iad. Ar yr achlysur dan sylw, rhoddodd allan yr hen emyn adnabyddus,-
"Daw miloedd ar ddarfod am danynt, &c."
Pan ddaeth at y llinell
"Preswylwyr yr Aifft ac Ethiopia,"
aeth i helbul. Preswylwyr yr Aifft," meddai, ac edrychai o'i gwmpas. "Preswylwyr yr Aifft,' a phwy arall, Mr. Evans?'
"Preswylwyr yr Aifft ac Ethiopia,"
ebai Mr. Evans. "Debyg iawn," meddai Tomos, yn hollol wybodus a hunanfeddiannol, "'doeddwn i ddim ond yn ych treio chi, dach i'n gweld,
"Preswylwyr yr Aifft hyd ei thopia."
Nid oedd yn bosibl dal hynyna, a thorrodd y rhan fwyaf o'r cynhulliad allan i chwerthin. Gwnaeth y dechreuwr canu ymdrech ddewr, fwy nag unwaith, i fyned ymlaen gyda'r emyn; ond yn gwbl ofer. Felly fu: a chyn pen tri munud yr oedd yr hen frawd wedi gweddio ei drwstaneiddiwch ymaith.
Digwyddodd dro arall fod yn Llansantffraid pan oedd moddion yn y capel. Aeth Mr. Evans ag ef i'r set fawr, a galwodd arno i "ddechreu," gan ei annog yn siriol i "ddeyd tipyn" ar y bennod. Dewisodd yntau ddameg y goludog a Lazarus i'w darllen. Dechreuodd fel hyn,—
