"Tad!" meddai yntau, tan wenu, "dyna fi wedi drysu arfaeth y creadur bach yna am byth, hwyrach!"
Cerddasom i fyny ochr y mynydd, onid oeddym yng ngolwg Llanberis, onid wyf yn cam-gofio. Soniem am bryfed genwair, adar a blodau. Cyfarfuom ag amryw bobl ar y ffordd. Sylwais nad aeth un dyn ieuanc na bachgen heibio i ni heb dynnu ei gap i'm cyfaill, nac un hen wraig heb ei gyfarch fel "Mistar Owen bach!" cyn ymadael. Wedi cyrraedd man neilltuol, dyma ni yn sefyll.
"Y mae arna i eisiau dangos rhywbeth i chi," meddai fy nghyfaill. "Edrychwch ar draws y cwm. Welwch chi lun wyneb merch ar yr ochr arall?"
Gwelwn yr wyneb. Trwyn a gên Roegaidd, a'r gwallt wedi ei droi'n gwlwm ar y gwegil yn null y Groegesau gynt.
"Dyna," meddai yntau, "the great lone face of Eryri, fel y galwodd rhywun ef. Y maent yn dywedyd bod rhyw burdeb rhyfeddol ynddo, ac mi fyddaf yn meddwl eu bod yn iawn hefyd. Bydd yn hoff gennyf ddyfod yma i edrych arno."
