"Gwir, onid ê?" meddai, gan ddodi'r llyfr ar y bwrdd a throi ataf i.
"Ni wn i ddim," meddwn, "ond efallai ei fod yn iawn. O leiaf y mae'r gosodiad yn gysur ac yn gryfhad i'r natur orau."
"Ydyw," meddai yntau, "canys bydd dyn yn gwneud cynifer peth y bydd ganddo gywilydd o'i blegid wedyn, ac na allo byth ei ddadwneud."
"Na'i anghofio chwaith," meddwn.
Ni ddywedasai Vassili air. Gŵyrodd tuag atom, edrychodd arnom; a gofynnodd, braidd yn arw, mi dybiwn:
"Pa beth sydd gennych chwithau eich dau i'w anghofio?"
Distawrwydd. Ni wn i beth oedd ym meddwl Albrecht. Am danaf fy hun, ni allwn beidio â meddwl am f'atgofion cynnar am "Seiat" yng Nghymru, a theimlo nad mawr iawn y gwahaniaeth rhwng cyffesu a rhyw glafaidd fwynhau ymddarostyngiad. Eto, nid wyf yn amau nad oeddym yn ddigon gonest yn y peth a ddywedasem. Diau mai dyna feddwl Albrecht, canys dywedodd:
"O, llawer peth. Ni all un dyn gymeradwyo'i holl weithredoedd."
"Ond pa weithredoedd?" meddai Vassili.
