helm a'r miswrn oedd yn cuddio ei wedd, a'i wyneb oedd gwyneb Gwych, telynor y brenin gynt. Yna y cododd Gwawr drachefn a'i gwisg yn disgleirio o'i hamgylch, ond mwy oedd disgleirdeb prydferthwch ei gwyneb, a chiliodd y cysgod o'i llygaid, a rhoddodd ei llaw yn llaw yr un oedd wedi hiraethu am dano cyhyd, ac meddai, a'i llais yn canu drwy y neuadd,— “Croesaw, croesaw i ti, O Wych.”
Ond yr oedd mwy yn edrychiad ei llygaid ac yng nghyffyrddiad ei llaw nag yn y geiriau hyn.
Yna y dywedodd Gwych ei fod ar ei deithiau
wedi dod o hyd i wybodaeth oedd yn profi mai
ef yn wir oedd mab y brenin hwnnw orchfygwyd
gan dad Gwawr, yn yr amser gynt, pan ddaeth
i'r castell gyntaf. A phan wybu fad Gwawr
hyn rhoddodd i Wych deyrnas ei dad, a theyrnasodd
ef a Gwawr arni yn gyfiawn, ac yn eu
plas yr oedd y delyn. Ond ni ddisgynnodd
dagrau hyd ei thannau mwy, ac nid oedd rhwd
i'w ganfod hyd-ddynt.
.jpg)
