MR. HARRIS (yn ddig): Fe drois yma heno fel cymydog newydd, a doeddwn i ddim yn disgwyl cael fy ngwawdio gynno chi, Miss Davis.
NEL (gan ysgwyd ei bys arno): Dyna'r hen air meddal na eto; galwch fi'n Nel Davis, a pheidiwch a meddwl mod i'n gwawdio. Rhaid i chi gofio mai dyma'r tro cyntaf rioed i mi fod yn siarad â gweinidog, a rhaid cropian cyn cerdded, wyddoch. Dydach chi ddim yn ddig iawn, ydach chi?
MR. HARRIS: Na, na, dim o gwbl, ond mi leiciwn wybod ymhle mae'ch tad
NEL (saif o hyd ar y gadair ac etyb mewn ffug ddistawrwydd, a'i llaw ar ei genau): Portsio samons mae o, ond peidiwch a deyd wrth y cipar.
MR. HARRIS (yn ddifrifol): Wel, yn wir, mae'n ddrwg gen i glywed. Ydach chi ddim yn teimlo ei fod yn gneud drwg, Nel Davis?
NEL (yn ddiniwed): Gneud drwg! Drwg i bwy? I'r samons?
MR. HARRIS: Mi wyddoch chi'n well na hynny; mi wyddoch nad ydi portsio ddim yn iawn, yn tydi o cynddrwg a—(gan betruso).
NEL: Cynddrwg a pheth? Ewch ymlaen.
MR. HARRIS: Wel i fod yn blaen a gonest, cynddrwg a lladrad.
NEL (neidia i lawr o'r gadair a wyneba ef yn ddigllon; gan dynnu'r het oddiar ei phen): Ydach
