Neidio i'r cynnwys

Tudalen:Coelion Cymru.pdf/190

Oddi ar Wicidestun
Gwirwyd y dudalen hon

Fe dorrwyd i'r tŵr,
A daliwyd y gŵr;
Fe'i rhoddwyd dan len,
Ar elor fraith wen.

Rubanau o bob lliw
Sydd o gwmpas y dryw;
Rubanau'n dri thro
Sydd arno'n lle to.

Mae'r drywod yn sgant,
Hedasant i bant;
Ond deuant yn ôl
Drwy lwybrau'r hen ddôl.

O meistres fach fwyn,
Gwrandewch ar ein cwyn;
Plant ieuainc ŷm ni,
Gollyngwch ni i'r tŷ,
Agorwch yn gloi,
'Nte dyma ni'n ffoi.[1]


HEN ARFER NORMANAIDD. Mewn lluestai a thyddynnau diarffordd ar y mynyddoedd eang, heb ynddynt na glo, na dim praffach yn tyfu arnynt na llwyni eithin, unig danwydd y trigolion oedd mawn. Tua diwedd Mai a dechrau Mehefin ymunai'r bugeiliaid a'r tyddynwyr i gynorthwyo'i gilydd i ' dorri ' mawn a'u cynhaeafa yn ôl yr hen drefn Normanaidd. Yr oedd y cartrefi filltiroedd o'r priffyrdd, ac ymhell o gyfleusterau tanwydd

cyffredin y trefydd a'r pentrefi, a dibynnid yn

  1. Cefais y gân hon gan Mr. H. W. Evans, Y.H., F.R.A.S., Solfach, Penfro.