Fflam angerddol oedd yn llosgi,
Yn ei fynwes, megys tân,
Wrth draddodi'r genadwri
Gafodd gan ein Prynwr glân.
Hyf gyhoeddodd iechydwriaeth
Duw i euog fel myfi,
Ac wrth deimlo dros achubiaeth
Dyn, gollyngai ddagrau 'n lli;
Llawer darlun prydferth roddodd,
O anfeidrol gariad Iôr—
O'r bendithion fyrdd anfonodd
Ef o'i annherfynol stôr.
Ar ol dyfod dros y Werydd
I'r Amerig uchel glod,
Gwasanaethu ei Waredydd,
Heb ddiffygio, fu ei nod;
Ni lychwinodd ef ei ddillad
Prydferth gyda phethau'r llawr:
Ond ymborthi wnaeth ar gariad,
Tyner ein Hiachawdwr mawr.
Ni choleddodd ef genfigen,
At un brawd o fewn y wlad—
Yn eu llwyddiant byddai lawen
Beunydd, megys tyner dad;
Cyd-ymdrechodd gyda'i frodyr,
Yn y weinidogaeth fawr,
I ddwyn dynion i gydnabod
Hawliau Llywydd nen a llawr.
Pan bu Finney yn cynhyrfu
Swydd Oneida gyda'i ddawn,
Gan ddwyn llawer un i waeddi,
Arglwydd grasol, beth a wnawn?
Everett dyner mewn difrifol
Eiriau a ddyrchafai 'i lef,
Gan gyfeirio 'r edifeiriol
At fendithion teyrnas nef.
Hwyr a boreu yr ymroddodd
I lesoli'n cenedl ni;
