y ddau benill yn gyfan: y mae pob llinell mor darawiadol.
Ar ddôl pendefig, heidden wen
Ymgrymai'i phen yn hawddgar;
'Roedd cnwd ohonynt ar y cae,
Fel tonau hyd y ddaear:
A cher y fan, ar fin rhyw lyn,
'Roedd gwenith gwyn yn gwenu:
Un gwlith, un gwlaw, oedd ar y ddau,
Y cnydau prydferth hyny.
Fe roddodd Duw mewn gwlaw a gwlith,
Ei fendith ar y maesydd:
A dyn a godai gyda'r wawr
I dori lawr y cynydd.
Ond rhwng y ddeufaes trowynt ddaeth,
A rhuo wnaeth i'r nefoedd:—
"Fod un yn myn'd er bendith dyn,
Ar llall i ddamnio miloedd."
Afraid gwneud rhagor na chyfeirio at ganeuon eraill yn perthyn i'r dosbarth hwn: megys "Pobl y Potes, a Phobl y Llymru," a'i ddireidi addysgiadol:
Mae pobol y potes yn meddwl o hyd
Am bobol y llymru sy'n brafied eu byd;
A phobol y llymru, a haerant o hyd,
Fod potes yn curo'r holl fwydydd i gyd;—
"Ar noson Galangauaf," gyda bwyta afalau a'r tori cnau a'r "ystraeon am ysbrydion;" neu, drachefn, ei ganig dwt ar "O! na chaem Hwyl"—
Am gwrdd â rhai
Syn gallu mwynhau
Y noson bresenol yn ddedwydd;
A gwel'd pob un
Yn gynes gytûn,
Wrth siarad Cymraeg efo'u gilydd.
