Iaith ei wlad a'i theleidion,
A wyr y bardd, ie o'r bôn:
Hoffi yr wyf ei gân ffraeth,
A'i ber ddawn mewn barddoniaeth.
Ond, Ow'r modd dwedir i mi.
'N gadarn, fod Saeson gwedi
Dwyn ei awen fwyn o fawl,
Mewn rhyw fodd, mae'n rhyfeddawl.
Os gwir yr iasawg eiriau,
Eirian ddyn, gyrr air neu ddau,
Mewn mawr frys i'n hyspysu,
Ioan Fardd, os hynny fu:
Ond os ydwyt, was hoewdeg,
Yn berchen ar d' awen deg;
Os oes ymhlith y Saeson,
Gariad at yr hen-wlad hon,
Gyrr bennill neu bill bellach,
Oddi yna i'r Bala bach.
Ai bras oes mewn bro Saeson,
Sy'n fwy mad na'r hen—wlad hon?
Neu Rydychain, gain ei gwedd,
Na gogoniant gwig Gwynedd?
Mae y llwyni meillionog,
Lle nytha brân, lle cân côg;
A'i rhianedd wawr hynod,
A'r Aran a'r Bala'n bod;
Yr un y Llyn er ein llonni,
'R un hefyd Tegid wyt ti?
Yn wir mae'n rhaid it' ai naill
Eu hanghofio, fy nghyfaill,
Neu o ddig, neu ddiogi,
Fwyn ŵr, ein hanghofio ni;
Na roddit ryw arwyddion
O'th fri hardd i'th wiw fro hon.
