ELIZABETH EVANS, BWLCH AEDDON.
ANWYL CHWAER YN YR ARGLWYDD,—
Yn ol eich dyminiad y ysgrifenais yr ychydig leiniau hyn atoch, a da iawn genyf gael cyfle i wneyd fy helynt yn adnabyddus ichwi. Garedig chwaer, y peth mwyaf neillduol sydd ar fy meddwl yn bresenol fel mater yw mewn perthynas i dristau yr Ysbryd Glan. Gair hwnw ddaeth im meddwl,—"Oni wyddoch chwi fod eich cyrph yn demlau i'r Ysbryd Glan sydd yn trigo ynoch;" ac wrth dreiddio gronyn i mewn i ryfeddodau yr person, a'i fod yn trigo neu yn preswylio yn y credadyn, 'rwit yn meddwl yn symul na chefais erioud fy meddianu i'r un graddau ac ofnau parchus rhag dristau, ac ynghyd a hynu cefais weld un achos, a'r achos penaf o fod y pechod mawr hwn yn cael mor lleied o argraff wasgedig ar y meddwl oherwydd fy meddyliau isel cableddus am berson mor fawr.
Dyma oedd rhediad fy meddwl am bersonau yr drindod. Rwif yn clywed fy meddwl yn cael ei ddal a chywilydd, eto dan rywmau i ddweud o herwydd y niwaid o hono. Meddwl am berson y Tad a'r Mab yn ogufywch; ond am berson yr Ysbryd Glan, ei olwgu fel swyddog islaw iddynt. O feddwl dychmygol cyfeiliornus am berson dwyfol, holl bresenol, holl wybodol, a holl alluog i ddwyn yn y blaen a gorffen y gwaith da a ddechrauodd yn ol trefn y cyfamod rhad a chynghor tri yn un ar rhan gwrthrychau yr cariad borau. O am y fraint o fod o'i nifer.
Anwyl chwaer, rhwif yn teimlo gradd o syched am ddod i fynu yn fwy mewn crediniaeth am breswiliad personol yr Ysbryd Glan yn fy ngyflwr;
