—————————————
IV. NEFOL WLAD
—————————————
O NATUR
NATUR! Mae y meddwl ieuanc tirf
Yn ymffurfeiddio ynnot, ac yn cael
Arweddau nerth a chylch y mewnol fyd
Yn fore o dy olygfaoedd di.
Edrycha y mynyddoedd pell i lawr,
Flynyddau bore bywyd, oddiar
Aml gaer o niwl a chwmwl, yn eu rhwysg
A'u garwaf odidawgrwydd, oddi fry
Edrychant ar yr enaid nes argraffu
Y mawrion niwliog amlinellau fydd
Yn gofyn tragwyddoldeb oll, a Duw,
I'w llanw a'u hamledu. Ddedwydd ddyn,
A gadd ei hunan gyntaf rhwng y bryniau,
Yn dechreu ffurfio ei dragwyddol rhwng
Rhyw fawrwych ymddangosiad o bob nerth,
Pob mawreddogrwydd, amgylch ogylch hyd
Y nefoedd yn ymgodi ac yn gruddfan
Oll tua'u bannau am y ser a Duw.
Yr enaid llyfn, daiarol, a digynnwrf,
Cyn llwyr ymsoddi i'r daearol, doed
Edryched ar y creigiau a'r mynyddoedd.
Nis gwyddom, eto mae yr enaid ir
Yn plygu ei gynheddfau tirfion hyd
Fryn-gaerau Natur ar ryw feiddgar ddring
Gan ymafaelyd yn y mawr a'r pell.
O ddedwydd, gafodd edrych arnynt hwy
Yn codi yn eu mawryd, nes eu cael
Yn der gan feddwl, yn ddi-gaer agored
I negeswriaeth y meddyliol fyd
A bore ymddiddanion dyn a'i Dduw,
