ond nid ynganodd air o'r hyn a glywsant mewn brawddegau mor ddychrynllyd gefntrymedd nos.
Gyda'r hwyr drannoeth yr oedd Nanni ar ei ffordd i Dafarn y Cwch drachefn i edrych am Siôn Ifan. Yn naturiol yr oedd profiad y noson cynt wedi effeithio'n drwm arni, a'r hyn a glywsai wedi suddo'n ddwfn i'w meddwl. Nid oedd wedi ei gael allan o'i chof am funud o'r dydd. Ond yr oedd mor newydd fel nad oedd wedi dyfod i'w hamgyffred pa beth a wnâi neu a ddywedai pe digwyddai iddi gyfarfod ag un o'r ddau adyn ac yr oedd yn ddigon tebyg mai cyfarfod Wil a wnâi cyn hir iawn.
Am ei bod felly mor amharod y cafodd fraw wrth weld Wil yn cerdded i'w chyfarfod ryw bum can llath oddi wrth y dafarn. Dihangodd pob syniad o ben Nanni fel adar yn cymryd adenydd, a churai ei chalon nes ofnai iddo glywed twrf y curiadau.
"I ble 'rwyt ti'n mynd?" gofynnodd iddi, ac er gwaethaf ei dychryn a'i chynnwrf yr oedd yn ddigon llygad—agored i ganfod bod y dyhiryn yn bur glaear ag ystyried popeth.
"I Dafarn y Cwch i edrych am Siôn Ifan.' Y munud y dywedodd hi hynny, bu'n edifar ganddi, gan ofni i'r hyn a ddywedodd ei harwain i brofedigaeth trwy orfod egluro.
Am Siôn Ifan? A ydyw'r hen ŵr yn wael?" "Na, 'does dim llawer o helynt arno, ond 'mod i wedi mynd a rhyw ddŵr dail iddo neithiwr o Allwyn Goch."
Yr wyf finnau'n mynd rhyngof ag Allwyn Goch. A ddoi di efo mi?"
"Na ddof yn siwr. Mae Catrin Parri'n disgwyl amdanaf, a rhaid iti beidio a'm cadw ychwaith."
Cymer amser. Y mae arnaf eisio dy weld ers dyddiau.'
Daeth ofn dirfawr ar Nanni wrth glywed hynny.
"Mi wyddost, Nanni, 'mod i wedi bod yn ddyn cynnil am flynyddoedd . . ."
