"Dim arian gynnoch chi?"
"Wel. . . ia. Mi hoffwn i i'r hogyn gael y gora' posibl, wrth gwrs, ond . . . "
"Mae'r Hospital yn rhad. Free Hospital. 'Chostiff o ddim i chi. Not a penny piece."
"Ond . . . "
"Y trên? Mae gin' i ugian punt—twenty pounds-yr ydw' i newydd gael oddi wrth ffrind yn Llundain. At achosion fel hyn. For needy cases." Tynnodd bedair sofren o'i boced a'u taro ar y bwrdd. "Mi fyddwch isio prynu rhai petha' iddo fo. I'll get through to Liverpool this morning."
"Ond gwrandwch", Doctor, dechreuodd Edward Ifans, gan godi'r pedair sofren oddi ar y bwrdd, "'dydw' i ddim . . . "
Ond yr oedd y dyn bychan ar ei ffordd allan. "I may want to get him off this morning," gwaeddodd o'r drws. "Trên deuddag."
Gyrrodd y meddyg neges yng nghanol y bore i ddweud iddo lwyddo yn ei gais am wely yn yr Ysbyty. A chyn hir daeth ef ei hun yn ei gerbyd i gludo Gwyn i'r orsaf. "Mi fydd o'n iawn yn y trên," meddai, "ond gofalu na chaiff o ddim drafft, yntê? Mae'r temp. i lawr bora 'ma. No fever. He'll be all right." A chyn i'r trên gychwyn gwthiodd sofren arall i law Edward Ifans." Rhag ofn. In case," meddai. Yna i ffwrdd ag ef yn fân ac yn fuan, heb air arall.
Ychydig sylw a gymerodd Gwyn o bentrefi a threfi a thraethau ar y daith: nid oedd hyd yn oed y twnelau yn ei gyffroi. Llogodd Edward Ifans gerbyd i'w gludo o orsaf Lime Street i'r Ysbyty, ac wedi cyrraedd yno, teimlai braidd yn fychan wrth ateb cwestiynau am ei waith a'i deulu a'i foddion i'r ferch drwynfain, sbectolaidd a'u gofynnai iddo. Ond yn y ward, a nyrs fach o Gymraes yn rhoi Gwyn yn ei wely, ffrydiai annibyniaeth yn ôl i'w feddwl, fel petai'n dychwelyd i'w dŷ ac at ei iaith ac i blith ei bobl ei hun wedi orig yswil mewn lle dieithr, ffroenuchel.
"O b'le ydach chi'n dwad, 'ngeneth i?" gofynnodd iddi. "O Aber Heli, Syr."
"Tewch, da chi! Sut ydach chi'n licio yma?"
"O, wrth fy modd, ond fy mod i'n cael pylia' o hiraeth go arw weithia'. Ond mae 'Nhad yn galw yn Lerpwl 'ma bron bob wsnos a 'Mam ne' 'mrawd yn dwad hefo fo weithia'. Yn
