Er mai ymblaid grefyddol oedd-hi, ac felly o anghenraid yn ddarfodedig; etto, hi a allase gadw eì safle yng 'Hymru yn hwy o lawer nag y gnaeth-hi, oni byse ddyfod chwant arni i ymgystadlu â'r secta erill mewn codi tai cwrdd i ymwelwyr Seisnig a. Dic-Siôn-Dafyddion. Gann na fynne'r Seuson ymostwng i ymuno â sect a gawse'i chredo o Genefa a'i ffurf yng 'Hymru, a gweled 'r Methodistied Seisgar fod y Dic-Siôn- Dafyddion yn brinnach nag y tybiesid eu bod, nw a gymmellason Gymry uniaith i ddyfod i mewn i'w tai cwrdd, er mwyn gallu ohonynw ddwedyd fod yr "achos mawr" Seisnigadd yn llwyddo. Fe hudwyd llawer o benweinion i ymuno â'r Inglis cosys hynn; rhai er mwyn dyscu Seusneg; rhai er mwyn rhoi ar ddyall eu bod yn medru Seusneg, ac erill er mwyn petha erill sy'n rhy ddirmygus i'w henwi yn y dyddia hynn.
Oddi ar y Methodistied Cymreig y dygwyd y rhann fwyaf o'r rhain, yr hynn beth a'u gwanhaodd-nw yn fawr. Y mae yn wir y cyfrifid y rhain hefyd yn euloda o'r Corff, tra bu'r Corff yn eu cynnal ag arian; ond pann y teimlasonw eu bod yn alluog.i gynnal eu hunen, ne'n hytrach pan y gwrthododd yr euloda Cymreig gynnal dynionach oedd yn eu diystyru nhw a'u hiaith, fe ymrwygodd y sect yn ddwy; ac wedi ymrwygo, buan y dihoenodd y ddwyblaid. Wrth feithrin Seisnigath fe fynwesodd Methodistiath wiber a'i brathodd-hi o'r diwedd â brath marwol.
Fe barodd ymddiriwiad prysur Methodistiath syndod nid yn unig i'r Methodistied eu hunen, ond hefyd i'r secta erill.
Cynn bynn, yn wir, fe lawenychase'r Annibynwyr, pann wybuonw eu bod wedi mynd cyn
