Y FEDWEN.
A'R tes yn chwareu uwch y waen
Fel mân ôd uwch y goedwig gref,
A'r gwair persawrus oedd ar daen Y
Yn gwingo dan gusanau'r nef;
Yng nghysgod cangau bedwen ŵyl,
O olwg chwilgar drem y llu,
Dwy galon, mewn ieuengaidd hwyl,
Dan wenau haul siriolach sy.
Chwylfrysia einioes; arall haf
Oreura geinciau'r fedwen dlos,
Ei mwynber lais y fwyalch fraf
A ddyrcha fel dynesa nos;
Dau ymgofleidiant yn y cudd,—
Efe a'i dirion law yn dynn
Am un, dawns llonder ar ei grudd
Fel pelydr lleuad ar y llyn.
Daeth eto Fai; gwerdd wisg ein gwlad
Addawa'r perthi gnwd o gnau,
Yn dirf mae gwisg y fedwen fad
Fel gobaith yr unedig ddau;
Ail iyrches sionc llamreda hi
Fel ped ei chartref i'r hen fan,
Daw yntau,—cofia'r amser fu,—
Ac adgofleidia'n awr ei Ann.
