Yr olaf y crybwylla am dano ydyw y diweddar Barch. Robert Roberts, Clynog, Arfon. Mae yn gwneuthur hyny tan gymmaint o ddylanwad galar a hiraeth ag am y lleill o'i flaen.
'P'le mae Roberts a'i beraidd sain,
A'i ddawn nefolaidd?
Mewn dyddiau, ieuengach oedd,
Ond nid y lleiaf gyda'i Dduw.
P'le mae llawer gyda'r rhai'n,
Mwy nag a enwaf fi?
Nid marw ynt, ond byw.
Fy meddyliau gwag sy'n gwibio,
Ac yn gweu fel gwenyn mân;
Gan hiraethu yn fy nghalon,
Am frodyr aeth i Salem lân.
Minnau, bryfyn, yn y frwydr,
Lle mae hedfan saethau fil,
Temtasiynau atgas, chwerw,
Câs ddeniadau'r ddraig a'i hil.
Daw y boreu, saeth hedegog,
O rhyw wenwyn câs yn llawn,
A rhyw groes flinedig, chwerw,
Caf ei phrofi cyn prydnawn.
Angau frenin sy'n teyrnasu,
Ar y ddaear fawr o ddeutu,
Epil Adda yw ei ddeiliaid,
Pysg, ymlysgiaid, anifeiliaid.
Ac ni all llwyddiant byd, na'i synwyr maith,
Na doniau clodfawr, gwych,
Ddim attal gyrfa angau du,
Na pwlu min ei gleddyf:
Ac ni all aur—Diana fawr y byd.
Aur sydd yn rhoddi'r byd i gyd ar dân,
Yn gwneyd rhyfeloedd maith,
Yn codi cestyll gwych i'r nen,
Yn gwneyd palasau gwych,[1], a thyrau uchelfrig:
- ↑ yn lle 'gwych' darllener têg (gw. tud. 100)
