marw! Beth os yw wedi trengu tra yr oeddwn i allan? Oh, fy mam anwyl!"
"Raid i neb ofyn ddwywaith am i mi wneyd gweithred o drugaredd," ebe Llewelyn; ac aeth ar ei hol i fyny grisiau hirion, troellog, nes cyrhaedd rhyw ystafell. Synwyd y llanc yn aruthr pan gyrhaeddodd y fan. Dysgwyliodd weled ystafell ddigysur, ddiddodrefn, afiachus, gyda dynes sal, neu gorph trancedig ynddi. Ond yn lle hyny, ymddangosai pob peth o'i gylch yn gostfawr ac ardderchog; ac yn un pen i'r ystafell fe fe welai—nid dynes ar fin trengu—ond lliaws o foneddigion yn eistedd uwchben eu gwydrau gwirod yn llawn afiaeth a llawenydd.
Gyda 'i fod wedi rhoi ei draed yn y lle, diflannodd y llances allan o'i olwg, ac ni welodd mwy o honi.
Cafodd yr amgylchiad y fath effaith arno, nes ei wneyd yn analluog am ychydig fynydau, i adnabod neb o'r dynion lawen oedd o'i flaen, er eu bod oll wedi codi ar eu traed i'w groesawu.
"Pa beth yw hyn yr wyf yn ei glywed?" gofynai yn wyllt, pan anerchid ef gan ŵr y Blue Bell, yr hwn a ddywedodd,
"Croesaw, Mr. Llewelyn Parri! mae'n dda genyf eich gweled wedi taflu pruddglwyfedd o'r neilldu, a dyfod i edrych am eich hen gyfeillion. Dowch yn mlaen, ac eisteddwch i lawr."
Y cyntaf iddo 'i adnabod o'r cwmpeini ydoedd Walter M'c Intosh. Gafaelodd Walter yn ei law, a gofynodd iddo, "Pa fodd y bu hyn, frawd? dyfod yma yn nghwmni geneth ddrwg!"
"Wn i ddim—yr wyf yn wallgof!"
Edrychodd o'i gwmpas, ac adnabu'r cyfan. Yr oedd ei hen gymdeithion yno i gyd. Gwridodd mewn cywilydd, ac edrychodd am y drws i redeg allan yn ei ôl. Daeth yr holl wŷr ieuainc yn mlaen ato, gan feddwl ei dynu yn ôl; cymerodd dau neu dri afael ynddo, gan geisio ei lusgo at y bwrdd. Rhuthrodd y gwaed i wyneb ein harwr—pelydrai tân o'i lygaid bywiog—crychau ei dalcen mewn cynddaredd, a llefodd allan,—
"Foneddigion! yr wyf yn eich tynghedu i sefyll draw dan boen eich bywyd! Pwy bynag a gyfhyrddo â mi, bydd yn adyn marwol!"
Gwywai'r cwmpeini annewr dan effaith ei olwg a'i lais, a phan oedd yntau yn troi at y drws i fyned i ffordd, dywedodd Walter wrth y llanciau,
"Nid oedd yn iawn i chwi geisio 'i berswadio i aros
