130 OOFIÁNT
teleidion ; ond mwy dewisol gan Dewi y w synu ei ddarllenwyr drwy son am " y bryniau a'r creigiau cerygawg," oeu ynte am y ** manau crebach uwch meini cribawg," neu ryw olygfeydd mawrion ac aruthrol o'r fath. Y mae Alun, fel ëos cerddber yn ymbleseru wrth ganu gogoniant anwylaidd ei ddyffryn genedigol. Gwrandawer arno : —
11 Yna deffrodd awelon y Dyffryn, A'u si trwy y dolau ac Ystrad Alun, Haul drwy y goedwig belydrai gwed'yn, D'ai lliw y rhod oil ar hyn— fel porphor, A goror Maelor fel gwawr aur melyn. "
Ond y mae Dewi, M mal cerub yn mol corwynt," yn taflu trem nwydwyllt ar y rhaiadr taranllyd ya disgyn bendramwnwgl dros y dibyn serth, a dywed mewn iaith briodol i'r testyn : —
" Uchel-gadr raiadr dŵr ewyn,— hydrwyllt, Edrych arno'n disgyn, Crochwaedd y rhedlif crychwyn, Synu, pensyfrdanu dyn."
Mae yn hawdd deall, wrth ddarllen gwaith Eben, mai nid yn nyffryn tawel Maelor, " ar lan hoff yr Alun hen," y ganwyd ac y magwyd ef, ond yn yr un gymydogaeth a Dewi WyD. Ac er mor wahanol yw Eben a Dewi i'w gilydd, eto y mae y naill mor wa- hanol i Alun ag ydyw y Hall ; ac y mae y ddau yn dra thebyg i'w gilydd yn y nerth a'r aruthredd hyny a feithrinid ynddynt mor naturiol gan oror ramantus eu genedigaeth.
Oyn y gall dyn fod yn wir fawr mewn unrhy w beth, rhaid iddo fod yn fawr yn mhobpeth, i raddau. Yr un yw gwybodaeth, wedi y cyfan, er ei bod yn cael ei rhanu yn wahanol ddosbarthiadau, i gyfarfod ag anwybodaeth dynion. Mae yn fantais i ni gael y
