wybod i mi fy hun. Pan gyfaddefais hynny wrtho, gwenodd a dywedodd:
"Nid yw dysgu ieithoedd yn beth mor anodd ag y mynn y gramadegwyr."
A gwir yw hynny. Cyhoeddwyd ei gyfieithiad yn gyfrol helaeth yn 1903. Ni chafodd gymaint o sylw ag a haeddai llafur mor fawr, ond fe ddaw ei dro ryw ddydd. Ni wn i am gyfieithiad ffydd lonach. Hyfryd, wedi blynyddoedd lawer, yw cofio cyfnod y cydweithio hwnnw. Ymddengys bellach yn eang o'i gymharu â chyfnodau a'i dilynodd. Buom drwy lawenydd a thristwch gyda'n gilydd. Gwelais ef a'i gefn ar y wal yn ymladd â phrofedigaeth chwerw. Pan ddaeth adfyd i'm rhan innau yn fy nhro, ni phallodd.
Digwyddodd ambell gyd-darawiad hynod yn ein hanes. Dyma un. Ymhen ysbaid wedi ei fyned ef i Lundain, yr oeddwn un dydd yn nhref Gaernarfon. Wrth fynd heibio tŷ bwyta yno, lle byddem ar dro yn cyd-yfed tê, meddyliais. sicr ei weled ef yn eistedd wrth fwrdd yno. Erbyn troi'n ôl i sylwi'n fanwl, nid oedd yno neb. Cyn pen tridiau, daeth llythyr oddi wrtho i'r lle'r oeddwn yn trigo ar y pryd. Gofynnai:
