Chwarddodd Dic. "Mae gennyt ddychymyg byw iawn, Nanni, ofn neu beidio.
"Nid dychymyg mo'r cwbl," meddai hithau.
"Os bydd galw mi wyddost ym mhle i'm cael i," meddai Dic wrth ymadael.
Daeth golau dydd a pheth tawelwch i fynwes Nanni, ond ni chiliodd ei hofnau yn gwbl. Credai mewn rhagargoelion, a mynnai yn awr bod rhywbeth yn dywedyd wrthi fod rhyw drychineb gerllaw. Ond anodd oedd cael derbyniad i athrawiaeth felly gan un mor glaer ei meddwl â Madam Wen. Gofyn am y prawf a wnâi hi, ac nid oedd gan Nanni yr un prawf i'w roddi.
"Mae'r ddau yn cyniwair o gwmpas ers tair neu bedair noson," meddai Nanni, gan olygu Robin y Pandy a Wil.
Sylwodd hithau'n syml nad oedd dim yn neilltuol yn hynny. Dyna a wnaethai'r ddau am lawer o fisoedd.
Ie, ond ar ryw berwyl drwg y maent!"
Wn i ddim beth sy'n peri i ti feddwl hynny amdanynt yn awr mwy na rhyw adeg arall."
Cofiodd Nanni am yr hyn a glywsai gan Dic fel yr oedd Wil wedi mynd allan gefn nos ac wedi cuddio rhywbeth yn y parciau. Gwrandawodd Madam Wen funud wrth glywed hynny.
"Ond sut y gwyddai Dic beth yr oedd Wil yn ei guddio?"
"Wn i ddim sut y gwyddai, ond dyna ddywedodd o." Ac os mai cuddio'i arian yr oedd ef, nid yw hynny'n profi dim mwy na bod ar y lladron ofn y naill y llall." "Mi ddwedais i mai ofn Robin oedd arno," meddai Nanni.
"Ie, a dim mwy na hynny am a wyddom," meddai hithau.
Wedi ei gwthio i gornel, a chan deimlo mai un ddadl bendant, a dim ond un, oedd ganddi, dywedodd Nanni'n derfynol, Ond mae rhywbeth yn dweud wrthyf eu bod ar ryw berwyl drwg!"
