Bydd Enid glws y Glasgoed yn eiddo itti mwy;
Prysura 'n union atti nac aros ddim yn hwy."
Aeth Mervin drwy 'r coedlannau yn ffodog at y fan,
Ond O! daeth ofn fel afon nes boddi 'i enaid gwan:
Daeth arno arswyd creulon y Widdan,—morwyn ffawd,
Ac hefyd cofiai 'r breuddwyd oedd bicell yn ei gnawd.
Yng nghanol llwyn canghenog, mi welai faingc a phren
Criafolen yn ymwyro, ar osgo uwch ei phen:
Dechreuodd ei ddefosiwn: darfyddodd : ni ddaeth neb!
Eisteddodd: cysgodd ennyd fêr a'i wridog rudd yn wleb;
Y cyntaf peth a deimlodd oedd llaw morwynig wên
Yn chwareu 'n anwyl hefo hir gudynau du ei ben.
Agorodd ei olygon, a gwelai fyd yn grwn;
Dattodwyd tidau gofid caeth: a darfod wnaeth y pwn.
Sisialai 'r ddau 'n gariadlon yn mynwes gynes serch
Ac engyl pur a syllent drwy lygaid glas y ferch:—
Ymdoddent mewn anwyldeb;—neu fel yr enfys draw,
Ymollwng ar ol cawod wna i'r goleu gwyn gerllaw:
Cyffelyb golwg Enid; O serch y lluniwyd hwy
A thyna 'r achos iddynt ro'i amrywiol farwol glwy'.
Carasant oriau hirion,—ond byrrion, byrrion iawn
Yn nhyb y ddau: chwenychent hwy bob awr, yn ddiwrnod llawn.
Carasant oriau hirion.—dwy galon aeth yn un;—
Mae rhywbeth hyfryd, oes mewn serch yn adgenhedlu hun!"
Enid.
"Tyr'd Mervin, tyr'd i'r Glasgoed, cei groeso nhad a mam:
Moes glywed fy anwylyd glân, paham na ddeui; pa'm?"
Mervin.
"Mae ngwŷr yn aros accw am danaf hefo 'r bardd." —
Enid.
"Na, tyred i fy nghalon aur: mor bell achlawdd yr ardd?"
Mervin.
"Mae arnaf awydd dyfod, ond beth o'm gwŷr, fy mûn?"
