"Yn awr amdani," meddai Nansi, gan syllu'n syth o'i blaen drwy'r gwyll. "Mae'r storm yn bur agos."
Gwelai'r colofnau glaw yn cyflymu tuag ati. Daeth i dro sydyn yn y ffordd, a gwelai adeilad draw. Dechreuodd redeg am ei hoedl, a thorrodd y glaw yn genlli'. Llwyddodd i gyrraedd at yr adeilad. Gwelodd ddrws agored, ac i mewn a hi â'i gwynt yn ei dwrn. Safodd wrth gil y drws â'i chalon yn curo.
"I'r dim," meddai llais mwyn o'i hôl.
Nid oedd Nansi wedi sylweddoli y gallasai neb arall fod yn y lle, a throdd mewn braw. Gwelai eneth tua'r un oedran â'i hunan. Fel y siaradai'r eneth boddwyd ei geiriau gan sŵn byddarol taran arall, a griddfannodd y gwynt drwy ddrysau'r ysgubor.
"O," meddai Nansi'n bryderus, "maddeuwch i mi am ruthro i mewn fel hyn.
"Can croeso," ebe'r llais mwyn drachefn, "nid oes gennym fawr fwy na chysgod i gynnig i chwi."
Nid oedd yn hawdd gweled dim yn eglur yn yr ysgubor, ond syllodd Nansi ar y siaradwr. Yr oedd y llais yn llawn o sŵn diwylliant, ond sylwai fod dillad yr eneth yn ddigon cyffredin. Yr oedd yn naturiol i Nansi ddisgwyl gweled merch ffermwr cyffredin, ond rhywfodd nid oedd yr eneth hon yn ffitio'r darlun.
"Mae'n edrych yn debyg fel pe baem am storm iawn y tro hwn," meddai'r eneth â gwên dirion ar ei hwyneb, 'ofnaf bydd raid i chwi aros yma am ysbaid."
"Nid yw hynny wahaniaeth o gwbl," ebe Nansi, "os caf ymochel rhag y glaw. A ydyw rhyw wahaniaeth i mi aros hyd nes y cilia'r ystorm?"
"Dim o gwbl," ebe'r eneth ar unwaith. "Chredech chwi ddim mor falch ydym o gael ymwelwyr. Anaml iawn y caiff Besi a minnau y fraint o siarad â genethod cyffelyb i ni ein hunain. A wythnos heibio weithiau heb i ni weld neb ond y llythyrgludydd."
Anghofiodd Nansi yr ystorm. Cododd geiriau'r eneth ei hawch am rywbeth â sawyr dirgelwch arno. Ar un-
