69 Y SIBSIWN CRWYDREDIG . Nid oes genyf balas ardderchog a drudfawr, Carpedau rai alaf i'w fritho â hardd -lawr ; Nid oes genyf wely o'r manblu gorfoethus, Na lleni porphoraidd i'w wneud yn gysurus ; Ond mae genyf hardd -lys o hyd y pedry fan, A gortho'r ffurfafen yn dô ar y cyfan ; Y mae genyf wely o wyrdd - wellt y maesydd , A lleni cysgodawl o ir- ddail y coedydd, Ah ! pwy fel y Sibsiwn difeddwl, dialon, Heb ofal am fywyd, na dim ar ei galon ! Nid ydwyf yn meddu ar erwau mawreddawg, Na thalgryf fforestydd, na maesydd meillionawg ; Fy mharciau nid ydynt yn llydain gauedig, Na'm gerddi yn gwrido dan aeron crogedig ; Ond edrych i'r gogledd, i'r dwyrain a'r deau, A gweli helaethrwydd fy maesydd a'm herwau ; Myfi wyf etifedd cyfoethog daearfyd, Ni theimlais mewn tlodi un mynyd o adfyd ; Os sylli ar erddi neu barciau mawreddig, O ! d'wed, Dyma eiddo y Sibsiwn Crwydredig. Mae mawrion gorthrymus yn llunio cyfreithiau, Gan wasgu trueiniaid mewn tyn lyffetheiriau ; Eu deddfau i mi ydynt fylchau agored 'Rwy'n chwerthin am ben eu dichellion a'u hoced, Ardderchog ddefodau fy nhadau y'm rheol, Ac atynt apeliaf mewn pethau cyfreithiol ; Ystyriaf yn eiddo'r hyn oll a chweuychaf, Er maint a rwgnacha'r uchelion cadarnaf ; Eu caethion fesurau sydd bethau sigledig, A thestyn gwatwaredd i'r Sibsiwn Crwydredig. Ymffrostiant frenhinoedd, balchiant arglwyddi, Yn nghanol y loddest tra'r gwin yn trochioni, A'r pendefigesau fo'n dawnsio mewn swynion Tra cano y seindorf eu melus alawon . A llygaid rhianod fo'n llawn o dân golau , A'u bochau fo'n gwrido dan arliw rhosynau Dedwyddwch fo'n llanw yr holl breswylyddion ,
