Tudalen:Cofiant Daniel Owen.djvu/32

Wel! claddwyd llawer iawn o'i waeth,
Nid llawer un o'i well.

"Beth er nad oedd e'n fawr ei ddawn,
Nac uchel ddysg, pa waeth?
O ran teilyngdod dyma'r gair—
'A allodd hwn fe'i gwnaeth.'

"Yng nghoron deg y Cristion pur,
Plith ei holl berlau drud;
Ffyddlondeb — O! ffyddlondeb yw
Y perl disgleiria i gyd.

"Ystyriai Angell gadw drws
Yn nhlws gynteddau Duw,
Yn uwch anrhydedd na mwynhau
Palasau dynolryw.

"Pan yr oedd Angell yn y byd,
A'i annwyl briod Ann,
Yr oeddynt hwy yn effro o hyd,
A'u llygaid ymhob man.'

"Fe rodd y ddau ar hyd eu hoes
Eu hysgwydd dan y baich,
Heb derfyn ar eu hewyllys da,
Ond grym a hyd eu braich.

"Paham y rhaid manylu,
Nid da yw bod yn faith;
Adwaenid ef fel gweithiwr llon,
A'i galon yn y gwaith.

"'Roedd Angell hefyd, iawn yw son,
Yn bur i'r bôn i'w blaid;
Tra yn yr anial glynu'n glos
Bawb wrth ei lwyth sydd raid.