fod yn ddigon hoff o greadau ei ddychymyg i beidio eu gwneud yn chwerthinllyd.
Ond os nad oes llawer o ystori yn "Alun Mabon," y mae yn y gân lawer o'r farddoniaeth oreu a ysgrifenodd Ceiriog. Y mae naturioldeb yn llanw pob llinell—hyd yn nod y ffrae! Dyna fywyd syml, diaddurn, dymunol!" fel y blodyn bychan ar y grug," yn blaguro ac yn gwywo ar y mynydd. Ar lwybrau natur y mae yn cerdded, yn "gorwedd efo'r hwyr ac yn codi efo'r wawr," a
"dail y coed yw'r llyfr
Sy'n dod â'r haf i ni."
Gan natur y mae yn cael ei lythyron serch i'w hanfon i Menna—y "ganghen fedwen ferth." Y mae ganddo lygad i weled y pren yn dechreu glasu," pan yw natur hen yn troi yn ieuanc yn y gwanwyn; a chlust i glywed "cwcw gynta'r tymor"
A ganai yn y coed
'Run fath a'r gwcw gyntaf
A ganodd gynta' 'rioed.
Ac wedi bod yn afiach yn hir yn ei wely, mor felus yw teimlo yr heulwen ar ei wyneb drachefn ryw foreu,
Ac awel o'r mynydd, ac awel o'r môr.
Llwybrau natur i'w cerdded, geiriau natur i'w darllen, a chwmni natur yn y bedd—dyna farddoniaeth "Alun Mabon." Os nad yw mor rwysgfawr a Myfanwy Fychan," nac mor hunanfeddianol a "Chatrin Tudur," y mae ynddi orphwysfeydd tawel i'r meddwl wedi blino yn mhob man arall.
Come, read to me some poem,
Some simple and heartfelt lay,
That shall soothe this restless feeling,
And banish the thoughts of day.
Dyna genhadaeth syml "Alun Mabon," fel llawer
