Fe fydd y gwcw cyn bo hir,
A'r ceiliog gyda'i gw-cw-gŵ,
'N ol dysgedigion pena'n tir,
Yn canu Seisnig, medde' nhw.
Wel taw ni 'n marw, marw mae,
Mae geiriau 'n trengu fel y gwynt;
Ond 'r wy'n gobeithio yn fy ngwae,
Y bydd pob Cymro farw 'n gynt.
Gresynys iawn fydd gweled neb,
Yn wylo ar ol ei hen iaith fwyn,
A'i fron yn brudd a'i rudd yn wleb,—
Ond heb un gair i dd'weyd ei gwyn!
Mae'r 'Nos Dawch,' eisioes yn 'Good Night,'
Mae hint fach yna ddalia chwi;
'Pob peth yn iawn' sydd yn 'all right,'
Mae hyn yn wrong feddyliwn I;
Hints ini boys, hints gwir yn wir,
Cyfieithwn bawb ei hun ar frys,
A chadwn ein Cymraeg yn glir,
Fel y 'Ngeiriadur G. ap Rhys.
"CHWEDL."
Efelychiad.
AR foreu teg yn Ebrill,
Pan aethum i'r ystryd,
Rhyw druan carpiog ddeuai i'm cwrdd,
Gan droedio 'lled a'i hyd;
Wnai pob un oedd yn pasio,
Ddim tynu sylw dyn;
Ond hawliai golwg chwithig hwn
Fy llygaid iddo 'i hun.
