddigedd; efe a waedday ie, efe a rua; ac a fydd drech na’i elynion..

º14 Tewais er ys talm, distewais, ymateliais; llefaf fel gwraig yn esgor, difwynaf, a difethaf ar unwaith.

º15 Mi a wnaf y mynyddoedd a’r bryniau yn ddiffeithwch, a’u holl wellt a wywaf; ac a wnaf yr afonydd yn ynysoedd, a’r llynnoedd a sychaf.

º16 Arweiniaf y deilliaid ar hyd fford4-nid adnabuant; a gwnaf iddynt gerdded ar hyd llwybrau nid adnabuant; gwnaf dywyllwch yn oleuni o’u blaen hwynt, a’r pethau ceimion yn union. Dyma y peth¬au a wnaf iddynt, ac nis gadawaf hwynt.

º17 Troiryn’eu hôl,allwyrwaradwyddir y rhai a ymddiriedant mewn delwau. cerfiedig, y rhai a ddywedant wrth y delwau tawdd, Chwi yw ein duwiau ni.

º18 O fyddariaid, gwrandewch; a’r deill¬ion, edrychwch i weled.

º19 Pwy sydd ddall ond fy ngwas i? neu fyddar fel fy nghennad a anfonais? pwy môr ddall a’r perffaith, a dall fel gwas yr ARGLWYDD?

º20 Er gweled llawer, eto nid ystyri; er agoryd clustiau, eto ni wrendy.

º21 Yr ARGLWYDD sydd fodlon er mwyn ei gyfiawnder; efe a fawrha y gyfraith, ac a’i gwna yn anrhydeddus.

º22 Eto dyma bobl a ysbeiliwyd, ac a anrheithiwyd: hwy a faglwyd oll mewn tyilau, mewn carchardai hefyd y cuddiwyd hwynt: y maent yn ysbail, ac heb waredydd; yn anriiaith, ac heb a ddywedai, Dyro yn ei ôl.

º23 Pwy ohonoch a wrendy hyn? pwy a ystyr ac a glyw erbyn yr amser a ddaw?

º24 Pwy a roddes Jacob yn anrhaith, ac Israel i’r ysbeilwyr? onid yr ARGLWYDD, yr hwn y pechasom i’w erbyn? canys ni fynnent rodio yn ei ffyrdd, ac nid ufuddhaent i’w gyfraith.

º25 Am hynny y tywalltodd efe ame lidiowgrwydd ei ddicter a chryfder rhyfel: efe a’i henynnodd oddi amgylch, ond ni wybu efe; llosgodd ef hefyd, ond nid ystyriodd.

PENNOD 43

º1 OND yr awr hon fel hyn y dywed yr ARGLWYDD dy Greawdwr di, Jacob, a’th Luniwr di, Israel, Nac ofna; canySr gwaredais di: gelwais di erbyn dy enw; eiddof fi ydwyt.

º2 Pan elych trwy y dyfroedd, myfi a fyddaf gyda thi; a thrwy yr afonydd, fel na lifant drosot: pan rodiech trwy’r tan) ni’th losgir; ac ni ennyn y fflam arnat.

º3 Canys myfi yw yr ARGLWYDD dy DDUW, Sanct Israel, dy Waredydd: myfi a roddais yr Aifft yn iawn trosot, Ethiopia a Seba amdanat.

º4 Er pan aethost yn werthfawr yn fy ngolwg, y’th ogoneddwyd, a mi a’th

hoffais; am hynny y rhoddaf ddynion amdanat ti, a phobloedd dros dy einioes di.

º5 Nac ofna; canys yr ydwyf fi gyda thi: o’r dwyrain y dygaf dy had, ac o’r gorllewin y’th gasglaf.

º6 Dywedaf wrth y gogledd, Dod; ac wrth y deau, Nac atal: dwg fy meibion o . bell, a’m merched o eithaf y ddaear;,

º7 Sef pob un a elwir ar fy enw: canys i’m gogoniant y creais ef, y lluniais ef, ac y-gwneuthunLef.;

º8 Dwg allan y bobl ddall sydda llygaid Kidynt, a’r byddariaid sydd & chlusitiau iddynt.

º9 Casgler yr holl genhedloedd ynghyd, a chynuller y bobloedd; pwy yn eu mysg a fynega hyn, ac a draetha i ni y pethau o’r blaen? dygant eu tystion, fel y cyfiawn-fcaer hwynt; neu wrandawant, a dywedant, Gwir yw.

º10 Fy nhystion i ydych chwi, medd yr ARGLWYDD, a’m gwas yr hwn a ddewisais; fel yr adnabyddoch, ac y credoch fi, ac y dealloch mai myfi yw: o’m blaen nid oedd Duw wedi ei ffurfio, ac ni bydd ar fy ôl.

º11 Myfi, myfi yw yr ARGLWYDB;ac Bid oes geidwad ond myfi.

º12 Myfi a fynegais, ac a ach’iiibais, ac a ddangosais, pryd nad oedd dttw dieithi? yn eich mysg: am hynny ohwi ydych fy nhystion, medd yr ARGLWTOI!),fliai myft sydd DDUW. ‘

º13 Ie, cyn bod dydd yr ydwyf fi; ac nid Oes a wared o’m llaw: gwnaf, a phwy a’i Huddia?

º14 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, eich Gwaredydd chwi, Sanct Israel: Er eich mwyn chwi yr anfonais i Babilon, ac y tynnais i lawr eu holl benaduriaid, a’r Caldeaid, sydd â’u bloedd mewn llongau.

º15 Myfi yr ARGLWYDD yw eich Sanct chwi, Creawdydd Israel, eich Brenin Chwi.

º16 Fel hyn y dywed yr ARGLWYBD, yr hwn a wna ffordd yn y dor, a’flwybr yn,y dyfroedd cryfion;;’ ,

º17 Yr hwn a ddwg allan y cerfeyd a*r march, y llu a’r cryfder; cydorweddant, ni chodant: darfuant, fel llin y difiaddasant., .

º18 Na chofiwch y pethau O’T blaen, ac nac ystyriwch y pethau gynt. .

º19 Wele fi yn gwneuthur peth newydd: yr awr hon y dechrau; oni chewch ei wybod? Gwnaf ffordd yn yr anialwcn, ac afonydd yn y dineithwch.

º20 Bwystfil y maes, y dreigiau, a chywion yr estrys, a’m gogoneddant; ana toddi ohonof ddwfr yn yr anialwch,. a-’r afonydd yn y diffeithwch, i roddi dwd I’m pobl, fy newisedig.

º31 Y bobl hyn a luniais i mi fy hun; fy moliant a fynegant.

º22 Eithr ni elwaist arnaf, Jacob, ond blinaist arnaf, Israel.

º23 Ni ddygaist i mi filed dy offrymau poeth, ac ni’m hanrhydeddaist a’th ebyrth: ni pherais i ti fy ngwasanaethu g offrwrn, ac ni’th flinais ag arogl-darth.

º24 Ni phrynaist i mi galamus ag arian, ac ni’m llenwaist a braster dy ebyrth: eithr ti a wnaethost i mi wasanaethu &’th bechodau, blinaist fi a’th anwireddau.

º25 Myfi, myfi yw yr hwn a ddilea dy gamweddau er fy mwyn fy hun, ac ni ehofiaf dy bechodau.

º26 Dwg ar gof i mi, cydyrnddadleuwa-: adrodd di, fel y’th gyfiawnhaer.

º27 Dy dad cyntaf a bechodd, a’fh athrawon a wnaethant gamwedd i’rtt herbyn.

º28 Am hynny yr halogais dywysogion y cysegr, ac y rhoddais Jacob yn ddiofryd-beth, ac Israel yn waradwydd.

PENNOD 44

º1 A yn awr gwrando, Jacob fy ngwas, ac Israel yr hwn a ddewisais.

º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, yr hwn a’th wnaeth, ac a’th luniodd o’r groth, efe a’th gynorthwya: Nac ofna, fy ngwas Jacob; a thi, Jeswrwn, yr hwn a ddewisais.

º3 Canys tywalltaf ddyfroedd ar y sychedig, a ffrydiau ar y sychdir: tywalltaf Sy Ysbryd ar dy had, a’m bendith ar dy hiliogaeth:

º4 A hwy a dyfant megis ymysg glaswellt, fel helyg wrth ffrydiau dyfroedd.

º5 Hwn a ddywed, Eiddo yr ARGLWYDD ydwyf fi; a’r llall a’i geilw ei hun ar enw Jacob; ac arall a ysgrifenna a’i law, Eiddo yr ARGLWYDD ydwyf, ac a ymgyfenwa ar enw Israel.

º6 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Brenin Israel, a’i Waredydd, ARGLWYDD y lluoedd; Myfi yw y cyntaf, diwethaf ydwyf fi hefyd; ac nid oes Duw ond myfi.

º7 Pwy hefyd, fel fi, a eilw, a fynega, ac a esyd hyn yn drefnus i mi, er pan osodais yr hen bobl? neu mynegant iddynt y pethau sydd ar ddyfod, a’r pethau a ddaw.

º8 Nac ofnwch, ac nac arswydwch; onid 6r hynny o amser y traethais i ti, ac y mynegais? a’m tystion ydych chwi. A oes Duw ond myfi? ie, nid oes Duw: nid adwaen i yr un.

º9 Oferedd ydynt hwy oll y rhai a luniant ddelw gerfiedig; ni wna eu pethau dymimol lesad: tystion ydynt iddynt eu hun, na welant, ac na wyddant; fel y byddo cywilydd arnynt.

º10 Pwy a luniai dduw, neu a fwriai ddelw gerfiedig, heb wneuthur dim lles?

º11 Wele, ei holl gyfeillion a gywilyddir, y seiri hsfyd, o ddynion y maent: casgler hwynt oll, safant i fyny; eto hwy a ofnant, ac a gydgywilyddiant.

º12 Y gof a’r efel a weithia yn y glo, ac a’i llunia a morthwylion, ac & nerth ei fraich y gweithia efe hi: newynog yw hefyd, a’i nerth a balla; nid yfddwfr, ac y mae yn diffygio.

º13 Y saer pren a estyn ei linyn; efe a’i llunia hi wrth linyn coch; efe a’i cymhwys-a hi a bwyeill, ac a’i gweithia wrth gwmpas, ac a’i gwna ar ôl delw dyn, fel prydferthwch dyn, i aros mewn tŷ.

º14 Efe a dyr iddo gedrwydd, ac a gymer y gypreswydden a’r dderwen, ac a ymegnïa ymysg prennau y coed; efe a blanna onnen, a’r glaw a’i maetha.

º15 Yna y bydd i ddyn i gynnau tân: canys efe a gymer ohoni, ac a ymdwyma; ie, efe a’i llysg, ac a boba fara; gwna hefyd dduw, ac a’i haddola ef; gwna ef yn ddelw gerfiedig, ac a ymgryma iddo.

º16 Rhan ohono a lysg efe yn tân; wrth ran ohono y bwyty gig, y rhostia rost, fel y diwaller ef: efe a ymdwyma hefyd, ac a ddywed. Aha, ymdwymais, gwelais dan.

º17 A’r rhan arall yn dduw y gwna, yn ddelw gerfiedig iddo; efe a ymgryma iddo, ac a’i haddola, ac a weddïa arno, ac a ddywed, Gwared fi; canys fy nuw ydwyt.

º18 Ni wyddant, ac ni ddeallant; canys Duw a gaeodd eu llygaid hwynt rhag’ gweled, a’u calonnau rhag deall.

º19 Ie, ni feddwl neb yn ei galon, ie, nid oes wybodaeth na deall i ddywedyd, Llosgais ran ohono yn tân, ac ar ei farwor y pobais fara, y rhostiais gig, ac y bwyteais; ac a wnaf fi y rban arall yn ffieidd-beth? a ymgrymaf i foncyff o bren?

º20 Ymborth ar ludw y mae; calon siomedig a’i gwyrdrodd ef, fel na waredo ei enaid, ac na ddywedo, Onid oes celwydd yn fy neheulaw?

º21 Meddwl hyn, Jacob ac Israel; canys fy ngwas ydwyt ti; lluniais di, gwas i. mi ydwyt; Israel, ni’th anghofir gennyf.

º22 Dileais dy gamweddau fel cwmwi, a’th bechodau fel niwi: dychwel ataf fi; canys myfi a’th waredais di.

º23 Cenwch, nefoedd: canys yr ARGLWYDD a wnaeth hyn: bloeddiwch, gwaelodion y ddaear; bloeddiwch ganu, fynyddoedd, y coed a phob pren ynddo: canys gwaredodd yr ARGLWYDD Jacob, ac yn Israel yr ymogonedda efe.

º24 Fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD dy Waredydd, a’r hwn a’th luniodd o’r groth, Myfi yw yr ARGLWYDD sydd yn gwneuthur pob peth, yn estyn y nefoedd fy hunan, yn lledu y ddaear ohonof fy hun:

º25 Yn diddymu arwyddion y rhai celwyddog, ac yn ynfydu dewiniaid; yn troi y doethion yn eu hôl, ac yn gwneuthur eu gwybodaeth yn ynfyd:

º26 Yr hwn a gyflawna air ei was, ac a gwblha gyngor ei genhadon; yr hwn a ddywed wrth Jerwsalem, Ti a breswylir; ac wrth ddinasoedd Jwda, Chwi a adeiledir, a chyfodaf ei hadwyau:

º27 Yr hwn wyf yn dywedyd wrth y dyfnder, Bydd sych; a mi a sychaf dy afonydd:

º28 Yr hwn wyf yn dywedyd wrth Cyrus, Fy mugail yw, ac efe a gyflawna fy holl ewyllys: gan ddywedyd wnft Jerwsalem, Ti a adeiledir; ac wrth y deral, Ti a sylfaenir.

PENNOD 45

º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD wrth ei eneiniog, wrth Cyrus, yr hwn yr ymeflais i yn ei ddeheulaw,,i i ddarostwng cenhedloedd o’i flaen ef: a mi a ddatodaf lwynau brenhinoedd; i agoryd y dorau o’i flaen ef; a’r pyrth ni chaeir:

º2 Mi a af o’th flaen di, ac a unionaf y gwyrgeimion; y dorau pres a dorraf, a’r barrau heyrn a ddrylliaf:

º3 Ac a roddaf i ti drysorau cuddiedig, a chuddfeydd dirgel, fel y gwypech mai myfi yr ARGLWYDD, yr hwn a’th alwodd erbyn dy enw, yw Duw Israel.

º4 Er mwyn Jacob fy ngwas, ac Israel fy etholedig, y’th elwais erbyn dy enw: mi a’th gyfenwais, er na’m hadwaenit.

º5 Myfi ydwyf yr ARGLWYDD, ac nid; arall, nid oes Duw ond myfi; gwregysais di, er na’m hadwaenit:

º6 Fel y gwvpont o godiad haul, act o’r gorllewin, nad neb ond myfi: myfi yw yr ARGLWYDD, ac nid arall:;’

º7 Yn llunio goleuni, ac yn creu tywyllwch; yn gwneuthur llwyddiant, ac yn creu drygfyd: myfi yr ARGLWYDD sydd yn gwneuthur hyn oll. ‘

º8 Defnynnwch, nefoedd, oddi uchod, a thywallted yr wybrennau gyfiawnder; ymagored y ddaear, ffrwythed iachawdwriaeth a chyfiawnder, cyd-darddant: myfi yr ARGLWYDD a’u creais.

º9 Gwae a ymrysono â’i Luniwr. Ymrysoned priddell a phriddellau y ddaear. A ddywed y clai wrth ei luniwr, Both a wnei? neu, Y mae dy waith heb ddwylo iddo?

º10 Gwae a ddywedo wrth ei dad, Beth a genhedii? neu wrth y wraig, Beth a esgoraist?

º11 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Sanct Israel, a’i Luniwr, Gofynnwch i mi y pethau a ddaw am fy meibion, a gorchmynnwch fi am waith fy nwylo.

º12 Myfi a wneuthum y ddaear, ac a greais ddyn ami: myfi, ie, fy nwylo i a estynasant y nefoedd, ac a orchmynnais eu holl luoedd.

º13 Myfi a’i cyfodais ef mewn cyfiawnder, a’i holl ffyrdd a gyfarwyddaf; efe a adeilada fy ninas, efe a ollwng fy ngharcharorion, heb na gwerth na gobrwy, medd ARGLWYDD y lluoedd.

º14 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Llafur yr Aifft, a marsiandiaeth Ethiopia, a’r Sabeaid hirion, a ddeuant atat ti, ac eiddot ti fyddant; ar dy ôl y deuant; mewn cadwyni y deuant trosodd, ac ymgrymant i ti; atat y gweddïant, gan ddywedyd, Yn ddiau ynot ti y mae Duw, ac nid oes arall, nac oes Duw.

º15 Ti yn ddiau wyt DDUW yn ymguddio, O DDUW Israel yr Achubwr!

º16 Cywilyddir a gwaradwyddir hwynt oll; seiri delwau a ânt ynghyd i waradwydd.

º17 Israel a achubir yn yr ARGLWYDD a iachawdwriaeth dragwyddol: ni’ch cywilyddir ac ni’ch gwaradwyddir byth byth;oedd.

º18 Canys fel hyn y dywed yr AR¬GLWYDD, Creawdydd y nefoedd, y Diny ei hun a luniodd y ddaear, ac a’i gwnaeth;; efe a’i sicrhaodd hi, ni chreodd hi yn ofer, i’w phreswylio y lluniodd hi: Myfi yw yr ARGLWYDD, ac nid neb amgen. ‘

º19 Ni leferais mewn dirgelwch, mewn man tywyll o’r ddaear; ni ddywedais wrth had Jacob, Ceisiwch fi yn ofer.-Myfi yr ARGLWYDD wyf yn llefara. cyfiawnder, ac yn mynegi pethau uniawn.

º20 Ymgesglwch, a deuwch; cydnesewch, rai dihangol y cenhedloedd; nid oes gwybodaeth gan y rhai a ddyrchafant goed eu cerfddelw, ac a weddïant dduw ni all achub. ‘.

º21 M.ynegwch,anesewchhwynt;cydymgynghorant hefyd; pwy a draethodd hyn er cynt? pwy a’i mynegodd er y pryd hwnnw? onid myfi yr ARGLWYDD? ac nid oes Duw arall ond myfi; yn DDUW cyfiawn, ac yn achubydd; nid oes ondr myfi., ‘.’’

º22 Trowch eich wynebau ataf fi, holl gyrrau y ddaear, fel y’ch achuber: canys niyfi wyf DDUW, ac nid neb arall.

º23 I mi fy hun y tyngais, aeth y gair o’m genau mewn cyfiawnder, ac m ddychwel, Mai i mi y plyga pob glin, y twng pob tafod.

º24 Yn ddiau yn yr ARGLWYDD, medd un, y mae i mi gyfiawnder a nerth; ato ef y deuir; a chywilyddir pawb a ddigiant wrtho.

º25 Yn yr ARGLWYDD y cyfiawnheir, ac yr ymogonedda holl had Israel.

PENNOD 46

º1 CRYMODD Bel, plygodd Nebo; eu delwau oedd ar fwystfilod; ac ai anifeiliaid: eich dud a lwythwyd yn drwm; llwyth ydynt i’r diflygiol.

º2 Gostyngant, cydgrymant: ni allent achub y llwyth, ond aethant mewn caethiwed eu hunain.

º3 tŷ Jacob, gwrandewch arnaf fi, a holl weddill tŷ Israel, y rhai a dducpwyd gennyf o’r groth, ac a arweddwyd o’r bru:

º4 Hyd henaint hefyd myfi yw; ie, royfi a’ch dygaf hyd oni benwynnoch: gwneuthum, arweddaf hefyd, ie, dygaf, a gwaredaf chwi.

º5 I bwy y’m gwnewch yn debyg, ac y’m cystedlwch, ac y’m cyffelybwch, fel y byddom debyg?

º6 Hwy a wastraffant aur o’r pwrs, ac a bwysant arian mewn dorian, a gyflogant eurych, ac efe a’i gweithia yn dduw; gostyngant, ac ymgrymant.

º7 Dygant ef ar ysgwyddau, dygant ef, ac a’i gosodant yn ei le, ac efe a saif; ni syfl o’i le: os llefa un arno, nid etyb, ac nis gwared ef o’i gystudd.

º8 Cofiwch hyn, a byddwch wŷr; atgofiwch, droseddwyr.

º9 Cofiwch y pethau gynt eriofid; canys myfi ydwyf DDUW, ac nid neb airall; Duw ydwyf, ac heb fy math;

º10 Yn mynegi y diwedd o’r dechreuad, ac er cynt yr hyn ni wnaed eto, yn dywedyd, Fy nghyngor a saif, a’m holl ewyllys a wnaf:

º11 Yn galw aderyn o’r dwyrain,< y gŵr a wna fy nghyngor o wlad bell: dywedais, a mi a’i dygaf i ben; mi a’i lluniais, a mi a’i gwnaf.

º12 Gwrandewch arnaf fi, y rhai cedyrn galon, y rhai pell oddi wrth gyfiawnder:

º13 Neseais fy nghyfiawnder; ni bydd bell, a’m hiachawdwriaeth nid erys: rhoddaf hefyd iachawdwriaeth yn Seion i’m gogoniant Israel.

PENNOD 47

º1 DISGYN, ac eistedd ŷd y llwch, ti forwynferch Babilon, eistedd ar lawr: nid oes orseddfainc, ti ferch y Caldeaid; canys ni’th alwant mwy yn dyner ac yn foethus.

º2 Cymer y meini melin, a mala flawd; datguddia dy lywethau, noetha dy sodlau, dinoetha dy forddwydydd, dos trwy yr afonydd.

º3 Dy noethni a ddatguddir, dy warth hefyd a welir: dialaf, ac nid fel dyn y’th gyfarfyddaf.

º4 Ein gwaredydd ni, ei enw yw AR¬GLWYDD y lluoedd, Sanct Israel.

º5 Eistedd yn ddistaw, a dos i dywyllwch, ti ferch y Caldeaid: canys ni’th alwant mwy yn Arglwyddes y teyrnasoedd.

º6 Digiais wrth fy mhobl, halogais fy etifeddiaeth, a rhoddais hwynt yn dy law di; ni chymeraist drugaredd arnynt; rhoddaist dy iau yn drom iawn ar yr henuriaid.

º7 A dywedaist, Byth y byddaf arglwyddes: felly nid ystyriaist hyn, ac ni chofiaist ei diwedd hi.

º8 Am hynny yn awr gwrando hyn, y foethus, yr hon a drigi yn ddiofal, yr hon a ddywedi yn dy galon, Myfi sydd, ac nid neb ond myfi: nid eisteddaf yn weddw, ac ni chaf wybod beth yw diepiledd.

º9 Ond y ddau beth hyn a ddaw i ti yn ddisymwth yr un dydd, diep’ledd a gweddwdod: yn gwbl y deuant arnat, am amlder dy hudoliaethau, a mawr nerth dy swynion.

º10 Canys ymddiriedaist yn dy ddrygioni: dywedaist, Ni’m gwêl neb. Dy ildoethineb a’th wybodaeth a’th hurtiant;;i dywedaist yn dy galon, Myfi sydd, ac nid neb arall ond myfi.

º11 Am hynny y daw amat ddrygfyd, yr hwn ni chei wybod ei gyfodiad; a syrth .irnat ddinistr nis gelli ei ochelyd: ie, daw .irnat ddistryw yn ddisymwth, heb wybod i ti.

º12 Safyn awr gyda’th swynion, a chydag .imlder dy hudoliaethau, yn y rhai yr ‘ ymflinaist o’th ieuenctid; i edrych a elli wneuthur lles, i edrych a fyddi grymus,

º13 Ymflinaist yn amlder dy gynghorion dy hun. Safed yn awr astronomyddion y nefoedd, y rhai a dremiant ar y sêr, y rhai

º1 hysbysant am y misoedd, ac achubant di oddi wrth y pethau a ddeuant arnat.

º14 Wele, hwy a fyddant fel sofl; y tân .i’u llysg hwynt, ni waredant eu heinioes o Ieddiant y fflam: ni bydd marworyn i vmdwymo, na than i eisiedd ar ei gyfer.

º15 Felly y byddant hwy i ti gyda’r i liai yr ymflinaist, sef dy farsiandwyr o’th ieuenctid; crwydrasant bob un ar ei iluedd; nid oes un yn dy achub di.

PENNOD 48

º1 GWRANDEWCH hyn, tŷ Jacob, y rhai a elwir ar enw Israel, ac a 1daethant allan o ddyfroedd Jwda, y rhai

º1 dyngant i enw yr ARGLWYDD, ac a soffant am DDUW Israel, nid mewn gwir?" lonedd, nac mewn cyfiawnder.

º2 Canys hwy a’u galwant eu hunain o’r ddinas sanctaidd, ac a bwysant ar DDUW Israel; enw yr hwn yw ARGLWYDD y lluoedd.

º3 Y pethau gynt a fynegais er y pryd liwnnw, a daethant o’m genau, a mi a’u, naethais; mi a’u gwneuthum yn ddisy¬mwth, daethant i ben.

º4 Oherwydd i mi wybod dy fod di yn ‘.iled, a’th war fel giewyn haearn, a’th ikiloen yn bres;

º5 Mi a’i mynegais i ti er y pryd hwnnw; ulroddais i ti cyn ei ddyfod; rhag dywedyd ohonot, Fy nelw a’u gwn.ieth, fy ugherfddelw a’m tawdd-ddelw a’u gorchmynnodd,

º6 Ti a glywaist, gwêl hyn oll; ac oni fynegwch chwithau ef? adroddais i ti bethau newyddion o’r pryd hwn, a phethau cuddiedig, y rhai ni wyddit oddi wrthynt.

º7 Yn awr y crewyd hwynt, ac nid er y dechreuad, cyn y dydd ni chlywaist son amdanynt: rhag dywedyd ohonot, Wele, gwyddwn hwynt.

º8 Ie, nis dywsit, ac nis gwyddit chwaith, nid agorasid dy glust y pryd hwnnw: canys gwyddwn y byddit lwyr anffyddlon, a’th alw o’r groth yn droseddwr.

º9 Er mwyn fy enw yr oedaf fy llid, ac er fy mawl yr ymataliaf oddi wrthyt, rhag dy ddifetha.

º10 Wele, myfi a’th burais, ond nid fel arian; dewisais di mewn pair cystudd.

º11 Er fy mwyn fy hun, er fy mwyn fy hun, y gwnaf hyn, canys pa fodd yr halogid fy enw? ac ni roddaf fy ngogoniant i arall.

º12 Gwrando arnaf fi, Jacob, ac Israel, yr hwn a elwais: myfi yw; myfi yw y cyntaf, a mi yw y diwethaf.

º13 Fy llaw i hefyd a seiliodd y ddaeari a’m deheulaw i a rychwantodd y nefoedd: pan alwyf fi arnynt, hwy a gydsafant.

º14 Ymgesglwch oll, a gwrandewch; pwy ohonynt hwy a fynegodd hyn? Yr ARGLWYDD a’i hoffodd; efe a wna ei ewyllys ar Babilon, a’i fraich a fydd ar y Caldeaid.

º15 Myfi, myn a leferais, ac a’i gelwais ef: dygais ef, ac efe a lwydda ei ffordd ef.

º16 Nesewch ataf, gwrandewch hyn; ni leferais o’r cyntaf yn ddirgel; er y pryd y mae hynny yr ydwyf finnau yno: ac yn awr yr ARGLWYDD DDUW a’i Ysbryd a’m hanfonodd.

º17 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD dy Waredydd, Sancc Israel; Myfi yw yr ARGLWYDD dy DDUW, yr hwn wyf yn dy ddysgu di i wellhau, gan dy arwain yn y ffordd y dylit rodio.

º18 O na wrandawsit ar fy ngorchmynion! yna y buasai dy heddwch fel afon, a’th gyfiawnder fel tonnau y môr:

º19 A buasai dy had fel y tywod, ac epil dy gorff fel ei racan ef: ni thorasid, ac ni ddinistriasid ei enw oddi ger fy airon,

º20 Ewch allan o Babilon, ffowch oddi wrth y Caldeaid, a llef gorfoledd mynegwch ac adroddwch hyn, traethwch ef hyd eithafoedd y ddaear; dywedwch, Gwaredodd yr ARGLWYDD ei was Jacob.

º21 Ac ni sychedasant pan arweiniodd hwynt yn yr anialwch: gwnaeth i ddwfr bistyllio iddynt o’r graig: holltodd y graig hefyd, a’r dwfr a ddylifodd.

º22 Nid oes heddwch, medd yr ARGLWYDD, i’r rhai annuwiol.

PENNOD 49

º1 GWRANDEWCH arnaf, ynysoedd; ac ystyriwch, bobl o bell; Yr AR¬GLWYDD a’m galwodd o’r groth; o ymysgaroeddfymam y gwnaeth goffa amfyenw.

º2 Gosododd hefyd fy ngenau fel deddyf llym, yng nghysgod ei law y’m cuddiodd; a gwnaeth fi yn saeth loyw, cuddiodd fi yn ei gawell saethau;

º3 Ac a ddywedodd wrthyf, Fy ngwas i ydwyt ti, Israel, yr hwn yr ymogoneddaf ynot.

º4 Minnau a ddywedais, Yn ofer y llafuriais, yn ofer ac am ddim y treuliais fy nerth; er hynny y mae fy marn gyda’r ARGLWYDD, a’m gwaith gyda’m Duw.

º5 Ac yn awr, medd yr ARGLWYDD yr hwn a’m lluniodd o’r groth yn was iddo, i ddychwelyd Jacob ato ef, Er nad ymgasglodd Israel, eto gogoneddus fyddaf fi yng ngolwg yr ARGLWYDD, a’m Duw fydd fy nerth.

º6 Ac efe a ddywedodd, Gwael yw dy fod yn was i mi, i gyfodi llwythau Jacob, ac i adferu rhai cadwedig Israel: mi a’th roddaf hefyd yn oleuni i’r Cenhedloedd, fel y byddych yn iachawdwriaeth i mi hyd eithaf y ddaear.

º7 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Gwaredydd Israel, a’i Sanct, wrth y dirmygedig o enaid, wrth yr hwn sydd ffiaidd gan y genedl, wrth was llywodraethwyr; Brenhinoedd a welant, ac a gyfodant; tywysogion hefyd a ymgrymant, er mwyn yr ARGLWYDD, yr hwn sydd ffyddlon, Sanct Israel, ac efe a’th ddewisodd di.

º8 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Mewn amser bodlongar y’th wrandewais, ac yn nydd iachawdwriaeth y’th gynorthwyais; a mi a’th gadwaf, ac a’th roddaf yn gyfamod y bobl, i sicrhau y ddaear, i Beri etifeddu yr etifeddiaethau anghyfanheddol;

º9 Fel y dywedych wrth y carcharorion, Ewch allan; wrth y rhai sydd mewn tywyllwch, Ymddangoswch. Ar y ffyrdd y porant, ac yn yr holl uchelfannau y bydd eu porfa hwynt.

º10 Ni newynant, ac ni sychedant; ac nis tery gwres na haul hwynt: oherwydd yr hwn a dosturia wrthynt a’u tywys, ac a’u harwain wrth y ffynhonnau dyfroedd.

º11 A mi a wnaf fy holl fynydd yn ffordd, a’m priflyrdd a gyfodir.

º12 Wele, y rhai hyn a ddeuant o bell: ac wele, y rhai acw o’r gogledd, ac o’r gorllewin; a’r rhai yma o dir Sinim.

º13 Cenwch, nefoedd; a gorfoledda, ddaear; bloeddiwch ganu, y mynyddoedd; canys yr ARGLWYDD a gysurodd ei bobl, ac a drugarha wrth ei drueiniaid.

º14 Eto dywedodd Seion, Yr AR¬GLWYDD a’m gwrthododd, a’m Harglwydd a’m hanghofiodd.

º15 A anghofia gwraig ei phlentyn sugno, fel na thosturio wrth fab ei chroth? ie, hwy a allant anghofio, eto myfi nid anghofiaf di.

º16 Wele, ar gledr fy nwylo y’th argreffais; dy furiau sydd ger fy mron bob amser.

º17 Dy blant a frysiant; y rhai a’th ddinistriant, ac a’th ddistrywiant, a ânt allan ohonot.

º18 Dyrcha dy lygaid oddi amgylch, ac edrych: y rhai hyn oll a ymgasglant, ac a ddeuant atat. Fel mai byw fi, medd yr ARGLWYDD, diau y gwisgi hwynt oll fel harddwisg, ac y rhwymi hwynt amdanat fel priodferch.

º19 Canys dy ddiffeithwch a’th anialwch, a’th dir dinistriol, yn ddiau fydd yn awr yn rhy gyfyng gan breswylwyr; a’r rhai a’th lyncant a ymbellhant.

º20 Plant dy ddiepiledd a ddywedant eto lle y clywych, Cyfyng yw y lle hwn i mi, dod le i mi, fel y preswyliwyf.

º21 Yna y dywedi yn dy galon, Pwy a genhedlodd y rhai hyn i mi, a mi yn ddiepil, ac yn unig, yn gaeth, ac ar grwydr? a phwy a fagodd y rbai hyn? Wele, myfi a adawyd fy hunan; o ba le y daeth y rhai hyn?

º22 Fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW, Wele, cyfodaf fy llaw at y cenhedloedd, a dyrchafaf fy maner at y bobloedd; a dygant dy feibion yn eu mynwes, a dygir dy ferched ar ysgwyddau.

º23 Brenhinoedd hefyd fydd dy dadmaethod, a’u breninesau dy famaethod; crymant i ti a’u bwynebau tua’r llawr, a llyfant lwch dy draed; a chei wybod mai myfi yw yr ARGLWYDD: canys ni chywilyddir y rhai a ddisgwyliant wrthyf fi.

º24 A ddygir y caffaeliad oddi ar y cadarn? neu a waredir y rhai a garcherir yn gyfiawn?

º25 Ond fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Ie, carcharorion y cadarn a ddygir, ac anrhaith y creulon a ddianc: canys myfi a ymrysonaf â’th ymrysonydd, a myfi a achubaf dy feibion.

º26 Gwnaf hefyd i’th orthrymwyr fwyta eu cig eu hunain, ac ar eu gwaed eu hun y meddwant fel ar win melys; a gwybydd pob cnawd mai myfi yr ARGLWYDD yw dy Achubydd, a’th gadam Waredydd di, Jacob.

PENNOD 50

º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD, Pa le y mae llythyr ysgar eich mam, trwy yr hwn y gollyngais hi ymaith? neu pwy o’m dyledwyr y gwerthais chwi iddo? Wele, am eich anwireddau yr ymwerthasoch, ac am eich camweddau y gollyngwyd ymaith eich mam.

º2 Paham, pan ddeuthum, nad oedd neb i’m derbyn? pan elwais, nad atebodd neb? Gan gwtogi a gwtogodd fy llaw, fel na allai ymwared? neu onid oes ynof north i achub? wele, a’m cerydd y sychaf y môr, gwneuthum yr afonydd yn ddiffeithwch: eu pysgod a ddrewant o eisiau dwfr, ac a fyddant feirw o syched.

º3 Gwisgaf y nefoedd a thywyllwch, a gosodaf sachliain yn do iddynt.

º4 Yr Arglwydd DDUW a roddes i mi dafod y dysgedig, i fedru roewn pryd lefaru gair wrth y diffygiol: deffry fi bob bore, deffry i mi glust i glywed fel y dysgedig.

º5 Yr Arglwydd DDUW a agorodd fy nghlust, a minnau ni wrthwynebais, ac ni chiliais yn fy ôl.

º6 Fy nghorff a roddais i’r curwyr, a’m cflrnau i’r rhai a dynnai y blew: ni chuddia s fy wyneb oddi wrth waradwydd a phoeredd.

º7 Oherwydd yr Arglwydd DDUW a’na cymorth; am hynny ni’m cywilyddir: am hynny gosodais fy wyneb fel callestr, a gwn na’m cywilyddir.

º8 Agos yw yr hwn a’m cyfiawnha; pwy a ymryson â mi? safwn ynghyd: pwy yw fy ngwrthwynebwr? nesaed ataf.

º9 Wele, yr Arglwydd DDUW a’m cynorthwya; pwy yw yr hwn a’m bwrw yn euog? wele, hwynt oll a heneiddiant fel dilledyn; y gwyfyn a’u hysa hwynt.

º10 Pwy yn eich mysg sydd yn ofni yr ARGLWYDD, yn gwrando ar lais ei was ef, yn rhodio mewn tywyllwch, ac heb lewyrch iddo? gobeithied yn enw yr AR¬GLWYDD, ac ymddirieded yn ei DDUW.

º11 xxx Wele, chwi oll y rhai ydych yn (Synnau tân, ac yn eich amgylchu eich hunain a gwreichion; rhodiwch wrth lewyrch eich tân, ac wrth y gwreichion a gyneuasoch. O’m llaw i y bydd hyn i chwi; mewn gofid y gorweddwch.

PENNOD 51

º1 GWRANDEWCH arnaf fi, ddilynwyr cyfiawnder, y rhai a geisiwch yr AR¬GLWYDD: edrychwch ar y graig y’ch naddwyd, ac ar geudod y ffos y’ch cloddiwyd ohonynt.

º2 Edrychwch ar Abraham eich tad, ac ar Sara a’ch eagorodd: canys ei hunan y gelwais ef, ac y bendithiais, ac yr amlheais ef.

º3 Oherwydd yr ARGLWYDD a gysura Seion: efe a gysura ei holl anghyfaneddleoedd hi; gwna hefyd ei hanialwch hi fel Eden, a’i diffeithwch fel gardd yr ARGLWYDD: ceir ynddi laweoydd a hyfrydwch, diolch, a llais can.

º4 Gwrandewch arnaf, fy mhobl; clustymwrandewch â mi, fy nghenedl: canys cyfraith a â allan oddi wrthyf, a gosodaf fy marn yn oleuni pobloedd.

º5 Agos yw fy nghyfiawnder; fy iachawdwriaeth a aeth allan, fy mreichiau hefyd a farnant y bobloedd: yr ynysoedd a ddisgwyliant wrthyf, ac a ymddiriedant yn fy mraich.

º6 Dyrchefwch eich llygaid tua’r nefoedd, ac edrychwch ar y ddaear isod: canys y nefoedd a ddarfyddant fel mwg, a’r ddaear a heneiddia fel dilledyn, a’i phreswylwyr yr un modd a fyddant feirw; ond fy iachawdwriaeth i a fydd byth, a’m cyfiawnder ni dderfydd.

º7 Gwrandewch arnaf, y rhai a adwaenoch gyfiawnder, y bobl sydd â’m cyfraith yn eu calon: nac ofnwch waradwydd dynion, ac nac arswydwch rhag eu difenwad.

º8 Canys y pryf a’u bwyty fel dilledyn, a’r gwyfyn a’u hysa fel gwlân: eithr fy nghyfiawnder a fydd yn dragywydd, a’m, hiachawdwriaeth o genhedlaeth i genhedlaeth.

º9 Deffro, deffro, gwisg nerth, O’ fraich yr ARGLWYDD; deffro, fel yn y dyddiau gynt, yn yr oesoedd gynt. Onid ti yw yr hwn a dorraist Rahab, ac a archollaisi y ddraig?

º10 Onid ti yw yr hwn a sychaist y môr dyfroedd y dyfnder mawr? yr hwn a wnaethost ddyfnderoedd y môr yn ffordd i’r gwaredigion i fyned drwodd?

º11 Am hynny y dychwel gwaredigion yr ARGLWYDD, a hwy a ddeuant i Seion a chanu, ac a llawenydd tragwyddol as-eu pennau: goddiweddant lawenydd a-hyfrydwch; gofid a griddfan a ffy ymaith.

º12 Myfi, myfi, yw yr hwn a’ch diddana chwi: pwy wyt ti, fel yr ofnit ddyn, yr hwn fydd farw; a mab dyn, yr hwn a-wceir fel glaswelltyn?

º13 Ac a anghofi yr ARGLWYDD dy Wneuthurwr, yr hwn a estynnodd y nefoedd, ac a seiliodd y ddaear? ac a OTnaist bob dydd yn wastad rhag llid y gorthrymydd, fel pe darparai i ddinistrio?’ pha le y mae llid y gorthrymydd?

º14 Y carcharor sydd yn brysio i gael ei ollwng yn rhydd, fel na byddo farw yn y pwll, ac na phallo ei fara ef.

º15 Eithr myfi yw yr ARGLWYDD dy E)DUW, yr hwn a barthodd y môr, pan ruodd ei donnau: ei enw yw ARGLWXDD y.lluoedd.

º16 Gosodais hefyd fy ngeiriau yn dy enau, ac yng nghysgod fy llaw y’th doais, fel y plannwn y nefoedd, ac y seiliwn y ddaear, ac y dywedwn wrth Seion, Fy mhobl ydwyt.

º17 Deffro, deffro, cyfod, Jerwsalem, yr hon a yfaist o law yr ARGLWYDD gwpan ei lidiowgrwydd ef, yfaist waddod y cwpan erchyll, ie, sugnaist ef.

º18 Nid oes arweinydd iddi o’r holt feibion a esgorodd; ac nid oes a ymaflo yn ei llaw o’r holl feibion a fagodd.

º19 Y ddau beth hyn a ddigwyddasant i ti; pwy a ofidia trosot? dinistr a distryw, a newyn a chleddyf; trwy bwy y’th gysuraf?

º20 Dy feibion a lewygasant, gorweddant ym mben pob heol, fel tarw gwyllt mewn magi: llawn ydynt o lidiowgrwydd yr ARGLWYDD, a cherydd dy DDUW.

º21 Am hynny gwrando fi yn awr, y druan, a’r feddw, ac nid irwy win.

º22 Fel hyn y dywed dy Arglwydd, yr ARGLWYDD, a’th DDUW di, yr hwn a ddadlau dros ei bobl, Wele, cymerais o’th law y cwpan erchyll, sef gwaddod cwpan fy llidiowgrwydd: ni chwanegi ai yfed mwy:

º23 Eithr rhoddaf ef yn llaw dy gystuddwyr; y rhai a ddywedasant wrth dy enaid, Gostwng, fel yr elom drosot: a thi a osodaist dy gorff fel y llawr, ac fel heol i’r rhai a elent drosto.

PENNOD 52

º1 TT EFFRO, deffro, gwisg dy nerth, Seion; gwisg wisgoedd dy ogoniant, sanctaidd ddinas Jerwsalem: canys ni ddaw o’th fewn mwy ddienwaededig nac aflan.

º2 Ymysgwyd o’r llwch, cyfod, eistedd.,-Jerwsalem: ymddatod oddi wrth rwymau dy wddf, ti gaelhferch Seion.

º3 Canys fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD, Yn rhad yr ymwerthasochi as nid ag arian y’ch gwaredir.

º4 Canys fel hyn y dywedodd yr Arglwydd DDUW, Fy mhobl a aeth i waered i’r Aifft yn y dechreuad, i ymdaith yno; a’r Asyriaid a’u gorthrymodd yn ddi-achos.

º5 Ac yn awr beth sydd yma i mi, medd yr ARGLWYDD, pan ddygid fy mhpbl ymaith yn rhad? eu llywodraethwy’r a wna iddynt udo, medd yr ARGLWYDD; a phob dydd yn wastad y ceblir fy enw.

º6 Am hynny y caiff fy mhobl adnabod fy enw: am hynny y cant wybod y dydd hwnnw, mai myfi yw yr hwn sydd yn dywedyd: wele, myfi ydyw.

º7 Mor weddaidd ar y mynyddoedd; yw traed yr hwn sydd yn efengylu, yo cyhoeddi heddwch; a’r hwn sydd yn’ mynegi daioni, yn cyhoeddi iachawdws* iaeth; yn dywedyd wrth Seion, Dy DDUW di sydd yn teyrnasu.

º8 Dy wylwyr a ddyrchafant lef; gyda’f llef y cydganant: canys gwelant lygad yn-llygad, pan ddychwelo yr ARGLWYDD. Seion.

º9 Bloeddiwch, cydgenwch, anialwdh. Jerwsalem: canys yr ARGLWYDD a gysurodd ei bobl, efe a waredodd Jerw¬salem.

º10 Diosgodd yr ARGLWYDD fraich ei sancteiddrwydd yng ngolwg yr holl genhedloedd: a holl gyrrau y ddaear a welant iachawdwriaeth ein Duw ni.

º11 S! Ciliwch, ciliwch, ewch allan odd! yno, na chyffyrddwch â dim halogedig; ewch allan o’i chanol; ymlanhewch, y rhai a ddygwch lestri yr ARGLWYDD.

º12 Canys nid ar frys yr ewch allan, ac nid ar ffo y cerddwch: canys yr AR¬GLWYDD a â o’ch blaen chwi, a Duw Israel a’ch casgl chwi.

º13 Wele, fy ngwus a lwydda; efe a godir, a ddyrchefir, ac a fvdd uchel lawn.

º14 Megis y rhyt’eddudd ll.iwer wrthyty (mor llygredig oedd ei wedd yn anad neb< a’i bryd yn anad meibion dynion,)

º15 Felly y taenella efe genhedloedd lawer; brenhinoedd a gtieant eu genau wrtho ef; canys gwelant yr hya ai fynegasid.’riddynt, a deallant yr hyn ni chlywsent.

PENNOD 53

º1 PWY a gredodd i’n hymadrodd.? ac i bwy y datguddiwyd braich yr ARGLWYDD?

º2 Canys efe a dyf o’i flaen ef fel blag-aryn, ac fel gwreiddyn o dir sych: nid oes na phryd na thegwch iddo: pan edrychom arno, ni bydd pryd fel y dymunem ef.

º3 Dirmygedig yw, a diystyraf o’r gwyr; gŵr gofidus, a chynefin a dolur: ac yr oeddem megis yn cuddio ein hwynebau oddi wrtho: dirmygedig oedd, ac ni wnaethom gyfrif ohono.

º4 Diau efe a gymerth ein gwendid ni, ac a ddug ein doluriau: eto ni a’i cyfrifasom ef wedi ei faeddu, ei daro gan DDUW, a’i gystuddio.

º5 Ond efe a archollwyd am ein camweddau ni, efe a ddrylliwyd am ein hanwireddau ni: cosbedigaeth ein heddwch ni oedd arno ef: a thrwy ei gleisiau ef yr iachawyd ni.

º6 Nyni oll a grwydrasom fel defaid; troesom bawb i’w ffordd ei hun: a’r ARGLWYDD a roddes arno efein hanwiredd ni i gyd.

º7 Efe a orthrymwyd, ac efe a gystuddiwyd, ac nid agorai ei enau: fel oen yr arweinid ef i’r lladdfa, ac fel y tau dafad o flaen y rhai a’i cneifiai, felly nid agorai yntau ei enau.

º8 O garchar ac o farn y cymerwyd ef; a phwy a draetha ei oes ef? canys efe a dorrwyd o dir y rhai byw; rhoddwyd rda arno ef am gamwedd fy mhobl.

º9 Ac efe a wnaeth ei fedd gyda’r rhai anwir, a chyda’r cyfoethog yn ei farwol aeth; am na wnaethai gam, ac nad oedd twyll yn ei enau.

º10 Eithr yr ARGLWYDD a fynnai ei ddryllio ef; efe a’i clwyfodd: pan osodo efe ei enaid yn abcrth dros bechod, efe a wel ei had, efe a estyn ei ddyddiau; ac ewyllys yr ARGLWYDD a lwydda yn ei law ef.

º11 O lafur ei enaid y gwêl, ac y diwellir: fy ngwas cyfiawn a gyfiawnha lawer trwy ei wybodaeth; canys efe a ddwg eu hanwireddau hwynt.

º12 Am hynny y rhannaf iddo ran gyda llawer, ac efe a ranna yr ysbail gyda’r cedyrn: am iddo dywallt ei enaid i farwolaeth: ac efe a gyfrifwyd gyda’r troseddwyr; ac efe a ddug bechodau llaweroedd, ac a eiriolodd dros y tros¬eddwyr.

PENNOD 54

º1 CAN, di amhlantadwy nid esgorodd; bloeddia ganu, a gorfoledda, yr hon nid esgorodd: oherwydd amiach meibion yr hon a adawyd, na’r hon y mae gŵr iddi, medd yr ARGLWYDD.

º2 Helaetha le dy babell, ac estynnant gortynnau dy breswylfeydd: nac atal, estyn dy rafEau, a sicrha dy hoelion.

º3 Canys ti a dorri allan ar y llaw ddeau ac ar y llaw aswy; a’th had a etifedda y Cenhedloedd, a dinasoedd anrheithiedig a wnânt yn gyfanheddol.

º4 Nac ofna; canys ni’th gywilyddir: ac na’th waradwydder, am na’th warthruddir; canys ti a anghofi waradwydd dy ieuenctid, a gwarthrudd dy weddwdod ni chofi mwyach.

º5 Canys dy briod yw yr hwn a’th wnaeth; ARGLWYDD-y lluoedd yw ei enw: dy Waredydd hefyd, Sanct Israel, Duw yr holl ddaear y gelwir ef.

º6 Canys fel gwraig wrthodedig, a chysmddiedig o ysbryd, y’th alwodd yr ARGLWYDD, a gwraig ieuenctid, pan oeddit wrthodedig, medd dy DDUW.

º7 Dros ennyd fechan y’th adewais; ond a mawr drugareddau y’th gasglaf.

º8 Mewn ychydig sonant y cuddiais fy wyneb oddi wrthyt ennyd awr; ond a thrugaredd dragwyddol y trugarhaf wrthyt, medd yr ARGLWYDD dy Waredydd.

º9 Canys fel dyfroedd Noa y mae hyn i mi: canys megis y tyngais nad elai dyfroedd Noa mwy dros y ddaear; felly y tyngais na ddigiwn wrthyt, ac na’th geryddwn.

º10 Canys y mynyddoedd a giliant, a’r bryniau a symudant: eithr fy nhrugaredd ni chilia oddi wrthyt, a chyfamod fy hedd ni syfl, medd yr ARGLWYDD sydd yn trugarhau wrthyt.

º11 Y druan, helbulus gan dymesti, y ddigysur, wele, mi a osodaf dy gerrig di a charbund, ac a’th sylfaenaf a meini saffir.

º12 Gwnaf hefyd dy ffenestri o risial, a’th byrth o feini disglair, a’th holl derfynau o gerrig dymunol.

º13 Dy holl feibion hefyd fyddant wedi eu dysgu gan yr ARGLWYDD; a mawr fydd heddwch dy feibion.

º14 Mewn cyfiawnder y’th sicrheir: byddi bell oddi wrth orthrymder, canys nid ofni; ac oddi wrth ddychryn, canys ni nesâ atat.

º15 Wele, gan ymgasglu hwy a ymgasg-lant, ond nid ohonof fi: pwy bynnag ohonot ti a ymgasglo i’th erbyn, efe a syrth.

º16 Wele, myfi a greais y gof, yr hwn a chwyth y marwor yn tân, ac a ddefnyddia arf i’w waith; myfi hefyd a greais y dinistrydd i ddistrywio.

º17 Ni lwydda un offeryn a lunier i’th erbyn; a thi a wnei yn euog bob tafod a gyfodo i’th erbyn mewn barn. Dyma etifeddiaeth gweision yr AR¬GLWYDD, a’u cyfiawnder hwy sydd oddi wrthyf fi, medd yr ARGLWYDD.

PENNOD 55

º1 O DEUWCH i’r dyfroedd, bob un y mae syched arno, ie, yr hwn nid oes arian ganddo; deawch, prynwch, a bwytewch; ie, deuwch, prynwch win a llaeth, heb arian, ac heb werth.

º2 Paham y gweriwch arian am yr hyn nid ydyw fara? a’ch llafur am yr hyn nid yw yn digoni? gan wrando gwrandewch arnaf fi, a bwytewch yr hyn sydd dda; ac ymhyfryded eich enaid mewn braster.

º3 Gogwyddwch eich dust, a deuwch ataf; gwrandewch, a bydd byw eich enaid: a mi a wnaf gyfamod tragwyddol a chwi, sef sicr drugareddau Dafydd.

º4 Wele, rhoddais ef yn dyst i’r bobl, yn flaenor ac yn athro i’r bobloedd.

º5 Wele, cenedl nid adwaeni a eiwi, a chenhedloedd ni’th adwaenai di a red atat, er mwyn yr ARGLWYDD dy DDUW, ac oberwydd Sanct Israel: canys efe a’th ogoneddodd.

º6 Ceisiwch yr ARGLWYDD, tra y galler ei gael ef; gelwch saws, tra fyddo yn agos.

º7 Gadawed y drygionus ei ffordd, a’r gŵr anwir ei feddyliau; a dychweled at yr ARGLWYDD, ac efe a gymer drugaredd arno; ac at ein Duw ni, oherwydd efe a arbed yn helaeth.

º8 Canys nid fy meddyliau i yw eich meddyliau chwi, ac nid eich ffyrdd chwi yw fy ffyrdd i, medd yr ARGLWYDD.

º9 Canys fel y mae y nefoedd yn uwch na’r ddaear, felly uwch yw fy ffyrdd i na’ch ffyrdd chwi, a’m meddyliau i na’ch meddyliau chwi.

º10 Canys fel y disgyn y glaw a’r eira o’r nefoedd, ac ni ddychwel yno, eithr dyfrha y ddaear, ac a wna iddi darddu a thyfu, fel y rhoddo had i’r heuwr, a bara i’r bwytawr:

º11 Felly y bydd fy ngair, yr hwn a ddaw o’m genau: ni ddychwel ataf yn wag; eithr efe a wna yr hyn a fynnwyf, ac a lwydda yn y peth yr anfonais ef o’i blegid.

º12 Canys mewn llawenydd yr ewch allan, ac mewn hedd y’ch arweinir; y mynyddoedd a’r bryniau a floeddiant ganu o’ch blaen, a holl goed y maes a gurant ddwylo.

º13 Yn lle drain y cyfyd ffynidwydd, yn lle mieri y cyfyd myrtwydd: a hyn fydd i’r ARGLWYDD yn enw, ac yn arwydd tragwyddol yr hwn ni thorrir ymaith.

PENNOD 56

º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD, Cedwch farn, a gwnewch gyfiawnder: canys fy iachawdwriaeth sydd ar ddyfod, a’m cyfiawnder ar ymddangos.

º2 Gwyn ei fyd y dyn a wnelo hyn, a mab y dyn a ymaflo ynddo; gan gadw y Saboth heb ei halogi, a chadw ei law rhag gwneuthur dim drwg.

º3 Ac na lefared y dieithrfab, yr hwn a lynodd wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd, Yr ARGLWYDD gan ddidoli a’m didolodd oddi wrth ei bobl; ac na ddyweded y disbaddedig, Wele fi yn bren crin.

º4 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD with y rhai disbaddedig, y rhai a gadwant fy Sabothau, ac a ddewisant yr hyn a ewyllysiwyf, ac a ymaflant yn fy nghyf-amod i;

º5 Ie, rhoddaf iddynt yn fy nhŷ, ac o fewn fy magwyrydd. Ie ac enw gwell na meibion ac na merched: rhoddaf iddynt enw tragwyddol, yr hwn ni thorrir ymaith.

º6 A’r meibion dieithr, y rhai a lynant wrth yr ARGLWYDD, gan ei wasanaethu ef, a chan garu enw yr ARGLWYDD, i fod yn weision iddo ef, pob un a gadwo y Saboth heb ei halogi, ac a ymaflo yn fy nghyfamod;

º7 Dygaf hwythau hefyd i fynydd fy sancteiddrwydd, a llawenychaf hwynt yn nhŷ fy ngweddi: eu poethoffrymau hefyd a’u hebyrth fyddant gymeradwy ar fy allor: canys fy nhŷ i a elwir yn dy gweddi i’r holl bobloedd.

º8 Medd yr Arglwydd DDUW, yr hwn a gasgl wasgaredigion Israel, Eto mi a gasglaf eraill ato ef, gyda’r rhai sydd wedi eu casglu ato.

º9 Pob bwystfil y maes, deuwch i ddifa, a phob bwystfil yn y coed. i 10 Deillion yw ei wyliedyddion: ni wyddant hwy oll ddim, cwn mudion iydynt hwy oll, heb fedru cyfarth; yn cysgu, yn gorwedd, ac yn caru hcpian.

º11 Ie, cwn gwancus ydynt, ni chydna-’byddant a’u digon, a bugeiliaid ydynt ni fedrant ddcall; wynebant oll ar eu ffordd eu hun, pob un at ei clw ei hun o’i gŵr.

º12 Deuwch, meddant, cyrchaf win, ac ymlanwn o ddiod gref; a bydd yfory megis heddiw, a mwy o lawer iawn.

PENNOD 57

º1 DARFU am y cyfiawn, ac ni esyd neb at ei galon; a’r gwŷr trugarog a gymerir ymaith, heb neb yn deall mai o flaen drygfyd y cymerir y cyfiawn ymaith. 2 Efe a â i dangnefedd: hwy a orffwys-

aat yn eu hystafelloedd, sef pob un a TOdia yn ei uniondeb.

º3 Nesewch yma, meibion yr hudoles, had y godinebus a’r butain.

º4 Yn erbyn pwy yr ymddigrifwch? yn erbyn pwy y lledwch safn, ac yr estynnwch dafod? onid meibion camwedd a had ffalsedd ydych chwi?

º5 Y rhai a ymwresogwch ag eilunod dan bob pren deiliog, gan ladd y plant yn y glynnoedd dan gromlechydd y creigiau.

º6 Yng nghabolfeini yr afon y mae dy ran; hwynt-hwy yw dy gwtws: iddynt hwy hefyd y tywelltaist ddiod-offrwm, ac yr offrymaist fwyd-offrwm. Ai yn y rhai hyn yr ymgysurwn?

º7 Ar fynydd uchel a dyrchafedig y gosodaist dy wely: dringaist hefyd yno i aberthu aberth.

º8 Yng nghil y drysau hefyd a’r pyst y gosodaist dy goffadwriaeth: canys ymddi-noethaist i arall heb fy llaw i, a dringaist; helaethaist dy wely, ac a wnaethost amod rhyngot a hwynt; ti a hoffaist eu gorweddle hwynt pa le bynnag y gwelaist.

º9 Cyfeiriaist hefyd at y brenin ag ennaint, ac amlheaist dy beraroglau: anfonaist hefyd dy genhadau i bell, ac ymostyngaist hyd uffern.

º10 Ym maim dy ffordd yr ymflinaist; ac ni ddywedaist, Nid oes obaith: cefaist fywyd dy law; am hynny ni chlefychaist.

º11 Pwy hefyd a arswydaist ac a ofnaist, fel y dywedaist gelwydd, ac na chofiaist fi, ac nad ystvriaist yn dy galon? oni thewais i a son er ys talm, a thithau heb fy ofni?

º12 Myfi a fynegaf dy gyfiawnder, a’th weithredoedd: canys ni wnânt i ti les.

º13 Pan waeddech, gwareded dy gynulleidfaoedd di: eithr y gwynt a’u dwg hwynt ymaith oll; oferedd a’u cymer hwynt: ond yr hwn a obeithia ynof fi a etifedda y tir, ac a feddianna fynydd fy sancteiddrwydd.

º14 Ac efe a ddywed, Palmentwch, palmentwch, paratowch y ffordd, cyfoSwch y rhwystr o ffordd fy mhobl.

º15 Canys fcl hyn y dywed y Goruchel a’r dyrchatedig, yr hwn a breswylia dragwyddoldeb, ac y mae ei enw yn Sanctaidd, Y goruchelder a’r cysegr a breswyliaf; a chyda’r cystuddiedig a’r isel o ysbryd, i fywhau y rhai isel o ysbryd, ac i fywhau calon y rhai cystudd¬iedig.

º16 Canys nid byth yr ymrysonaf, ac nid yn dragywydd y digiaf: oherwydd yr ysbryd a ballai o’m blaen i, a’r eneidiau a wneuthum i.

º17 Am anwiredd ei gybydd-dod ef y digiais, ac y trewais ef: ymguddiais, a digiais, ac efe a aeth rhagddo yn gildynnus ar hyd ffordd ei galon.

º18 Ei ffyrdd a welais, a mi a’i hiachaf ef: tywysaf ef hefyd, ac adferaf gysur iddo, ac i’w alarwyr.

º19 Myfi sydd yn creu ffrwyth y gwefusau; Heddwch, heddwch, i bell, ac i agos, medd yr ARGLWYDD: a mi a’i hiachaf ef.

º20 Ond y rhai anwir sydd fel y môr yn dygyfor, pan na allo fod yn llonydd, yr hwn y mae ei ddyfroedd yn bwrw allan dom a llaid.

º21 Ni bydd heddwch, medd fy Nuw, i’r rhai annuwiol.

PENNOD 58

º1 LLEFA a’th geg, nac arbed, dyrchafa dy lais fel utgorn, a mynega i’m pobl eu camwedd, a’u pechodau i dŷ Jacob.

º2 Eto beunydd y’m ceisiant, ac a ewyllysiant wybod fy ffyrdd, fel cenedl a wnelai gyfiawnder, ac ni wrthodai farnedigaeth ei Duw: gofynnant i’ mi farnedigaethau cyfiawnder, ewyllysiant nesau at DDUW.

º3 Paham, meddant, yr ymprydiasom, ac ms gwelaist? y cystuddiasom ein henaid, ac nis gwybuost? Wele, yn y dydd yr ymprydioch yr ydych yn cael gwynfyd, ac yn mynnu eich holl ddyledion.

º4 Wele, i ymryson â chynnen yr ymprydiwch, ac i daro a dwrn anwiredd: nac ymprydiwch fel y dydd hwn, i beri clywed eich llais yn yr uchelder.

º5 Ai dyma yr ympryd a ddewisais? dydd i ddyn i gystuddio ei enaid? ai crymu ei ben fel brwyaen ydyw, a thaemi sachliain a lludw daflo? ai hyn a eiwi yn ympryd, ac yn ddiwrnod cymeradwy gan yr ARGLWYDD?

º6 Onid dyma yr ympryd a ddewisais? datod rhwymau anwiredd, tynnu ymaith feichiau trymion, a gollwng y rhai gorthrymedig yn rhyddion, a thorri ohonoch bob iau?

º7 Onid torri dy fara i’r newynog, a dwyn ohonot y crwydraid i dy? a phan welych y noeth, ei ddilladu; ac nad ymguddiech oddi wrth dy gnawd dy hun?

º8 Yna y tyr dy oleuni allan fel y wawr, a’th iechyd a dardda yn fuan: a’th gyfiawnder a â o’th flaen; gogoniant yr ARGLWYDD a’th ddilyn.

º9 Yna y geiwi, a’r ARGLWYDD a etyb; y gwaeddi, ac efe a ddywed, Wele fi. Os bwri o’th fysg yr iau, estyn bys, a dy-wedyd oferedd;

º10 Os tynni allan dy enaid i’r newynog, a diwallu yr enaid cystuddiedig: yna dy oleuni a gyfyd mewn tywyllwch, a’th dywyllwch fydd fel hanner dydd:

º11 A’r ARGLWYDD a’th arwain yn wag.’" tad, ac a ddiwalla dy enaid ar sychder, ac a wna dy esgyrn yn freision: a thi a fyddi fel gardd wedi ei dyfrhau, ac megis ffynnon ddwfr, yr hon ni phalla ei dyfr oedd.

º12 A’r rhai a fyddant ohonot ti a adeil-adant yr hen ddiffeithleoedd; ti a gyfodi sylfeini llawer cenhedlaeth: a thi a elwir yn gaewr yr adwy, yn gyweiriwr llwybrau i gyfanheddu ynddynt.

º13 O throi dy droed oddi wrth y Saboth, heb wneuthur dy ewyllys ar fy nydd sanctaidd; a galw y Saboth yn hyfrydwch, sanct yr ARGLWYDD yn ogoneddus; a’i anrhydeddu ef, heb wneuthur dy ffyrdd dy hun, heb geisio dy ewyllys dy hun, na dywedyd dy eiriau dy hun:

º14 Yna yr ymhyfrydi yn yr ARGLWYDD, ac mi a wnaf i ti farchogaeth ar uchel-feydd y ddaear, ac a’th borthaf ag cliteddlaeth Jacob dy dad: canys genau yr AR¬GLWYDD a’i llefarodd.

PENNOD 59

º1 WELE, ni fyrhawyd llaw yr .ARGLWYDD, fel na allo achub; ac ni thrymhaodd ei glust ef, fel na allo glywed:

º2 Eithr eich anwireddau chwi a ysgarodd rhyngoch chwi a’ch Duw, a’cli pechodau a guddiasant ei wyneb oddi wrthych, fel na chlywo.

º3 Canys eich dwylo a halogwyd a gwaed, a’ch bysedd a chamwedd: eich gwefusau a draethasant gelwydd, eich tafod a fyfyriodd anwiredd.

º4 Nid oes a alwo am gyfiawnder, nac a ddadlau dros y gwirionedd: y maent yn gobeithio mewn gwagedd, ac yn dywedyd celwydd; yn beichiogi ar flinder, ac yn esgor ar anwiredd.

º5 Wyau asb a ddodwasant, a gweoedd y pryf copyn a weant: yr hwn a fwyty o’u hwyau a fydd farw, a’r hwn a sathrer a dyr allan yn wiber.

º6 Eu gweoedd hwy ni byddant yn wisgoedd, ac nid ymddilladant a’u gweithredoedd: eu gweithredoedd ydynt weithredoedd anwiredd, a gwaith trawster sydd yn eu dwylo.

º7 Eu traed a redant i ddrygioni, a hwy a frysiant i dywallt gwaed gwinon: eu meddyhau sydd feddyliau anwir; distryw a dinistr sydd ar eu ffyrdd hwynt.

º8 Ffordd heddwch nid adwaenant; ac nid oes gyfiawnder yn eu llwybrau: gwnaethant iddynt lwybrau ceimion: pwy bynnag a rodio yno, nid edwyn heddwch.

º9 Am hynny y ciliodd barnedigaeth oddi wrthynz, ac ni’n goddiweddodd cyfiawnder: disgwyliasom am oleuni, ac wele dywyllwch; am ddisgleirdeb, ac yn y fagddu yr ydym yn rhodio.

º10 Palfalasom fel deillion a’r pared, ie, fel rhai heb lygaid y palfalasom: tramgwyddasom ar hanner dydd fel y cyfnos, oeddem mewn lleoedd anghyfannedd fel rhai meirw.

º11 Nym oll a ruasom fel eirth, a chan riddfan y gnddfanasom fel colomennod: disgwyliasom am farn, ac nid oes dim: am iachawdwnaeth, ac ymbellhaodd oddi wrthym.

º12 Canys amlhaodd ein camweddau ger dy fron, a thystiolaethodd ein pechodau i’n herbyn-.ohwwydd ein camwedd¬au sydd gyda ni; a’n hanwireddau, ni a’u hadwaenom:

º13 Camweddu, a dywedyd celwydd yn erbyn yr ARGLWYDD, a chilio oddi ar ôl ein Duw, dywedyd trawster ac anufudd-dod, myfyrio a thraethu o’r galon eiriau gau.

º14 Barn hefyd a droed yn ei hôl, a chyfiawnder a safodd o hirbell: canys gwirionedd a gwympodd yn yr heol, ac uniondeb ni all ddyfod i mewn.

º15 Ie, gwirionedd sydd yn pallu, a’r hwn sydd yn cilio oddi wrth ddrygioni a’i gwna ei hun yn ysbail: a gwelodd yr ARGLWYDD hyn, a drwg oedd yn ei olwg nad oedd barn.

º16 Gwelodd hefyd nad oedd gŵr, a rhyfeddodd nad oedd eiriolwr: am hynny ei fraich a’i hachubodd, a’i gyfiawnder ei hun a’i cynhaliodd.

º17 Canys efe a wisgodd gyfiawnder fel llurig, a helm iachawdwriaeth am ei ben; ac a wisgodd wisgoedd dial yn ddillad; ie, gwisgodd sel fel cochl.

º18 Yn ôl y gweithredoedd, ie, yn eu hôl hwynt, y tâl efe. llid i’w wrthwynebwyr, taledigaeth i’w elynion; taledigaeth i’r ynysoedd a dal efe.

º19 Felly yr ofnant enw yr ARGLWYDD o’r gorilewin, a’i ogoniant ef o godiad haul. Pan ddelo y gelyn i mewn fel afon, Ysbryd yr ARGLWYDD a’i hymlid ef ymaith.;

º20 Ac i Seion y daw y Gwaredydd, ac i’r rhai a droant oddi wrth anwiredd yn Jacob, medd yr ARGLWYDD.

º21 A minnau, dyma fy nghyfamod â hwynt, medd yr ARGLWYDD: Fy ysbryd yr hwn sydd arnat, a’m geiriau y rhai a osodais yn dy enau, ni chiliant o’th enau, nac o enau dy had, nac o enau had dy had, medd yr ARGLWYDD, o hyn allan byth.

PENNOD 60

º1 CYFOD, llewyrcha; canys daeth dy oleuni, a chyfododd gogoniant yr ARGLWYDD arnat.

º2 Canys wele, tywyllwch a orchuddia y ddaear, a’r fagddu y bobloedd: ond amat ti y cyfyd yr ARGLWYDD, a’i ogoniant a welir arnat.

º3 Cenhedloedd hefyd a rodiant at dy oleuni, a brenhinoedd at ddisgleirdeb dy gyfodiad.

º4 Cytbd dy lygaid oddi amgylch, ac edrych; ymgasglasant oll, daethant atat: dy feibion a ddeuant o bell, a’th ferched a fegir wrth dy ystlys.

º5 Yna y cei weled, ac yr ymddisgleiri; dy galon hefyd a ofna, ac a helaethir; am droi atat luosowgrwydd y môr, golud y cenhedloedd a ddaw i ti.

º6 Lliaws y camelod a’th orchuddiant, sef cyflym gamelod Midian ac Effa; hwynt oll o Seba a ddeuant; aur a thus a ddygant; a moliant yr ARGLWYDD a fynegant.

º7 Holl ddefaid Cedar a ymgasglant atat ti, hyrddod Nebaioth a’th wasanaethant: hwy a ddeuant i fyny yn gymeradwy ar fy allor, a mi a anrhydeddaf dy fy ngogoniant.

º8 Pwy yw y rhai hyn a ehedant fel ewmwl, ac fel colomennod i’w ffenestri?

º9 Yn ddiau yr ynysoedd a’m disgwyliant, a llongau Tarsis yn bennaf, i ddwyn dy feibion o bell, eu harian hefyd a’u haur gyda hwynt, i enw yr ARGLWYDD dy DDUW, ac i Sanct Israel, am iddo dy ogoneddu di.

º10 A meibion dieithr a adeiladant dy furiau, a’u brenhinoedd a’th wasanaeth¬ant; canys yn fy nig y’th drewais, ac o’m hewyllys da fy hun y tosturiais wrthyt.

º11 Am hynny dy byrth a fyddant yn agored yn wastad, ni chaeir hwynt na dydd na nos, i ddwyn atat olud y cenhedloedd, fel y dyger eu brenhinoedd hwynt hefyd.

º12 Canys y genedl a’r deyrnas ni’th wasanaetho di, a ddifethir; a’r cenhed¬loedd hynny a lwyr ddinistrir.

º13 Gogoniant Libanus a ddaw atat, y ffynidwydd, ffawydd, a bocs ynghyd, i harddu lle fy nghysegr; harddaf hefyd le fy nhraed.

º14 A meibion dy gystuddwyr a ddeuant atat yn ostyngedig: a’r rhai oll a’th ddiystyrasant a ymostyngant wrth wadnau dy draed, ac a’th alwant yn Ddinas yr ARGLWYDD, yn Seion Sanct Israel.

º15 lle y buost yn wrthodedig, ac yn gas, ac heb gyniweirydd trwot, gwnaf di yn ardderchowgrwydd tragwyddol, ac yn llawenydd i’r holl genedlaethau.

º16 Sugni hefyd laeth y cenhedloedd, ie, bronnau brenhinoedd a sugni; a chei wybod mai myfi yr ARGLWYDD yw dy Achubydd, a’th Waredydd yw cadarn Dduw Jacob. ‘

º17 Yn lle pres y dygaf aur, ac yn lle * haearn y dygaf arian, ac yn lle coed, bres, ac yn lle cerrig, haearn; a gwnaf dy swyddogion yn heddychol, a’th drethwyr yn gyfiawn.

º18 Ni chlywir mwy son am drais yn dy wlad, na distryw na dinistr yn dy derfynau: eithr ti a eiwi dy fagwyrydd yn Iachawdwriaeth, a’th byrth yn Foliant.

º19 Ni bydd yr haul i ti mwyach yn oleuni y dydd, a’r lleuad ni oleua yn llewyrch i ti: eithr yr ARGLWYDD fydd i ti yn oleuni tragwyddol, a’th DDUW yn ogoniant i ti.

º20 Ni fachluda dy haul mwyach, a’th leuad ni phalla: oherwydd yr ARGLWYDD fydd i ti yn oleuni tragwyddol, a dyddiau dy alar a ddarfyddant.

º21 Dy bobl hefyd fyddant gyfiawn oll: etifeddant y tir byth, sef blaguryn fy mhlanhigion, gwaith fy nwylo, fel y’m gogonedder.

º22 Y bychan a fydd yn fil, a’r gwael yn genedl gref. Myfi yr ARGLWYDD a brysuraf hynny yn ei amser.

PENNOD 61

º1 YSBRYD yr ARGLWYDD DDUW sydd arnaf; oherwydd yr ARGLWYDD a’m heneiniodd i efengylu i’r rhai llariaidd; efe a’m hanfonodd i rwymo y rhai ysig eu calon, i gyhoeddi rhyddid i’r caethion, ac agoriad carchar i’r rhai sydd yn rhwym;

º2 I gyhoeddi blwyddyn gymeradwy yr ARGLWYDD, a dydd dial ein Duw ni; i gysuro pob galarus;

º3 I osod i alarwyr, Seion, ac i roddi iddynt ogoniant yn lle lludw, olew llawenydd yn lle galar, gwisg moliant yn lle ysbryd cystuddiedig; fel y gelwid hwynt yn brennau cyfiawnder, yn blanhigyn yr ARGLWYDD, fel y gogonedder ef.

º4 Adeiladant hefyd yr hen ddiffeithfa, cyfodant yr anghyfanheddfa gynt, ac adnewyddant ddinasoedd dinaith, ac anghyfanhedd-dra llawer oes.

º5 A dieithriaid a safant ac a borthant eich praidd, a meibion dieithr fydd arddwyr a gwinllanwyr i chwi.

º6 Chwithau a elwir yn offeiriaid i’r ARGLWYDD: Gweinidogion ein Duw ni, meddir wrthych; golud y cenhedloedd a fwynhewch, ac yn eu gogoniant hwy yr ymddyrchefwch.

º7 Yn lle eich cywilydd y cewch ddauddyblyg; ac yn lle gwaradwydd hwy a lawenychant yn eu rhan: am hynny yn y tir y meddiannant ran ddwbl; llawenydd tragwyddol fydd iddynt.

º8 Canys myfi yr ARGLWYDD a hoffaf gyfiawnder; yr wyf yn casáu trais yn boethoffrwrn, ac a gyfarwyddaf eu gwaith mewn gwirionedd, ac a wnaf a hwynt gyfamod tragwyddol.

º9 Eu had hwynt hefyd a adwaenir ymysg y cenhedloedd, a’u hiliogaeth hwynt yng nghanol y bobl: y rhai a’u gwelant a’u hadwaenant, mai hwynt-hwy yw yr had a fendithiodd yr ARGLWYDD.

º10 Gan lawenychu y llawenychaf yn yr ARGLWYDD, fy enaid a orfoledda yn fy NUW: canys gwisgodd fi a gwisgoedd iachawdwriaeth, gwisgodd â mantell cyfiawnder; megis y mae priodfab yn ymwisgo a harddwisg, ac fel yr ymdrwsia priodferch a’i thiysau.

º11 Canys megis y gwna y ddaear i’w gwellt dyfu, ac fel y gwna gardd i’w hadau egino, felly y gwna yr Arglwydd IOR i gyfiawnder a moliant darddu gerbron yr holl genhedloedd.

PENNOD 62

º1 ER mwyn Seion ni thawaf, ac er mwyn Jerwsalem ni ostegaf, hyd onid elo ei chyfiawnder hi allan fel disgleirdeb, a’i hiachawdwriaeth hi fel lamp yn llosgi.

º2 A’r cenhedloedd a welant dygyfiawnder, a’r holl frenhinoedd dy ogoniant: yna y gelwir arnat enw newydd, yr hwn a enwa genau yr ARGLWYDD.

º3 Byddi hefyd yn goron gogoniant yn llaw yr ARGLWYDD, ac yn dalaith frenhmol yn llaw dy DDUW.

º4 Ni ddywedir amdanat mwy, Gwrthodedig; am dy dir hefyd ni ddywedit mwy, Anghyfannedd: eithr ti a elwir Heffsiba; a’th dir, Beula: canys y mae yr ARGLWYDD yn dy hoffi, a’th dir a briodir.

º5 Canys fel y prioda gŵr ieuanc forwyn, y prioda dy feibion dydi; ac a llawenydd priodfab am briodferch, y llawenycha dy DDUW o’th blegid di.

º6 Ar dy furiau di, Jerwsalem, y gosodais geidwaid, y rhai ni thawant ddydd na nos yn wastad: y rhai ydych yn cofio yr ARGLWYDD, na ddistewch,

º7 Ac na adewch ddistawrwydd iddo, hyd oni sicrhau, ac hyd oni osodo Jerw¬salem yn foliant ar y ddaear.

º8 Tyngodd yr ARGLWYDD i’w ddeheu-law, ac i’w fraich nerthol, Yn ddiau ni roddaf dy ŷd mwyach yn ymborth i’th elynion; a meibion dieithr nid yfant dy win, yr hwn y llafuriaist amdano:

º9 Eithr y rhai a’i casglant a’i bwytânt , ac a foliannant yr ARGLWYDD; a’r rhai a’i cynullasant a’i hyfant o fewn cynteddoeddi fy sancteiddrwydd.

º10 Cyniweiriwch, cyniweiriwch trwy y pyrth: paratowch ffordd y bobl; palmentwch, palmentwch briffordd; di-g-aregwch hi: cyfodwch faner i’r bobloedd.

º11 Wele, yr ARGLWYDD a gyhoeddodd hyd eithaf y ddaear, Dywedwch wrth ferch Seion, Wele dy iachawdwriaeth yn dyfod, wele ei gyflog gydag ef, a’i waith iS’i flaen.

º12 Galwant hwynt hefyd yn Bobl sanctaidd, yn Waredigion yr ARGLWYDD: tithau a elwir, Yr hon a geisiwyd, Dinas nis gwrthodwyd.

PENNOD 63

º1 PWY yw hwn yn dyfod o Edom, yn goch ei ddillad o Bosra? hwn sydd hardd yn ei wisg, yn ymdaith yn amlder ei rym? Myfi, yr hwn a lefaraf mewn cyfiawnder, ac wyf gadarn i iacháu.

º2 Paham yr ydwyt yn goch dy ddillad, a’th wisgoedd fel yr hwn a sathrai mewn gwinwryf?

º3 Sethrais y gwinwryf fy hunan, ac o’r bobl nid oedd un gyda mi, canys mi a’u sathraf hwynt yn fy nig, ac a’u mathraf hwynt yn fy llidiowgrwydd; a’u gwaed hwynt a daenellir ar fy nillad, a’m holl wisgoedd a lychwinaf.

º4 Canys dydd dial sydd yn fy ngbalon, a blwyddyn fy ngwaredigion a ddaeth.

º5 Edrychais hefyd, ac nid oedd gyn-orthwywr, rhyfeddais hefyd am nad oedd gynhaliwr: yna fy mraich fy hun a’m hachubodd, a’m llidiowgrwydd a’m cynhaliodd.

º6 A mi a sathraf y bobl yn fy nig, ac a’u meddwaf hwynt yn fy llidiowgrwydd; a’u cadernid a ddisgynnaf i’r llawr.

º7 Cofiaf drugareddau yr ARGLWYDD, a moliant Duw, yn ôl yr hyn oll a roddodd Duw i ni, ac amlder ei ddaioni i dŷ Israel, yr hyn a roddodd efe iddynt yn ôl ei dosturiaethau, ac yn ôl amlder ei drugareddau.

º8 Canys efe a ddywedodd, Diau fy mhobl ydynt hwy, meibion ni ddywedant gelwydd; felly efe a aeth yn lachawdwr iddynt.

º9 Yn eu holl gystudd hwynt efe a gystuddiwyd, ac angel ei gynddrychiol-deb a’u hachubodd hwynt; yn ei gariad ac yn ei drugaredd y gwaredodd efe hwynt: efe a’u dygodd hwynt, ac a’u harweiniodd yr holl ddyddiau gynt.

º10 y Hwythau oeddynt wrthryfelgar, ac a ofidiasant ei Ysbryd sanctaidd ef: am hynny y trodd efe yn elyn iddynt, ac yr ymladdodd yn eu herbyn.

º11 Yna y cofiodd efe y dyddiau gynt, Moses a’i bobl, gan ddywedyd, Mae yr hwn a’u dygodd hwynt i fyny o’r môr, gyda bugail ei braidd? mae yr hwn a osododd ei Ysbryd sanctaidd o’i fewn ef?

º12 Yr hwn a’u tywysodd hwynt a de-heulaw Moses, ac a’i ogoneddus fraich, gan holiti y dyfroedd o’u blaen hwynt, i wneuthur iddo ei hun enw uigwyddol?

º13 Yr hwn a’u harweirdodd .hwynt trwy y dyfnderau, fel march yn yr anialwch, fel na thramgwyddent?

º14 Fel y disgyn anifail i’r dyffryn, y gwna Ysbryd yr ARGLWYDD iddo orffwys: felly y tywysaist dy bobl, i wneuthur i ti enw gogoneddus.

º15 Edrych o’r nefoedd a gwêl o annedd dy sancteiddrwydd a’th ogoniant: mae dy sel a’th gadernid, lluosowgrwydd dy dosturiaethau a’th drugareddau tuag ataf fi? a ymataliasant?

º16 Canys ti yw ein Tad ni, er nad edwyn Abraham ni, ac na’n cydnebydd Israel: ti, ARGLWYDD, yw ein Tad ni, ein Gwaredydd; dy enw sydd erioed.

º17 Paham, ARGLWYDD, y gwnaethost i ni gyfeiliorni allan o’th ftyrdd? ac y caledaist ein calonnau oddi wrth dy ofn? Dychwel er mwyn dy weision, Hwythau dy etifeddiaeth. . .

º18 Dros ychydig ennyd y aaeddiannodd dy bobl sanctaidd: ein gwrthwynebwyr a fathrasant dy gysegr di.

º19 Nyni ydym eiddot ti: erioed ni buost yn arglwyddiaethu arnynt hwy; ac ni elwid dy enw arnynt.

PENNOD 64

º1 ONA rwygit y nefoedd, a disgyn, fel y toddai’r mynyddoedd o’th flaen di,

º2 Fel pan losgo’r tân greision, y pair y tân i’r dwfr ferwi; i hysbysu dy enw i’th wrthwynebwyr, fel yr ofno’r cenhedloedd rhagot!

º3 Pan wnaethost bethau ofnadwy ni ddisgwyliasom amdanynt, y disgynnaist, a’r mynyddoedd a doddasant o’th flaen.

º4 Ac erioed ni chlywsant, ni dderbyniasant a chlustiau, ac ni welodd llygad, O DDUW, ond tydi, yr hyn a ddarparodd efe i’r neb a ddisgwyl wrtho.

º5 Cyfarfyddi a’r hwn sydd lawen, ac a wna gyfiawnder; y rhai yn dy ffyrdd a’th gofiant di: wele, ti a ddigiaist, pan bechasom: ynddynt hwy y mae para, a ni a fyddwn cadwedig.

º6 Eithr yr ydym ni oll megis peth aflan, ac megis bratiau budron yw ein holl gyfiawnderau; a megis deilen y syrthia- som ni oll; a’n hanwireddau, megis gwynl, a’n dug ni ymaith.

º7 Ac nid oes a alwo ar dy enw, nac a ymgyfyd i ymaflyd ynot: canys cuddiaist dy wyneb oddi wrthym; difeaist ni, oherwydd ein haawireddau.

º8 Ond yn awr,0 ARGLWYDD, ein Tad ni ydwyt ti: nyni ydym glai, a thithau yw ein lluniwr ni; ie, gwaith dy law ydym ni oll.

º9 Na ddigia, ARGLWYDD, yn ddirfawr, ac na chofia anwiredd yn dragywydd: wele, edrych, atolwg, dy bobl di ydym ni oll.

º10 Dy sanctaidd ddinasoedd sydd anial¬wch; Seion sydd yn ddiffeithwch, a Jerwsalem yn anghyfannedd.

º11 tŷ ein sancteiddrwydd a’n harddwch ni, lle y moliannai ein tadau dydi, a losgwyd â thân; a’n holl bethau dymunol sydd yn anrhaith.

º12 A ymateli di, ARGLWYDD, wrth y pethau hyn? a dewi di, ac a gystuddi di ni yn ddirfawr?

PENNOD 65

º1 CEISIWYD fi gan y rhai ni ymofynasant amdanaf; cafwyd fi gan y rhai ni’m ceisiasant: dywedais, Wele fi, wele fi, wrth genhedlaeth ni alwyd ar fy enw i.

º2 Estynnais fy llaw ar hyd y dydd at bobl wrthryfelgar, y rhai a rodient y ffordd nid oedd dda, yn ôl eu meddyliau eu hun;

º3 Pobl y rhai a’m llidient i yn wastad yn fy wyneb; yn aberthu mewn gerddi, ac yn arogl-darthu ar allorau priddfeini;

º4 Y rhai a arhoent ymysg y beddau, ac a letyent yn y mynwentau; y rhai a fwytaent gig moch, ac isgell ffiaidd bethau yn eu llestri;

º5 Y rhai a ddywedent, Saf ar dy ben dy hun; na nesâ ataf fi: canys sancteiddiach ydwyf na thydi. Y rhai hyn sydd fwg yn fy ffroenau, tan yn llosgi ar hyd y dydd.

º6 Weie, ysgrifennwyd ger fy mron: ni thawaf; eithr talaf, ie, talaf i’w mynwes,

º7 Eich anwireddau chwi, ac anwireddau eich tadau ynghyd, medd yr ARGLWYDD, y rhai a arogldanhasant ar y mynydd¬oedd, ac a’m cablusant ar y bryniau: am hynny y mesuraf eu hen weithredoedd hwynt i’w mynwes.

º8 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Megis y ceir gwin newydd mewn swp o rawn, ac y dywedir, Na ddifwyna ef; canys y mae bendith ynddo: felly y gwnaf er mwyn fy ngweision, na ddistrywiwyf hwynt oll.

º9 Eithr dygaf had allan o Jacob, ac o Jwda un a etifeddo fy mynyddoedd: a’m hetholedigion a’i hetifeddant, a’m gweision a drigant yno.

º10 Saron hefyd fydd yn gorlan defaid, a glyn Achor yn orweddfa gwartheg, i’m pobl y rhai a’m ceisiasant.

º11 Ond chwi yw y rhai a wrthodwch yr ARGLWYDD, a anghofiwch fy mynydd sanctaidd, a arlwywch fwrdd i’r llu acw, ac a lenwch ddiod-offrwm i’r niferi acw.

º12 Rhifaf chwithau i’r cleddyf, a chwi oll a ymostyngwch i’r lladdedigaeth: Alerwydd pan elwais chwi, nid atebasoch, pan leferais, ni wrandawsoch; ond gwnaethoch ddrygioni yn fy ngolwg, a dewisasoch yr hyn nid oedd dda gennyf.

º13 Am hynny fel hyn y dywed yr AR¬GLWYDD DDUW; Wele, fy ngweision a fwytânt , a chwithau a newynwch: wele, fy ngweision a yfant, a chwithau a sychedwch: wele, fy ngweision a lawen-y chant, a chwithau a fydd cywilydd arnoch:

º14 Wele, fy ngweision a ganant o hyfrydwch calon, a chwithau a waeddwch rhag gofid calon, ac a udwch rhag cystudd ysbryd.

º15 A’ch enw a adewch yn felltith gan fy etholedigion: canys yr ARGLWYDD DDUW a’th ladd di, ac a eilw ei weision ar enw arall:

º16 Fel y bo i’r hwn a ymfendigo ar y ddaear, ymfendigo yn Nuw y gwirionedd; ac i’r hwn a dyngo ar y ddaear, dyngu i DDUW y gwirionedd: am anghofio y trallodau gynt, ac am eu cuddio hwynt o’m golwg.

º17 Canys wele fi yn creu nefoedd newydd, a daear newydd: a’r rhai cyntaf ni chofir, ac ni feddylir amdanynt.

º18 Eithr llawenychwch a gorfoleddwch yn dragywydd yn y pethau a grewyf fi: canys wele fi yn creu Jerwsalem yn orfoledd, a’i phobl yn llawenydd.

º19 Gorfoleddaf hefyd yn Jerwsalem, a llawenychaf yn fy mhobl: ac ni chlywir ynddi mwyach lais wylofain, na llef gwaedd.

º20 Ni bydd o hynny allan blentyn o oed, na hynafgwr, yr hwn ni chyflawnodd ei ddyddiau: canys y bachgen fydd marw yn fab canmlwydd; ond y pechadur yn fab canmlwydd a felltithir.

º21 A hwy a adeiladant dai, ac a’u cyfanheddant; plannant hefyd winllannoedd, a bwytânt eu ffrwyth.

º22 Nid adeiladant hwy, fel y cyfanheddo arall; ac ni phlannant, fel y bwytao arall: eithr megis dyddiau pren y bydd dyddiau fy mhobl, a’m hetholedigion a hir fwynhânt waith eu dwylo.

º23 Ni lafuriant yn ofer, ac ni chenhedlant i drallod: canys had rhai bendigedig yr ARGLWYDD ydynt hwy, a’u hepil gyda hwynt.

º24 A bydd, cyn galw ohonynt, i mi ateb: ac a hwy eto yn llefaru, mi a wrandawaf.

º25 Y blaidd a’r oen a borant ynghyd; y llew fel ych a bawr wellt; a’r sarff, llwch fydd ei bwyd hi: ni ddrygant ac ni ddistrywiant yn fy holl fynydd sanctaidd, medd yr ARGLWYDD.

PENNOD 66

º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD; Y nef yw fy ngorseddfainc, a’r ddaear yw lleithig fy nhraed: mae y tŷ a adeiledwch i mi? ac mae y fan y gorffwysaf?

º2 Canys y pethau hyn oll a wnaeth fy llaw, a thrwof fi y mae hyn oll, medd yr ARGLWYDD: ond ar hwn yr edrychaf, sef ar y truan a’r cystuddiedig o ysbryd, ac sydd yn crynu wrth fy ngair.

º3 Yr hwn a laddo ych, sydd fel yr hwn a laddo ŵr; yr hwn a abcrtho oen, sydd fel yr hwn a dorfynyglo gi; yr hwn a offrymo offrwm, sydd fel ped offrymai waed moch; yr hwn a arogl-dartho thus, sydd fel pe bendigai eilun: ie, hwy a ddewisasant eu ffyrdd eu hun, a’u henaid a ymhyfrydodd yn eu ffieidd-dra.

º4 Minnau a ddewisaf eu dychmygion hwynt, ac a ddygaf arnynt yr hyn a ofnant: am alw ohonof, ac nid oedd a atebai; lleferais, ac ni wrandawsant; eithr gwnaethant yr hyn oedd ddrwg yn fy ngolwg, a’r hyn nid oedd dda gennyf a ddewisasant.

º5 Gwrandewch air yr ARGLWYDD, y rhai a grynwch wrth ei air ef; Eich brodyr y rhai a’ch casasant, ac a’ch gyrasant ar encil er mwyn fy enw i, a ddywedasant, Gogonedder yr ARGLWYDD: eto i’ch llawenydd chwi y gwelir ef, a hwynt a waradwyddir.

º6 Llef soniarus o’r ddinas, llef o’r deml, llef yr ARGLWYDD yn talu y pwyth i’w elynion.

º7 Cyn ei chlafychu, yr esgorodd; cyn dyfod gwewyr arni, y rhyddhawyd hi ar fab.

º8 Pwy a glybu y fath beth a hyn? pwy a welodd y fath bethau a hyn? A wneir i’r ddaear dyfu mewn un dydd? a enir cenedl ar unwaith? Pan glafychodd Seion, yr esgorodd hefyd ar ei meibion.

º9 A ddygaf fi i’r enedigaeth, ac oni pharafesgor? medd yr ARGLWYDD: a baraf fi esgor, ac a luddiaf? medd dy DDUW.

º10 Llawenhewch gyda Jerwsalem,? byddwch hyfryd gyda hi, y rhai oll a’i cerwch hi: llawenhewch gyda hi yn llawen, y rhai oll a alerwch o’i phlegid hi:

º11 Fel y sugnoch, ac y’ch diwaller & bronnau ei diddanwch hi; fel y godroch, ac y byddoch hyfryd gan helaethrwydd ei gogoniant hi.

º12 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele, mi a estynnaf iddi heddwch fel afon, a gogoniant y cenhedloedd fel ffrwd lifeiriol: yna y sugnwch, ar ei hystlys hi y’ch dygir, ac ar ei gliniau y’ch diddenir.

º13 Fel un yr hwn y diddana ei fam ef, felly y diddanaf fi chwi; ac yn Jerwsalem y’ch diddenir.

º14 A phan weloch hyn, y llawenycha eich calon; eich esgyrn hefyd a flodeuant fel llysieuyn: ac fe adwaenir llaw yr AR¬GLWYDD tuag at ei weision, a’i hdiowg-rwydd wrth ei elynion.

º15 Canys, wele, yr ARGLWYDD a ddaw fi than, ac a’i gerbydau fel trowynt, i dalu ei ddicter a llidiowgrwydd, a’i gerydd a fflamau tân.

º16 Canys yr ARGLWYDD a ymddadlau â thân ac a’i gleddyf yn erbyn pob cnawd; a lladdedigion yr ARGLWYDD fyddant arni.

º17 Y rhai a ymsancteiddiant, ac a ymlanhantxxxx yn y gerddi, yn ôl ei gilydd, yn y canol, gan fwyta cig moch, a ffieidd-dra, a llygod, a gyd-ddiweddir, medd yr ARGLWYDD.

º18 Canys mi a adwaen eu gweithredoedd hwynt a’u meddyliau: y mae yr amser yn dyfod, i gasglu yr holl genhedloedd a’r ieithoedd; a hwy a ddeuant, ac a welant fy ngogoniant.

º19 A gosodaf yn eu mysg arwydd, ac anfonaf y rhai dihangol ohonynt at y cenhedloedd, i Tarsis, Affrica, a Lydia, y rhai a dynnant mewn bwa, i Italia, a Groeg, i’r ynysoedd pell, y rhai ni chlyw-sant son amdanaf, ac ni welsant fy ngogoniant; a mynegant fy ngogoniant ymysg y cenhedloedd.

º20 A hwy a ddygant eich holl frodyr o blith yr holl genhedloedd, yn offrwm i’r ARGLWYDD, ar feirch, ac ar gerbydau, ac ar elorau meirch, ac ar fulod, ac ar anifeiliaid buain, i’m mynydd sanctaidd Jerwsalem, medd yr ARGLWYDD, megis y dwg meibion Israel offrwm mewn llestr glân i dŷ yr ARGLWYDD.

º21 Ac ohonynt hwy y cymeraf rai yn offeiriaid ac yn Lefiaid, medd yr ARGLWYDD.

º22 Canys megis y saif ger fy mron y nefoedd newydd a’r ddaear newydd, y rhai a wnaf fi, medd yr ARGLWYDD, felly y saif eich had chwi, a’ch enw chwi.

º23 Bydd hefyd o newyddloer i newyddloer, ac o Saboth i Saboth, i bob cnawd ddyfod i addoli ger fy mron i, medd yr ARGLWYDD.

º24 A hwy a ânt allan, ac a edrychant ar gelanedd y rhai a wnaethant gamwedd i’m herbyn: canys eu pryf ni bydd marw, a’u tan ni ddiffydd; a byddant yn ffieidd-dra gan bob cnawd.