Ia wir, torrwch o'n reit gwta yn y fan yna, William Jones, dydi o ddim yn beth da bod gormod o wres ar yr ymenydd welwch chi," a dilynir y cyfarwyddyd i fodlonrwydd hollol. Ond dyma ran bwysicaf y gwaith ar ol, sef bargodi wrth y ddwy glust, oblegid anodd iawn ydyw cael y ddwy fargod yn berffaith wastad a chymesur. Yn awr y mae'r drych yn bwysig. "Chredai ddim nad ydi hon dipyn bach yn uwch," meddai gan daro'i law ar y dde, "torrwch dipyn bach ar y llall, da chi, William Jones." Ufuddheir ar unwaith. "Yr ydwi just a meddwl fod y llall yn uwch yrwan," meddai drachefn-"tipyn ar hon eto." Ac felly yr â pethau ymlaen; ond, wedi hir dreio, ac aml dorri, fe gyrhaeddir y cymesuredd gofynnol. Y mae breichiau'r merched druain wedi cyffio ers meityn, a derbyniant yn garedig a diolchgar yr awgrym fod yr oruchwyliaeth ar ben. Nid ymhoffai mewn march, ac ni fentrai ar ei ol mewn cerbyd hyd oni chai sicrwydd ei fod yn un hywaith a llonydd.
Yr oedd ei ofal am ei chwaer yn un tyner iawn, ond y tâl am hynny ydoedd goddef cryn dipyn o "stiwardio," ac aml gerydd yn y fargen.
Flynyddoedd rai cyn iddo noswylio fe ballai'i olwg yn raddol, ac fe fu am gyfnod go fawr heb fedru darllen o gwbl. Llawer cymhelliad a roes ar i'w wrandawyr "roddi adnodau'r Beibl yn sownd yn eu cof." Dyna a wnaeth ef ei hun-daliodd i drysori ar hyd ei oes faith. Medrai adrodd yn ddifeth epistolau cyfain, ac yr oedd y Salmau ac Efengyl Ioan yn ddiogel yng nghuddfa ei feddwl, ac o chollodd ei olwg, ni chollodd ei borfa.
Daeth cysgod yr hwyrddydd yn drymach, drymach, ac fe welwyd y corff a fuasai gynt yn hoyw-
