Ateb a fydd rhyw ddydd rhaid
I'r Ion am lawer enaid.
I atebol nid diboen,
Od oes "Barch," dwys yw y boen;
Erglyw, a chymhorth, Arglwydd,
Fy mharchus arswydus swydd;
Cofier, ar ol pob cyfarch,
Nad i ddyn y perthyn parch:
Nid yw neb ddim ond o nawdd
Y dinam Ion a'i doniawdd;
Tra'n parcher trwy ein Perchen.
O cheir parch, diolch i'r Pen;
Ein perchen iawn y parcher,
Pa glod sy'n ormod i Ner?
Parched pob byw ei orchwyl,
Heb gellwair â'i air a'i wyl,
A dynion ei dŷ annedd,
A'i allawr, Ior mawr a'i medd;
Dyna'r parch oll a archaf,
Duw Ion a'i gŵyr, dyna gaf.
Deled i'm Ior barch dilyth,
Ond na boed i un dyn byth
Nag eiddun[1] mwy na goddef,
Tra pharcher ein Ner o nef;
Gwae rodres gwyr rhy hydron,ref>Hyfion.</ref>
Gwae leidr a eirch glod yr Ion;
Gocheler, lle clywer clod,
Llaw'n taro lleu-haint Herod.
Ond am Fon hardd, dirion, deg,
Gain dudwedd, fam Gwyndodeg,
Achos nid oes i ochi,
Wlad hael o 'madael â mi :
Cerais fy ngwlad, geinwlad gu-
Cerais, ond ofer caru!
Dilys, Duw yw'n didolydd:
Mawl iddo, a fynno fydd.
Dyweded Ef na'm didol,
Gair o'i nef a'm gyr yn ol;
- ↑ Deisyf.
