Holl Waith Barddonol Goronwy Owen/Ad Apollinem & Musas

Holl Waith Barddonol Goronwy Owen

gan Goronwy Owen

golygwyd gan Isaac Foulkes

AD APOLLINEM & MUSAS.

O SMINTHEU! pater esuritionum,
Nugas tolle tuas ineptiasque,
Vosque ite, O, procul hinc novem sorores,
Vobis non opus est mihi, Camenæ,
Indignatio quem facit poetam.
Longum Pierides malæ, valete
Euterpe meretrix, Thalia mæcha,
Scortillum Polyhymnia invenustum,
Clio prostibulum, lutum lupanar,
Et quas prætereo malæ puellæ
Per quas non nisi mortuis poetis
Sero fama venit, famesque vivis!
Ah! vidi, & pudet heu! sed ipse vidi
Vestro de grege, pessimæ, poetam.
Jucundem, facilem, probum, dissertum,
Cordatum, verecundum & eruditum,
Et cultum satis & sat elegantem,
Et qui cederet unico Catullo,
Docto par tamen ipse Martiali,
Quem juxta Veneresque Gratiæque
Certabant sibi vendicare cunctæ,
Qui si fortia bella personaret,

Magnum vivere crederes Homerum,
Seu Mopsi teneros referret ignes
Haud quidquam cecinit vel ipsa Sappho,
Pulchro, Lesbia, mollius Phaoni
Hunc vidi miserum, indignum, dolentem,
Squallente facie, horridâque barba
Detritis quoque sordidum lacernis,
Et nudis pedibus; genuque nudo,
Hybernis Aquilonibus rigentem,
Ævi relliquias malas trahentem
Ægre, nec saturum offulis caninis.
O quanto melius beatiusque
Et cerdonibus est & architectis,
Saltatoribus atque pantomimis
Artes quique colunt pecuniosas!
Quid rodis, male livor, immerentes?
Et quid Zoilus invidat poetis?
At me Gronovium, tuum poetam,
Nugacissime, Phoebe, perdidisti,
Si posthac numeris ineptiisque
Nostri ludere pruriant libelli
Claudi nec metuant Dei furorem,
Si nec tardipedi Deo dabuntur
Sit durus mihi Plutus & Minerva.
At vos interea, novem sorores
Longum, Pierides male, valete,
Et Smintheu, pater esuritionum.

Nodiadau