mynd. Tynnodd Llew â'i bensil linell drwy yr unfed dydd ar ddeg o Ionawr.
"Ni ddylaset wneud hynyna cyn heno. Ni wyddom pa beth a ddigwydd cyn diwedd y dydd," ebe Myfanwy.
Gwir a ddywedodd. Cofiasant y dydd hwnnw yn hir. Bu'n ddechreu cyfnod newydd yn eu hanes.
"Yr ydym wedi byw deufis ar yr ynys yma," ebe Llew. "Beth wnawn ni ar ôl gorffen yr almanac yma?" ebe Gareth.
"Fechgyn," ebe Myfanwy, "mi welais i'r lleill'i gyd neithiwr, ond Gwen."
'Pwy welaist ti?" ebe Llew.
"Nhad a mam, a thad a mam Gareth."
"O, breuddwydio'r oeddit ti," ebe Llew, a sŵn dirmyg yn ei lais.
"Twt! Yr wyfi'n breuddwydio rhywbeth bob nos, ond nid wyf byth yn cofio fy mreuddwydion," ebe Gareth.
"Ti yw hwnnw," ebe Myfanwy.
"Ai unwaith bob tri mis yr wyt ti'n breuddwydio, ynteu?"
Edrychodd Myfanwy ar ei chefnder heb ateb ei gwestiwn.
"Cofia di, Gareth, fod breuddwydion Myfanwy yn rhai pwysig ofnadwy, mor bwysig â rhai Ioseff gynt," ebe Llew. "Adrodd dy freuddwyd, Myfanwy."
"Na wnaf. Yr ydych eich dau'n chwerthin am fy mhen," ebe Myfanwy.
Cododd a cherddodd ymaith oddiwrth y ddau fachgen, a dechreu bwyta'r afal coch oedd yn ei llaw, Trodd yn ôl yn sydyn, a dywedyd:—
