"O? 'Ydi'ch tad yn gweithio yno?"
"Nac ydi, ond ...
"Nac ydi," meddai Gwyn yn swta. Yr oedd arno ofn i Llew ddweud y gwir ac i'r dyn chwerthin am eu pennau.
"Eich brawd, efalla'?" gofynnodd y bugail.
"Nac ydi," meddai Gwyn eto.
"O. Eich ewyrth, mae'n debyg?"
"Nac ydi." Nid oedd Gwyn am ddatguddio dim.
Gwenodd y bugail. Dyn cymharol ifanc ydoedd, tenau a salw, ond gwydn fel ffawydden fynydd.
"'Ydi'r ffordd yn bell eto?" gofynnodd Llew iddo.
"Hannar milltir i'r fforch wrth y Graig Lwyd, wedyn rhyw filltir oddi yno. Cedwch i'r chwith bob cam."
Taflodd olwg bryderus i fyny i gyfeiriad y niwl.
"P'le'r ydach chi'n byw?" gofynnodd.
"Llechfaen," atebodd Llew.
"Yr argian fawr! Sut y daethoch chi yma?"
"Cerddad," meddai Gwyn, gan swnio'n ddifater, fel pe na bai'r orchest yn ddim wrth gannoedd eraill a gyflawnodd o dro i dro.
Tynnodd y dyn gwd papur o logell ei gôt.
"Gawsoch chi fwyd?"
Yr oedd Llew ar fin dweud eu bod bron à llwgu, ond, yn arwr llond ei groen, yn annibynnol ar bawb a phopeth, "Do," meddai Gwyn.
"O." Dechreuodd y bugail fwyta'r bara-'menyn a chaws, gan gymryd arno na sylwai ar yr awch yn eu llygaid ac yn eu safnau agored.
"Cymwch un bob un gin' i-am gwmpeini."
Brysiodd Llew i gymryd y ddwy frechdan-gaws ac i estyn un ohonynt i'w frawd. Derbyniodd Gwyn hi fel petai'n gwneud cymwynas ag ef, ond unwaith y dechreuodd ei bwyta ni allai guddio'r ffaith ei fod ar ei gythlwng. Aeth y ci ato gan obeithio y byddai ganddo grystyn i'w sbario, ond diflannodd pob briwsionyn yn gyflym iawn yng ngenau'r bachgen.
Yna cododd Gwyn.
"Tyd, Llew, mae 'na ffordd bell eto." "'Ydach chi'n siŵr na fasach chi ddim yn licio dŵad yn ôl hefo mi?" gofynnodd y bugail. "'Fydd fawr neb yn y gwaith copar ar bnawn Sadwrn fel hyn. Mae'r dynion bron i gyd yn mynd adra' tan fore Llun."
