Chwedlau'r Aelwyd/Welith neb mohono i

← Glynwch wrth eich Llwyn

Chwedlau'r Aelwyd Corff y llyfr gan Hughes a'i Fab, Wrecsam Corff y llyfr

Y Bachgenyn Budr

"Welith neb mohono i."

"Weli'th neb m'hono i," medda Tomos yn llon,
Achos 'roedd ei dad a'i fam wedi myned i'r fron,
Gan ei adael ei hun yn y ty;
"Welith neb m'hono i;" felly dringodd i ben stôl,
Ac edrychodd i'r cwpbwrdd i gael gweled y stôr,
Yr hon oedd weithred ry hŷ'.

Âr blât yn y cwpbwrdd yr oedd y fath bentwr
O gochion afalau, mor felus a siwgwr,
A theisen, a photiad mawr o fêl;
"Welith neb mohonoi," ebai Tom yn ddistaw bach,
Fel'r estynai ei law tuag at afal coch iach,
"Mynaf hwn, deued a ddêl."

Safodd Tom yn syn, a rhoddodd yn ol yn y fan,
Oblegid daeth i'w feddwl bwysig eiriau ei fam,
Cyn cychwyn i fyned i'r dre';
"A welith neb mohonoi," meddyliai, "nid yw wir",
Oblegid darllenais y gwel Duw bobpeth yn glir,
A'i fod gyda ni yn mhob lle.”

Da iawn, anwyl Tom, i'ch tad a'ch mam ufuddhewch,
Boddiwch bob pryd, ac ar eu geiriau gwrandewch,
Hyd yn nod pan fyddont absenol;
A chofiwch bob awr, er bod yn mhell o olwg a chlyw,
Nas gellwch ymguddio rhag golygon Duw byw,
'Rhwn wel y cudd a'r mewnol.