ddim llawar yn y cwarfod heno, a hitha' mor oer," meddai."Ond mae'n rhaid 'i gynnal o rhag siomi'r dynion."
Oes 'na rywbath arbennig yr hoffech chi imi 'i ddeud yno?"
Be' sy i'w ddeud, Edward?" Gwenodd wrth chwanegu: "Yr ydw' i wedi gwneud pregath fach ar gyfar pob nos Sadwrn ers blwyddyn a hannar, er pan ddaru ni ddechra' cynnal y cwarfodydd. Yr un testun, yr un prygethwr, yr un pulpud, yr un gynulleidfa o Sadwrn i Sadwrn. 'Roedd hi'n o anodd cael rhywbath newydd i'w ddeud amball wsnos, fachgan. 'Wn i ddim oeddat ti a "J.H." a'r lleill yn gwneud yn ddoeth wrth bwyso arna' i i gymryd y gadair ym mhob cwarfod."
Oeddan, Robat Williams, oeddan. Mae'r dynion wedi dŵad i edrach arnoch chi fel 'u Moses yn yr anialwch."
Plesiwyd yr hen frawd yn ddirfawr gan y gymhariaeth: am y gaethglud a'r anialwch a thir yr addewid yr hoffai ef sôn yn ei areithiau.
"Mi fydda' i'n meddwl llawar am yr hen Foses, fachgan," meddai ymhen ennyd, wedi i hwrdd annifyr o besychu fynd heibio. Yn enwedig amdano fo yn niwadd 'i oes, yn hen ŵr cant ac ugian. Mi fydda' i'n 'i weld o'n dringo Mynydd Moab 'i hunan bach, bron yn rhy fethedig i roi un droed o flaen y llall ac yn aros yn amal amal i gael 'i wynt ato. Y niwl llwyd o'i gwmpas o ym mhobman a thros yr hen Rosydd Moab 'na odano fo, a'r tipyn llwybyr yn arw a serth. Ond, fel Pererin Bunyan, ymlaen y mae o'n mynd er bod 'i droed dde o'n gwaedu ar ôl taro wrth hen gnawas o garrag finiog. Fedra' i ddim mynd cam ymhellach,' medda' fo wrtho'i hun o'r diwadd, gan ista'n ddigalon, wedi ymlâdd, ar ddarn o graig. Sbel fach 'rwan, ac wedyn mi a' i i lawr yn f'ôl yn ara' deg, wrth fy mhwysa'.' Ond mae o'n codi'i ben ac yn gweld 'i fod o wedi cyrraedd uwchlaw'r niwl. Pisgah, Pisgah a'r haul yn taro arno fo,' medda' fo gan syrthio ar 'i linia' i ddiolch i Dduw ac i weddïo am nerth i gyrraedd y copa. Ac wedi iddo fo godi ac ailgychwyn, mae o'n teimlo rhyw fywyd, rhyw hoywder, newydd yn 'i aeloda' er bod y llwybyr yn arwach nag erioed. Cyn hir mae'i draed o ar y copa ac mae o'n syllu, â'i law uwch 'i lygaid i'w cysgodi nhw rhag yr haul, draw i'r pelltar tros yr Iorddonan."
Yr oedd dagrau yn llygaid Robert Williams, a phallodd geiriau am ennyd. Efallai, meddyliodd Edward Ifans, ei fod
