Gwirwyd y dudalen hon
CWYNFAN Y MORWR.
O! Bachgen wyf o Gymru bach,
Yn mhell o'm gwlad yn byw,
Ac wedi colli'm llong a'm llwyth,
A boddi wnaeth fy Nghrew.
Fy anwyl gapten, 'nhad oedd hwn,
Mae'n drwm i'm dd'weyd i chwi,
Sydd wedi myn'd i'r eigion dwfn,
Y llanw mawr a'r lli'.
Yn wlyb, yn wan, ce's inau'r lan,
Er saled oedd fy ngwedd;
A'r rhai duon, drwg eu lliw,
Yn barod i'm rhoi'n y bedd.
Ar lan y môr, yn wlyb, yn wan,
Yn cwyno'r ydwyf fi,
Heb neb o'r duon, drwg eu lliw,
Yn cwyno dim i mi.
Pe gwyddai'm hanwyl fam fy hun
Mor drwm yw arnaf fi,—
O! wedi colli'm llong a'm llwyth,
A'i hanwyl brïod hi.
O! bachgen wyf wedi colli'm tad,
Ym mhell o'm gwlad yn byw:
Wrth feddwl am fy anwyl fam,
'Rwy'n marw ac eto'n fyw!
