PREGETH VII.
Y GWYR TRAED A'R GWYR MEIRCH.
"O rhedaist ti gyda'r gwyr traed, a hwy yn dy flino, pa fodd yr ym. darewi a'r meirch? Ac os blinasant di mewn tir heddychlawn, yn yr hwn yr ymddiriedaist, yna pa fodd y gwnei yn ymchwydd yr Iorddonen ?"—JER. XII. 5.
Yr ydym yn cael pob lle i gredu fod Jeremiah wedi cael ei hun mewn oes ddirywiedig iawn, pan oedd eilunaddoliaeth mewn rhwysg mawr yn y wlad, a'r arogldarth i Baal yn cael ei losgi dan bob pren deiliog, ac ar benau y bryniau a'r mynyddoedd uchel. Yr oedd hyn yn odineb ysbrydol, ac yn dangos anffyddlondeb Israel i gyfamod eu Duw. Pan oedd pethau yn yr agwedd yna, daeth gair yr Arglwydd at Jeremiah, mab Hilciah, yr hwn oedd offeiriad yn Anathoth, dinas Lefiaidd o fewn tir Benjamin. Nid oedd y proffwyd ar y pryd ond bachgenyn ieuanc tyner, eto anfonir ef gyda chenadwri ddifrifol at y genedl. Dywed un ysgrifenydd, "Yn hanes Jeremiah, dygir o'n blaen ddyn, a yrwyd megis o'i anfodd, o ddinodedd ac unigedd, i'r cyhoeddusrwydd a'r perygl cysylltiedig â'r swydd broffwydol." Yr oedd o natur fwyn a theimladwy, yn galaru llawer yn ddirgel am bechodau y bobl; er hyny, anhawdd oedd ganddo fyned a'r genadwri i'w gwyneb yn gyhoeddus, hyd nes iddi ddyfod fel "tân o fewn ei esgyrn, ac iddo flino yn ymatal."
Hwyrach eich bod wedi sylwi weithiau ar rywrai, pan yn anturio disgyn o leoedd uchel peryglus, eu bod yn rhwymo eu hunain â rhaffau fyddo wedi eu sicrhau wrth golofnau cedyrn a sefydlog, neu wedi ymddiried eu hunain i ddwylaw digon galluog i'w dai.
