yn foddlon arno ynte, rhag ofn i rywbeth croes gyfarfod â chwi eto!"
"Rhaid i mi gyfaddef fod yr hyn yr wyf yn ei ofyn i chwi yn beth pwysig dros ben, ond yr wyf wedi penderfynu gwneyd un cynygiad iawn am gael myned i fyw i fy hen gartref. Yn y Brynhyfryd y bu farw fy mam—yno y gwelwyd fi a fy anwyl Forfudd yn dechreu byw yno y treuliais ddyddiau dedwyddaf fy mywyd—colli y Brynhyfryd oedd fy Ngholl Gwynfa fi—a'i gael yn ol yw fy uchelgais."
"Ai nid oes arnoch ofn meddwi eto?"
"Yr wyf yn Ddirwestwr, syr!"
Edrychodd yr hen Gadben yn ngwyneb ei ymwelydd, fel pe buasai'n ceisio darllen dirgelion ei galon.
"Wel, Mr. Parri, gan nad wyf fi fy hun yn byw yn y fferm fy hunan, ac yn llaw go sâl hefo ffarmio, ni fyddai genyf ryw lawer o wrthwynebiad i osod y lle i chwi, pe caech gan rywun fyned yn feichiau drosoch am gan' punt, er mwyn rhoddi cadwyn ychwanegol am danoch, i'ch cadw yn sobr. Mi aethum i gostiau dirfawr hefo'r lle ar ol i chwi orfod ymadael, ac y mae mewn trim campus yn awr. Yn awr, os medrwch gael gan Mr. Powel, neu rywun arall fyn'd yn feichiau am gan' punt, dyna'r lle i chwi am yr un faint o ardreth ag a dalech o'r blaen.
"Dyma haner cant yn barod!" meddai Llewelyn, gan daflu'r papyr a gafodd gan ei feistr ar y bwrdd. "Cefais hwna'n wobr heddyw am fy ymddygiadau at fusnes fy meistr yn ystod y ddwy flynedd ddiweddaf. Felly, ni raid i mi ond chwilio am feichiau am haner cant!"
"Y mae hyn yn fwy nag y buaswn i yn ei ddysgwyl," ebe'r cadben. "Yr wyf yn synu'r fath gyfnewidiad a wnaeth dirwest arnoch! Yr wyf yn begio 'ch pardwn, Mr. Parri, mi a âf yn feichiau fy hunan am y cant—nid oes arnaf ddim o'ch ofn yn awr. Gellwch fyned i'r fferm ar y dydd cyntaf o'r mis nesaf—Dydd Calan."
Ceisiodd Llewelyn ddiolch i'r hen wr calon dyner, ond ni wnaeth namyn syrthio i'r gadair a wylo fel plentyn; a thra yr oedd yn cuddio 'i ben yn ei ddwylaw, aeth y cadben allan o'r ystafell. Dychwelodd gyda basged yn ei law, a rhoddodd hi i Lewelyn, gan ddywedyd,
"Os byddwch yn myned i'r fferm ar Ddydd Calan, rhoddwch y pethau sydd yn y fasged yma yn g'lenig i'r plant, er mwyn iddynt gofio yn well am yr adeg ddyddorol mewn blynyddau i ddyfod!"
"Duw a'ch bendithio!" meddai Llewelyn; "ac os byth
