Gwasgfeuon chwerwon, mor ofnadwy ydoedd;
Pan oedd y Ceidwad cyfiawn yn yr ingoedd,—
Yr haul fel pe i wylo, drodd o'i gylchdaith,—
Ymguddio wnaeth o olwg yr erchyllwaith,
A chreigiau crog y ddaear a ddatodwyd
Pan waeddodd Iesu 'i olaf air, Gorphenwyd!!
Gadawodd Duw ei hunan ef am enyd
Yn Aberth tros bechadur am ail fywyd.
Trwy ei ddioddefaint, fe agorwyd ffynon
A ylch yn wyn, y duaf yn mhlith dynion
Trwy rinwedd gwaed yr Iesu, golchi'r pechod,
Yr hwn i'r byd a ddaeth trwy anufudd—dod,
Ufudd—dod perffaith Crist yn Gethsemane
Agorodd ffordd, i'n rhoddi o'n cadwynau,
Fel gallwn gael molianu yn oes oesoedd
Yn Ngardd yr Arglwydd grasol yn y Nefoedd.
ER COFFADWRIAETH
am Jane Evangeline Reese, yr hon a hunodd yn yr Iesu, Tachwedd 11eg, 1892.
FlLODEUYN hardd—anwylaf un
Yr hawddgar hoff EVANGE,
'Roedd rhywbeth yn ei gruddiau cûn
Yn gwneyd i bawb ei hoffi.
Ond gwywo wnaeth y fach ddinam
'Run fath a'r tyner flod'yn
Gadawodd hi ei thad a'i mham
I fyn'd i wlad y delyn.
Y gwlith a gwyd y blod'yn mad
I wenu arnom wedyn,
Ond nid yw dagrau yr holl wlad
Yn ddigon am y plentyn.
Draw yn yr enfys hardd uwchben
Mae'r gwlithyn yn ail wenu
EVANGE hithau yn y nen
Sy'n gwenu yn ngoron Iesu,
